Εκείνος που δέχεται χαστούκια

Εκείνος, ένας ζωντανός «φιλόσοφος», βλέπει τον κόσμο και τη ζωή μέσα από μια σκοπιά σχεδόν μεταφυσική... Σε ένα μεγάλο τσίρκο, κάπου έξω από μια μεγαλούπολη, εμφανίζεται ένας μυστηριώδης άντρας που ζητά μια θέση στον θίασο, ενώ αρνείται να αποκαλύψει το πραγματικό του όνομα και την κοινωνική του θέση. Ελλείψει όμως οποιασδήποτε προϋπηρεσίας και ειδίκευσης, προτείνει και τελικά αναλαμβάνει ένα πρωτότυπο πόστο: θα ονομάζεται Εκείνος και θα είναι αυτός που δέχεται χαστούκια μπροστά στο κοινό. Το νούμερο γνωρίζει τεράστια επιτυχία, παρόλο που κάθε φορά, στο τέλος, οι θεατές νιώθουν σαν να τα δέχτηκαν οι ίδιοι. Πάνω σε αυτό τον καμβά στήνεται το «Εκείνος που δέχεται χαστούκια», το τελευταίο θεατρικό έργο του Λεονίντ Αντρέγιεφ, που παρουσιάζεται στην «Τεχνόπολη» (Αίθουσα Δ9).

Στα παρασκήνια του τσίρκου, ένας παράξενος κύκλος χορευτών, ακροβατών, κλόουν, τζόκεϊ, θηριοδαμαστών, βαρόνων και λιονταριών κινείται και διασταυρώνεται διαρκώς. Ο κόμης Μαντσίνι, η Κονσουέλα, βασίλισσα του τανγκό πάνω στα άλογα, η θηριοδαμάστρια Ζινίδα, ο βαρόνος Ρενιάρ, ο πρίγκηψ Πανιατόφσκι, ο χορευτής Μπεζανό, ο κλόουν Τζάκσον, ο Τίλι και ο Πόλι, ο παλαιστής Τόμας. Ανάμεσά τους ο Εκείνος, ένας ζωντανός «φιλόσοφος», βλέπει τον κόσμο και τη ζωή μέσα από μια σκοπιά σχεδόν μεταφυσική και κινείται σε πορεία αντίθετη. Αυτό όμως θα προκαλέσει μια επικίνδυνη αλυσιδωτή αντίδραση: ο καθένας θα αποκαλύψει τις βαθύτερες προθέσεις και επιθυμίες του, όμως Εκείνος στο τέλος θα ορίσει το πεπρωμένο επεμβαίνοντας με τρόπο μοιραίο στις ζωές των άλλων και στη δική του.

Γραμμένο το 1915, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του συμβολικού και εξπρεσιονιστικού ύφους του συγγραφέα. Το έργο είχε μεγάλη απήχηση στην εποχή του, μια ανάσα πριν από