Τα ημερολόγια ενός… διαβόλου

Μια μεικτή παράσταση λόγου, μουσικής, χορού και εικόνας...

Ηθικοί αυτουργοί ο Κ. Π. Καβάφης, ο Φ. Πεσσόα κι ένας αποκαλυπτικός, αυτοσαρκαστικός και απολαυστικά περιπαιχτικός...διάβολος...

Μετά απ’ όλα αυτά ... η μουσική, ο χορός, οι εικόνες, η πρόζα ... συνθέτουν αβίαστα ένα σκηνικό γαϊτανάκι … απέναντι, δίπλα κι ανάμεσα στο κοινό ...

«... Ο γιος της, όταν γεννήθηκε, έμοιαζε απολύτως φυσιολογικός, αλλά δεν άργησε να φανεί ότι επρόκειτο για ιδιοφυΐα. Τα ποιήματα του έχουν ένα ύφος παράξενο και σεληνιακό...»

«... Η μουσική, το σεληνόφως και τα όνειρα είναι τα μαγικά μου όπλα. Ωστόσο ως μουσική δεν πρέπει να νοείται μόνο η μουσική που παίζεται, άλλα και κείνη που δεν θα παιχτεί ποτέ...»

«... Μείνετε το λοιπόν ήσυχη κυρία μου. Διαφθείρω, είναι βέβαιο, γιατί κάνω τους άλλους να φαντάζονται... Δεν ονειρευτήκατε ποτέ τον πρίγκιπα του παραμυθιού, τον Τέλειο άντρα, τον ακαταπόνητο εραστή... αυτόν που θα ήταν ταυτόχρονα πατέρας, άντρας και γιος σας; ...Ήμουν εγώ, ανέκαθεν εγώ....»