Still life

Το έργο είναι αποτέλεσμα της πιο πρόσφατης ερευνητικής πορείας του Δημήτρη Παπαϊωάννου με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή απλότητα και τον επαναπροσδιορισμό των πρωταρχικών σκηνικών υλικών, η οποία ξεκίνησε το 2009 με το Πουθενά και συνεχίστηκε με το Μέσα (2011) και την Πρώτη Ύλη (2012).

Κάτω από έναν μεγάλο ουρανό σε μια έρημη σκηνή, ο άνθρωπος-εργάτης σαν άλλος Σίσυφος, αναζητά τη λύτρωση μέσα από τον καθημερινό μόχθο.

Οι ερμηνευτές του έργου ισορροπούν συνθέτοντας φιγούρες και δημιουργώντας οπτικές απάτες, και αναμετριόνται με την βαρύτητα των βασικών υλικών στην προσπάθεια τους να απελευθερωθούν από την ύλη και να ενωθούν με την ελαφρότητα του σύμπαντος.