Σε κατάσταση εξαίρεσης

Ο συγγραφέας δανείζεται τον τίτλο από το νομικό λεξιλόγιο: Κατάσταση Εξαίρεσης: το δικαίωμα της εξουσίας να αποφασίζει την αναστολή της κανονικότητας που εγγυώνται οι νόμοι και το σύνταγμα μπροστά στον εκάστοτε κίνδυνο πολέμου, επανάστασης, τρομοκρατίας ή οικονομικής κατάρρευσης.

Το έργο πραγματεύεται μια κατάσταση που προκύπτει από την αναστολή του κανόνα. Ένας άντρας, μια γυναίκα κι ένα παιδί συμβιώνουν σε ένα προστατευόμενο οικισμό. Έγκλειστοι σε καθεστώς ασφαλείας, τα μέλη μιας θεμελιώδους κοινωνικής δομής γίνονται πόλοι αντιπαράθεσης, πολεμούν το ένα το άλλο. Μέσα από ένα σύστημα παραγωγής φοβικών συνδρόμων που υφίστανται το όριο που χωρίζει τους προνομιούχους από τους μη προνομιούχους γίνεται αδιευκρίνιστο.

Μια ιστορία με εικόνες αποκάλυψης που ακροβατούν ανάμεσα στο φανταστικό και στο πραγματικό, στο παρόν και το μέλλον μας ως πολίτες μιας ευρωπαϊκής πόλης τώρα.

Σημείωμα Σκηνοθέτη

Το έργο του Φαλκ Ρίχτερ το αντιμετώπισα ως αλληγορία· κι εννοώ όχι σαν ένα περιπτωσιακό, απομονωμένο συμβάν, αλλά υπό το πρίσμα μιας γενικευμένης σύγχρονης κατάστασης.

Με τράβηξε η αντίφαση του ίδιου του θέματος–τίτλου «Κατάσταση Εξαίρεσης» που εμπεριέχει την αντιφατικότητα του προσωρινού (εξαίρεση) με το μόνιμο (κατάσταση).

Θεωρώ ότι αυτό ακριβώς είναι ό,τι χαρακτηρίζει την εποχή μας και τον άνθρωπό της. Το δράμα του ανθρώπου παύει να έχει νόημα. Το νόημα και ο ίδιος ο άνθρωπος ανάγονται πια στις καταστάσεις.

Αυτό αποτελεί μια νέα εποχή που η συνείδηση οφείλει να τη διαπιστώσει και να τη διατυπώσει.

Ο Ρίχτερ το επιχειρεί συγκινητικά παρακάμπτοντας τις ατομικές ψυχολογίες και συμπεριφορές, εστιάζοντας σε μια καθολική κατάσταση που μας αφορά όλους.