21°
Η Καλλιρρόη Μαρούδα είναι μία από τις ζωγράφους μας με σημαντική πορεία στο χώρο της ελληνικής εικαστικής σκηνής. Στην τελευταία ενότητα έργων της έχει καταστήσει το γυναικείο σώμα κεντρικό θέμα της ζωγραφικής της, σε μια σειρά από δεκαπέντε πίνακες που φιλοτέχνησε την τελευταία δεκαετία. Λεπτές απεικονίσεις νεαρών γυναικών στέκουν μπροστά στο βλέμμα του θεατή γυμνές, αλλά όχι ανυπεράσπιστες. Η δημιουργός έχει προχωρήσει τον χειρισμό της ζωγραφικής της σε μια νέα κατεύθυνση: περνά από την πιστή αναπαράσταση σε αισθήματα και ιδέες με οικουμενική απήχηση, όπως αναφέρει ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς, και συνεχίζει, η ζωγραφική που αγαπά η Μαρούδα δημιουργείται από μέσα προς τα έξω. Αυτό προϋποθέτει μια διαδικασία επώδυνη, όπου η ζωγραφική ύλη δεν έχει το απροσχημάτιστο της αντίστοιχης θεματογραφίας του Lucian Freud, ή το σαρκώδες της μορφής που επιδιώκει η Jenny Saville. Αντιθέτως, η ζωγραφική επιφάνεια στη Μαρούδα είναι ομοιόμορφη, καθαρή από τονικές διαβαθμίσεις,εκπέμποντας ένα φως εσωτερικό. Ακόμη και το φόντο σχετίζεται άμεσα με το πρόσωπο, καλύτερα μετέχει του προσώπου, καθώς προβάλλει υδάτινο, ενώ προσλαμβάνει διάσταση μεταφυσική, ανάμεσα στα όρια ρεαλισμού και μακρινής ανάμνησης. Τις ρίζες αυτού του χώρου εντοπίζει κανείς στη Ζάκυνθο, τη γενέτειρα της δημιουργού. «Η ομίχλη του νησιού μου προκαλούσε φόβο τον οποίο κατάφερα να ξεπεράσω – και να κατακτήσω – μέσα από τη ζωγραφική μου. Τώρα πια, είναι στο dna μου» εξηγεί.
Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Μυλωνάς
