Limbo

Η ιστορία ενός Βρικόλακα που μεταμορφώνεται σε Άγγελο, μιας αλαζονικής, στα όρια του δαίμονα, ηθοποιού που βρίσκεται στο δρόμο, εγκαταλείποντας τη μέχρι τώρα ζωή της. Μένει σε διαφορετικά ξενοδοχεία γύρω από την Ομόνοια, κάνοντας τον απολογισμό των τελευταίων χρόνων. Συνειδητοποιεί πως ζει σε limbo, φυλακισμένη σε μία κατάσταση διαρκούς έντασης, εξάρτησης από καταστάσεις και σχέσεις τοξικές, ψεύτικες και αδιέξοδες. Θέλει ν’αλλάξει ζωή, δεν ξέρει όμως αν προλαβαίνεΙ.

Εγώ, εσύ ή κάποιος άλλος είναι πανεύκολο μια μέρα να βρεθεί σ’ αυτή τη θέση. Στη θέση του βρούκου, κοινώς βρυκόλακα ή broccus magnus, η αρχαία ακρίς. Να δοκιμάσει να κάνει μια βόλτα στην «άγρια πλευρά» του δάσους, στη «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» κι έπειτα να παγιδευτεί για πάντα εκεί.  Να ριζώσει και να συνηθίσει να τρέφεται από σκοτάδι. Όταν αυτό συμβεί, δεν το καταλαβαίνεις αμέσως. Απ’ έξω φαίνεσαι οκ. Είσαι οκ. Μια μικρή ρυτίδα ξεκινάει ανάμεσα στα φρύδια αλλά... νιώθεις οκ.

Λάμπεις. Λάμπεις. Είσαι ηθοποιός. Σημαίνει φως. Είσαι το φως αλλά δεν είσαι το αληθινό. Είσαι το ψεύτικο. Ω! Υπάρχει ψεύτικο φως; ..Μ’ αρέσει αυτό. Είναι concept. Αντιλαμβάνεσαι περιμετρικά τον κόσμο σαν σφαίρα με χρώματα που τρέχουν. Δεν θα χαλαστείς για τη ναυτία. Ο κόσμος γυρίζει. Είναι οκ. Stay cool.

Είσαι ελεύθερη. Ακόμη ωραία. Ακούς κάτι που σ’ ανησυχεί; Κάτι κοπανιέται μέσα στο στομάχι σου. Ένα ακαθόριστο πλάσμα με νοητά φτερά.  Είναι ο απόηχος από τα chicken nugets που έφαγες. Μη φοβάσαι.

Ζωντάνεψαν και θέλουν κι αυτά να ζήσουν ελεύθερα, να πετάξουν, σαν φτερά αληθινά, φτερά λευκά του Αγγέλου, ν’ ανεβούν στον ουρανό.Θέλεις κι εσύ ν’ ανεβείς στον ουρανό. Να ζήσεις και πάλι. Μη φοβάσαι. Μπορείς. Ελα πάμε.

Θυμάσαι το όνομα μου; Είχαμε συναντηθεί στο παραμύθι. Είμαι αυτός που πρέπει να θυμηθείς το όνομα του αλλιώς θα σε πάρω με τη λευκή μου άμαξα στον κάτω κόσμο. Θυμάσαι; Πάμε.

Ο χρόνος σου τελειώνει. 10,9,8,7,6, 5,4,3,2,1,0...