Κώστας Χατζής

Ο Κώστας Χατζής αναμφίβολα θεωρείται από τους κορυφαίους και συνάμα πρωτοπόρους δημιουργούς στο κοινωνικό τραγούδι. Είναι αυτός που ουσιαστικά επέβαλε το στυλ «φωνή κιθάρα», είναι αυτός που μας έδωσε, για πρώτη φορά, μπαλάντες με κοινωνικά μηνύματα. Διαμόρφωσε με τη διαχρονική παρουσία του, εδώ και 50 χρόνια, ξεχωριστή σχολή, ενώ τα χνάρια του ακολούθησαν γενιές τραγουδοποιών, που μεγαλούργησαν στο μετέπειτα έντεχνο ελληνικό τραγούδι.

 Ο Κώστας Χατζής γεννήθηκε στη Λιβαδειά. Ο παππούς του υπήρξε μεγάλος λαϊκός κλαρινετίστας αλλά και ο πατέρας του έπαιζε πολύ καλό σαντούρι, γι’ αυτό κι ο Κώστας δεν άργησε ν’ ακολουθήσει τα βήματα της οικογένειάς του. Στα 16 του κιόλας χρόνια τον έπαιρνε ο πατέρας του μαζί του για να τραγουδήσει σε γάμους, βαφτίσια και σε κάθε άλλη εκδήλωση όπου ήταν απαραίτητη η δημοτική μουσική. Μετά από 5ετή περιπλάνηση στην επαρχία, καταλήγει τελικά στην Αθήνα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων...

Τότε αρχίζει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές περιόδους της ζωής του. Είναι η εποχή που προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του. Την προσπάθεια του αυτή θα την πληρώσει με τρομερές στερήσεις, πίκρες και απογοητεύσεις και γρήγορα θα καταλάβει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι γεμάτος αγκάθια και παγίδες σε κάθε βήμα. Αυτή η εμπειρία, ωστόσο, ήταν που τον διαμόρφωσε σε έναν από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού. Μετά από 8 δύσκολα χρόνια, εμφανίζεται στη μπουάτ «Τιπούκειτος» και 1 χρόνο αργότερα στη «Ρουλότα». Δυο χρόνια αργότερα έρχεται και ο πρώτος του δίσκος, και μαζί με αυτόν η καθιέρωση.

Το ταλέντο του ανακάλυψαν γρήγορα όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Θεοδωράκης, Χατζηδάκις, Ξαρχάκος, Πλέσσας, Μαρκόπουλος) με τους οποίους συνεργάσθηκε, ερμηνεύοντας, με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, τα τραγούδια τους, προσθέτοντας έντονα το προσωπικό του στυλ και την ιδιαίτερη ευαισθησία του, αυτή που προσθέτει μελωδία αλλά και νόημα στον στίχο του τραγουδιού…

Αν η δεκαετία του ’60 καθιέρωσε τον Κώστα Χατζή, η δεκαετία του ’70 τον ανέδειξε σε έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες και εκτελεστές τραγουδοποιούς. Στη δεκαετία αυτή έγραψε το «Πέτρα και Φως», το «Ουαί», το «Γιος της Άνοιξης», τα «Δεκατρία τραγούδια» το ανεπανάληπτο «Ρεσιτάλ», τα «Ανθρώπινα Συστήματα», το «Κώστας Χατζής 79» αλλά και το «Ελπίδα-Δάκης στου Κ.Χατζή». Είχαν προηγηθεί: «Γειτονιές του κόσμου», «Αναγέννησις Αλόννησος», «Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή», «Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας».

Και μετά το τέλος της δεκαετίας αυτής, ο Χατζής ξεκινά μεγάλη περιοδεία στην Αμερική, όπου δίνει συναυλίες για τον απόδημο Ελληνισμό. Αξιοσημείωτο είναι πως η φήμη του ως τραγουδιστή της ειρήνης έφτασε μέχρι και τον Λευκό Οίκο, όπου ο τότε Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ, τον προσκάλεσε για να τον γνωρίσει και να τον συγχαρεί για το έργο του. Είναι από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες που δέχτηκαν πρόσκληση από Αμερικανό Πρόεδρο, και στους οποίους δόθηκαν εύσημα για το ήθος και το έργο τους.

Η Δεκαετία του ’80 σφραγίζεται με το «Ταμ-Ταμ» και τη «Συνάντηση» με την Μαρινέλλα, τα «Νταουλιέρικα», τα «Στίγματα του Καιρού» και την «Ζωντανή Συναυλία στον Ορφέα». Η δεκαετία του ’90 ανοίγει με το άλμπουμ «Η Αλεξίου Τραγουδάει Κώστα Χατζή», ακολουθεί το «ΡΟΜ Αγάπη μου», η «Μουσική Ιεροσυλία», οι «Εικόνες του Σήμερα» τα «Ερωτικά», οι «Άπονες εξουσίες», «Τα βράδια που ονειρεύονται οι Τσιγγάνοι», το «Χωρίς εσένα» και το «Σε 4/4». Κατά τη διάρκεια των 5 τελευταίων ετών, παρουσίασε το δίσκο «Κώστας Χατζής Live», συμμετείχε στο «Ιωβηλαίο» με το Μίμη Πλέσσα, το «Στιγμές Μοναξιάς» και το

«Live με τον Αντώνη Ρέμο».

Ο Κώστας Χατζής ήταν και είναι ο στοχασμός μιας ανήσυχης νιότης που δεν γερνάει ποτέ… και ποτέ δεν σβήνει...