Ήταν όλοι τους παιδιά μου

Μια φαινομενικά ευτυχισμένη και εύρωστη οικογένεια, καλείται να αναθεωρήσει τα θεμέλια και τους δεσμούς της. Τα μέλη της αποκαλύπτουν το καθένα το μυστικό που το βαραίνει και τίποτα δεν μπορεί να ξαναείναι το ίδιο. Οι ήρωες μετατρέπονται σε αντιπαραδείγματα μιας κοινωνίας, που φαινομενικά μόνο ντύνεται το προσωπείο της αθωότητας. Κανένας δεν μπορεί να είναι αμέτοχος και η άκριτη πίστη στην ύλη, που με τόση ευκολία διαπερνά όλο το κείμενο, έρχεται να συντριβεί στην τελευταία πράξη, αφήνοντάς μας όλους εμβρόντητους και εκτεθειμένους σε σκέψεις που ως τώρα αποφεύγαμε να κάνουμε.

Ο Άρθουρ Μίλερ, τοποθετώντας στο κέντρο της προσοχής του τον άνθρωπο, δοκιμάζει μια διαφορετική προσέγγιση των μέχρι τώρα καθιερωμένων αξιών. Ακολουθώντας τη δομή μιας σύγχρονης τραγωδίας καταφέρνει να σοκάρει και να προβληματίσει κάνοντάς μας, από θεατές, συν-ενόχους.