Fresh Voices Sessions by Voice 102,5: Ο Τάσος Μελετόπουλος στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

Ο VOICE 102.5, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο, παρουσιάζει τις καινούργιες φωνές της πόλης και δίνει τη δυνατότητα στους ακροατές του, αλλά και το ευρύτερο κοινό, να γνωρίσουν καλύτερα την αθηναϊκή σκηνή. Ο νέος θεσμός, Fresh Voices,  επανέρχεται με ένα διπλό live, αυτή τη φορά με τους Amensia Pills και Τάσο Μελετόπουλο (feat. Christina Samara & Irwan Easty) στον επιβλητικό χώρο του Γαλλικού  Ινστιτούτου Ελλάδος τη Δευτέρα 11 Μαρτίου στις 20.30. Μετά από τα δύο ξεχωριστά sessions, ακολουθεί μια πρωτότυπη συζήτηση-συνέντευξη με τους καλλιτέχνες και τη συμμετοχή του κοινού.

Ο Τάσος Μελετόπουλος είναι συγγραφέας και μουσικός. Τη δεκαετία του ’70 ήταν μουσικός επιμελητής στα «Καθημερινά» επί Μάνου Χατζιδάκι. Σπούδασε στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη όπου αποφοίτησε από το New York University. Τη δεκαετία του ’80 δημιούργησε και συμμετείχε στα club «Εργοστάσιο», «Αεροδρόμιο», «Άτομο», «Βυθός» και την «Ντέρτι Πίτσα». Ήταν εκδότης του περιοδικού «Πρόσωπα» τη δεκαετία του ’90 και έχει γράψει έξι βιβλία, δύο από τα οποία έχουν μεταφραστεί στα Γαλλικά και τα Ιαπωνικά. Έχει συνθέσει μουσική για ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους και για χοροθέατρο.

Ο Τάσος Μελετόπουλος στα Fresh Voices Sessions by Voice 102,5 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

― Διαβάζοντας το εντυπωσιακό βιογραφικό σας έχουμε την αίσθηση ότι όλες οι δραστηριότητές σας ήταν το πρελούδιο μιας καθορισμένης πορείας που οδηγούσε στην ενασχόληση με τη μουσική. Έτσι είναι; Ήταν πάντα αυτός ο στόχος σας;
Από μικρός ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική, αλλά δεν το είχα τόσο ως «στόχο» όσο ως τρόπο έκφρασης. Ξεκίνησα παίζοντας πιάνο στα 18, όταν ήμουν στο Παρίσι για σπουδές. Στα 20 μου ήμουν μουσικός επιμελητής στην εκπομπή «Τα Καθημερινά», τα οποία παρουσίαζαν στο Τρίτο πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι, ο Άρης Δαβαράκης με τη Μαρίκα Τζιραλίδου. Εκεί «γνώρισα» τους maitres της μουσικής, έψαξα πολύ πρώτες εκτελέσεις όπου έπαιζαν οι ίδιοι οι συνθέτες το έργο τους, και σπάνια κομμάτια που δεν κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα. Εκείνη την περίοδο έγραψα και το πρώτο μου τραγούδι για το φεστιβάλ της Κέρκυρας που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις, με στίχους του Άρη Δαβαράκη και ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου. Το τραγούδι είχε τίτλο «Για να σ΄ ακουμπώ στο ώμο» και διακρίθηκε στο φεστιβάλ.
Συνέχισα τις σπουδές μου στο N.Y.U. και επέστρεψα στην Ελλάδα για να δουλέψω με τον πατέρα μου, αλλά όλα αυτά τα σχέδια γκρεμίστηκαν από τον θάνατό του στα 49 του χρόνια. Τότε ο αδερφός μου είχε την ιδέα να γίνει στο οικογενειακό εργοστάσιο ξυλείας το club «Εργοστάσιο». Μπήκα με χίλια σ’ αυτή τη δουλειά για 10 χρόνια. Ακόμα και εκεί προσπαθούσα να εκφραστώ φέρνοντας την τέχνη στη νύχτα. Συνεργάστηκα με τον Δημήτρη Παπαϊωάννου, που μου είχε συστήσει ο Γιάννης Τσαρούχης. Αυτή η συνεργασία μου έκανε πιο απαλή την επιβίωση στον δύσκολο αυτό δρόμο. Ο στόχος μου μάλλον ήταν πάντα αυτός: να ασχολούμαι με οτιδήποτε με φέρνει πιο κοντά στη δημιουργία και την τέχνη.

― Συγγραφέας, επιχειρηματίας, ζωγράφος, ποιητής, σκηνοθέτης, μουσικός, ποια ιδιότητα σας εκφράζει καλύτερα;
Όταν με ρωτούν τι δουλειά κάνετε απαντώ «είμαι συνταξιούχος», γιατί άντε να εξηγώ! Η σύνθεση τραγουδιών και η ζωγραφική με εκφράζουν αυτόν τον καιρό. Αυτό όμως μπορεί αύριο να αλλάξει. Ο χαρακτήρας μου είναι έτσι. Απροσάρμοστος!

― Ο έρωτας, η αγάπη, ο χωρισμός κυριαρχούν στις μελωδίες σας. Τι σας δίνει την έμπνευση που χρειάζεστε για να γράψετε τους στίχους για ένα τραγούδι;
Πρώτα γράφω τη μελωδία τραγουδώντας φράσεις-λέξεις-συναισθήματα που με έκαναν να τη γράψω. Μετά, όταν την ακούω, φαντάζομαι μια ιστορία και προσπαθώ να την εκφράσω με λέξεις. Είμαι γεμάτος ιστορίες που θέλουν να βγουν στην επιφάνεια. Ιστορίες αγάπης, προδοσίας, χωρισμού και έρωτα.

― Πώς επιλέγετε τις φωνές με τις οποίες συνεργάζεστε;
Αν η φωνή έχει τη ρίζα της στην καρδιά και εκφράζει αυτό που λέει ο στίχος, τη διακρίνω.

― Με ποιους άλλους τραγουδιστές θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Με πολλούς. Προτιμώ όμως να μη σας πω γιατί θα ακουστώ ψώνιο.

― Ποια απο τις συνθέσεις σας είναι η πιο αγαπημένη και γιατί;
Η πιο αγαπημένη μου σύνθεση είναι η «Βεράντα». Το πρώτο μου ορχηστρικό έργο που γράφτηκε για την έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Χαδούλη στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη.

― Έχετε συνθέσει ορχηστρική μουσική για εικαστικές παρεμβάσεις, για ταινίες, για χοροθέατρο, μέχρι την «αισθηματική ποπ», όπως τη χαρακτήρισε ο Γ. Νένες. Τι έχει αλλάξει απο τις πρώτες σας συνθέσεις μέχρι τώρα;
Όταν ακούω συνθέσεις που έκανα πριν 25 χρόνια αναρωτιέμαι τι έβρισκα σ’ αυτές. Σκέφτομαι πόσο παιδικές είναι. Αναγνωρίζω όμως μελωδίες και συγχορδίες που χρησιμοποιώ στα καινούργια μου τραγούδια. Το ένα φέρνει το άλλο. Σε όλα ισχύει αυτό. Ιδίως στην τέχνη.

― Ποια ήταν τα μουσικά σας ακούσματα μεγαλώνοντας;
Beatles, Ravel, Eric Satie, Debussy, Morricone...

― Μελλοντικά σχέδια;
Ετοιμάζω: «Το τραγούδι του Φαύνου». Ποιητικό έργο του Γιώργου Κακουλίδη για χοροθέατρο. Ένα τραγούδι μου σε στίχους της Ρέας Βιτάλη που τραγουδά η μοναδική Μάρθα Φριτζήλα και θα κυκλοφορήσει τον Μάιο. Και πάντα ελληνικά και ξένα τραγούδια με τη Χριστίνα Σαμαρά και τον Irwan Easty.

― Τι να περιμένουμε στο Γαλλικό Ινστιτούτο τη Δευτέρα 11/3 στις 20:30;
Δώδεκα αγγλικά τραγούδια από τη χαρισματική Χριστίνα Σαμαρά και τον ταλαντούχο Irwan Easty. Ο Άρης Δαβαράκης έγραψε στίχους σε δύο τραγούδια και ο φίλος Χρήστος Αλεξάκης τα ενορχήστρωσε.