Nτιμπούκ

Μια εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας και της αγάπης που δεν έχει όρια, μέσα από το μαγικό φως της Καμπάλα και τη μαγικοθρησκευτική μύηση στη σκοτεινιά της αγάπης και το φως του θανάτου. «Nτιμπούκ» στα εβραϊκά σημαίνει «γαντζώνομαι» και αναφέρεται σε μια ψυχή που δεν έχει ησυχία ή ένα αδικημένο πνεύμα που κυριεύει έναν άνθρωπο και τον αποχωρίζεται μόνο με έναν εξορκισμό. Όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης Σωτήρης Χατζάκης:Ένας άνδρας και μια γυναίκα πάλλονται από τους πανίσχυρους ρυθμούς του έρωτα. Επιζητούν την ένωση που τους οφείλει παλιός όρκος των γονιών τους. Όμως ο όρκος αθετείται. Ο άνδρας πεθαίνει από λύπη, μα η αδικημένη του ψυχή θα μπει στο σώμα της αγαπημένης του και θα αρνηθεί να βγει, παραβαίνοντας τους νόμους που χωρίζουν τους νεκρούς από τους ζωντανούς. Μία από τις καλύτερες παραστάσεις που είδαμε το 2006 στο Εθνικό Θέατρο, σε παραγωγή αυτή τη φορά του ΚΘΒΕ.