Απλά περίπλοκoς

Ένας ηλικιωμένος ηθοποιός ζει κάτω από άθλιες συνθήκες σ' ένα φθαρμένο σπίτι,  μισώντας τους πάντες και τα πάντα. Η συνεχώς αυξανόμενη αυτολύπηση, το μίσος και η γεροντική κατάθλιψη τον έχουν μετατρέψει σε μια αλλόκοτη φιγούρα.

Το μόνο πρόσωπο που βλέπει είναι η Κατερίνα, ένα εννιάχρονο κοριτσάκι, που του φέρνει δυο φορές τη βδομάδα ένα μπουκάλι γάλα. Είναι ο μόνος άνθρωπος στον οποίο επιτρέπει να τον πλησιάσει, ο μόνος με τον οποίο μιλά. Της ομολογεί ότι μισεί το γάλα, ότι το χύνει, αλλά το παραγγέλνει μόνο και μόνο για να βλέπει το κορίτσι. «Οι ηθοποιοί είμαστε σαν τα παιδιά, γι' αυτό τα πάμε τόσο καλά οι δυο μας» της λέει.

Η σύνθεση αυτή του Tόμας Μπέρνχαρντ είναι τόσο απλή όσο και σύνθετη. Πρόκειται για ένα διανοητικό χείμαρρο με θέμα τη μοναξιά, το γήρας, τον εγωισμό, τη χαμένη κοινωνική συνείδηση, που δεν οδηγούν πουθενά αλλού παρά στην παραφροσύνη. Ένας μονόλογος-προειδοποίηση για το επικείμενο τέλος της εγωιστικής ζωής που ζούμε.