Fatsa/ Koina: Athens

«Η μάζα είναι γεμάτη από μοναδικότητες που δημιουργούν έναν κοινό βίο. Είναι ένα είδος κοινωνικής σάρκας που οργανώνεται μέσα σε ένα νέο κοινωνικό σώμα».

- Hardt/Negri: Multitude

«Ασ' το καλό πια, με κάθε ανησυχία που δεν είναι καν δικιά μου! Πιστεύεις πως τουλάχιστον ο «καλός σκοπός», θα έπρεπε να είναι και δικιά μου ανησυχία: τι είναι καλό; τι κακό; Καθώς ο ίδιος μου ο εαυτός με απασχολεί, δεν είμαι ούτε καλός ούτε κακός. Κανένα από τα δύο δεν έχει σημασία για εμένα. Το θείο απασχολεί τον Θεό. Τα ανθρώπινα, τον άνθρωπο. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το θείο, ούτε το ανθρώπινο, το αληθινό, το καλό, το δίκαιο, η ελευθερία κ.λπ., αλλά μονάχα ό,τι μου ανήκει και δεν είναι κάτι γενικό, αλλά είναι μοναδικό, όπως κι εγώ. Τίποτα δεν μου ανήκει τόσο όσο μου ανήκει ο εαυτός μου!».

- Max Stirner: Der Einzige und sein Eigentum

Το κολάζ πολυμέσων «Φάτσα/Κοινά: Αθήνα» διηγείται την ιστορία πέντε ανθρώπων, οι οποίοι δραπετεύουν από τον πόλεμο στον Νότο και ξεβράζονται στις αρχές του 2013 στην Αθήνα. Εκεί υπάρχει φασαρία: κυριαρχεί η κρίση. Διαδηλώσεις, απεργίες, καταλήψεις σε πλατείες, οδοφράγματα που καίγονται, ρίψεις πετρών και κοκτέιλ μολότοφ. Ελπίζουν και περιμένουν την ερχόμενη εξέγερση, αλλά ως παράνομοι δεν μπορούν να πάρουν μέρος στις αντιπαραθέσεις που λαμβάνουν χώρα στους δρόμους. Είναι μεγάλο το ρίσκο και ο κίνδυνος να καταλήξουν σε ένα από τα κέντρα κράτησης μεταναστών.

Κινούμενοι γύρω από τις κεντρικές ερωτήσεις του Μπρεχτ στο αποσπασματικό Fatzer Μaterials, οι Τ/Α/Τ διερευνούν τη σχέση του ατόμου με την κοινωνία, τη δυνατότητα του ατόμου για βίαιη αντίσταση και σκέψεις που αφορούν τις αναγκαιότητες και τους κινδύνους της υποταγής μέσα στις κοινότητες.

Στην ερώτηση αν το υλικό της παράστασης παραμένει μετά από 2 χρόνια επίκαιρο ή έχει ξεπεραστεί από τα πραγματικά γεγονότα, απαντά στο όνομα της κολλεκτίβας η Sabrina Apitz: «Φυσικά και όχι, δεν έχει ξεπεραστεί! Η βασική ερώτηση, αν ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος, φαίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ. Όσον αφορά τα ζητήματα της απόδρασης και της μετανάστευσης, τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το 2013 είχαμε σκεφτεί ότι είναι μόνο θέμα χρόνου, ώσπου η Αθήνα να βρίσκεται παντού. Η σκέψη αυτή σήμερα επιβεβαιώνεται».