Το κενό αυτοπροσώπως

Ένα αθηναϊκό διαμέρισμα τον ιλαροτραγικό Αύγουστο του 2015. Μια διάσημη σχεδιάστρια μόδας που αποστρέφεται το μαύρο χρώμα. Ένας νευρωτικός -παραλίγο σκηνοθέτης- με ροπή στις αινιγματικές σχέσεις. Δίπλα τους, μια πρώην σύζυγος εκδότη εφημερίδας και δεξιοτέχνης του μουσακά κι ένας νεαρός με αδυναμία στις Ιταλίδες τραγουδίστριες της δεκαετίας του ’60.

Και μετά;

Ένα drug show σ’ ένα κλαμπ της Μαδρίτης την Πρωτοχρονιά του ‘14. Μια θανατηφόρα γραβάτα δεμένη στο λαιμό ενός άτυχου άντρα και μια άλλη, λυμένη για το χατίρι μιας γυναίκας. Ένας καναπές στα σκουπίδια κι ένας δεύτερος στα σαλόνι. Ένα ιατρικό ανακοινωθέν που καθυστερεί, ένα δείπνο με τηγανητά χέλια, η ανάμνηση ενός πυρπολημένου τροχόσπιτου στη Σαρωνίδα και οι συνέπειες της βραδιάς των εκλογών του ’93.

Και μετά;

Το κενό αυτοπροσώπως. Η ζωή που δεν περιμένει κανέναν. Η στιγμή που δεν είσαι πια νέος. Το παρόν που δείχνει τα δόντια του. Και το μέλλον. Άνθρωποι που ξεκίνησαν αποφασισμένοι -έτοιμοι για όλα- και βρέθηκαν στη μέση της διαδρομής, ματαιωμένοι, μόνοι και αναποφάσιστοι, σε μια Ελλάδα που τρίζει. Γιατί κάθε παιχνίδι, όσο απολαυστικό κι αν είναι, στο τέλος σπάει.