Ζακ ή η Υπακοή

Ο Ζακ, καθώς ενηλικιώνεται, μπροστά στα έκπληκτα μάτια της ιερής οικογένειας, επαναστατεί απέναντι σε αυτή την οικογενειακή και κοινωνική «κλωνοποίηση»: γίνεται το απολωλός τέκνο, ο αχάριστος γιος. Ο Ιονέσκο διερευνά μέσα από το παράλογο τη διαδρομή και τα όρια αυτής της επανάστασης. Μπορεί κάποιος όντως να ξεφύγει από την πορεία που του έχει προδιαγράψει το οικογενειακό και κοινωνικό του σύστημα; Αν σε μεγαλώνουν για να γίνεις κλώνος, πόσο στ’ αλήθεια δύνασαι να χειραφετηθείς; Η μοναξιά της αυτονόμησης, της απόφασης να αποκοπείς από τις νόρμες και να αυτοκαθοριστείς, πόσο μπορεί να μην σε καταβάλει, όταν η σκιά της μεγαλώνει από τη σκιά του χρόνου και κατ’ επέκταση του θανάτου; «Είσαι χρονομετρήσιμος» λέει η Ζακλίν, αδερφή του Ζακ μέσα στο έργο και ο Ζακ υπαναχωρεί.

Και τι ρόλο παίζει ο έρωτας σε αυτό το ταξίδι ανάμεσα στο Εγώ και στον Κόσμο; Μήπως είναι ένα δεκανίκι στη μοναχική πορεία της χειραφέτησης, που οδηγεί τελικά στην ίδια αφετηρία, στον ετεροκαθορισμό; Μπορείς να ζεις μέσα στο χώρο και το χρόνο των κοινωνιών και να μην αλλοιωθείς από αυτά;

Ο Ζακ είναι μέλος μιας ευυπόληπτης και καθώς πρέπει οικογένειας, της οικογένειας Ζακ. Ο Ζακ πατέρας, η Ζακ μητέρα και η Ζακλίν αδερφή τιμούν και διαιωνίζουν τις ιερές αρχές της οικογένειας. Ο Ζακ επαναστατεί και ξεστομίζει τη φράση «Δεν μου αρέσουν οι πατάτες!». Η οικογένεια απελπίζεται που ο Ζακ τολμά να μην είναι πια ίδιος με αυτούς. Μετά από ικεσίες και απειλές, ο Ζακ υπακούει και δηλώνει ξανά πως «λατρεύει τις πατάτες». Ανακουφισμένη, η οικογένεια τού δηλώνει ότι ήρθε η ώρα να παντρευτεί και του παρουσιάζει τη νύφη που έχει διαλέξει για αυτόν: την Ρομπέρτα Ι, κόρη της οικογένειας Ρομπέρ, δηλαδή του Ρομπέρ πατέρα και της Ρομπέρτα μητέρας. Η Ρομπέρτα Ι δεν φαίνεται αρκετά άσχημη στον Ζακ ώστε να την παντρευτεί, έχει μόνο δύο μύτες και εκείνος δηλώνει ότι η μέλλουσα σύζυγός του πρέπει να έχει τουλάχιστον τρεις. Οι Ρομπέρ του εμφανίζουν τη Ρομπέρτα ΙΙ, τη δεύτερη μοναχοκόρη τους που πληροί όλες τις προϋποθέσεις. Ποιο θα είναι αλήθεια το αποτέλεσμα αυτού του παράξενου συνοικεσίου;

Η παράσταση αποτελεί ένα παιχνίδι ανάμεσα στο θέατρο και τον τρισδιάστατο κινηματογράφο.
 Δυο ζωντανοί θεατρικοί χαρακτήρες, ο Ζακ και η Ρομπέρτα, αλληλεπιδρούν με τους γονείς τους, οι οποίοι παρουσιάζονται κινηματογραφημένοι μέσα από 3D προβολή. Οι θεατές, φορώντας 3D γυαλιά κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της παράστασης, γίνονται συμμέτοχοι αυτής της πρωτότυπης απόπειρας παντρέματος των δύο τεχνών.

[Αίθουσα 1 ισογείου]