Κώστας Λαμπρόπουλος: «Αλληγορίες καθημερινότητας» στον Αστρολάβο - Δεξαμενή

Στην πέμπτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα ο καλλιτέχνης Κώστας Λαμπρόπουλος δημιουργεί συνθέσεις κατά βάση ανθρωποκεντρικές, μεγάλων διαστάσεων που μοιάζουν με σύγχρονα σουρεαλιστικά παραμύθια αποδοσμένα μέσα από την εξπρεσσιονιστική γραφή του. Σε έγκριτο νεοελληνικό λεξικό διαβάζουμε ότι «Αλληγορία» είναι η χρήση μεταφορών και συμβολικών τρόπων για να δηλωθεί πιο παραστατικά μία Αλήθεια. Εύλογο είναι να αναρωτηθεί κανείς ποια αλήθεια θέλει να μεταφέρει η θεματική των πινάκων του Κώστα Λαμπρόπουλου αναφορικά με την καθημερινή πραγματικότητα; Για τον καλλιτέχνη, απέναντι στην πεζή καθημερινότητα, η Ποίηση είναι το πολυτιμότερο αντίβαρο. Ακόμη και μια εκδρομή απόδρασης από την εργαλειακά επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, μπορεί να θεωρηθεί ποιητική πράξη. Στην προκείμενη περίπτωση οι πίνακες του Λαμπρόπουλου δηλώνουν την ανάγκη της ποιητικής διεξόδου από την πεζότητα αυτή. Γιατί όμως αλληγορικά και όχι κυριολεκτικά, γιατί δεν υποστηρίζει σύγχρονες εικαστικές πρακτικές όπου για παράδειγμα, ένα «δυστοπικό δίχτυ καλωδιώσεων» γραφείου θα δήλωνε την άρνηση της άρνησης που εμπεριέχει αυτή η καθημερινότητα; Η απάντηση δεν είναι εύκολο να δοθεί. Πολλές από τις δημιουργικές μας επιλογές μεταφέρουν ένα «πραγματικό» παρελθόν στον μέλλοντα χρόνο. Αυτή είναι ίσως η αλήθεια. Ένα παιδί που εισέρχεται σε ένα Λούνα-Παρκ ή σε ένα πολυκατάστημα και εντυπωσιάζεται, ποτέ δεν θα ξεχάσει την αίσθηση που έχει αποκομίσει από αυτές τις εμπειρίες. Όπως δεν θα ξεχάσει ποτέ τις μυρωδιές και τις εικόνες των δρόμων που περπάτησε και των αγνών ανθρώπων που γνώρισε. Και αυτό είναι ο ορισμός της Αθωότητας, μιας έννοιας που ο ζωγράφος προσεγγίζει αλληγορικά, φαντασιακά, σουρεαλιστικά μέσα από τις εικόνες και τις ανθρώπινες ιστορίες που διηγείται όπως ένας σύγχρονος μεταφυσικός στα έργα του.