Ένας φίλος λέει ότι πολύ θα του άρεσε να βρει μια όμορφη Κινεζούλα και να νοικοκυρευτεί. «Φαντάζεσαι μεγαλεία; Θα τρώω εξωτικές σούπες, θα μου κάνει μασάζ με τις ώρες, δεν θα κουράζεται να παίζει με τα παιδιά, άσε που είναι και μικροκαμωμένες όπως μου αρέσουν». Ο φίλος αυτός πάει κάθε τόσο στα κινέζικα μαγαζιά για ψώνια, βόλτα και «ό,τι προκύψει», όμως μέχρι τώρα δεν έχει προκύψει τίποτα.
Πειραιώς, Κεραμεικού, Αγησιλάου, Κολοκυνθούς και Μυλλέρου. Είναι η περιοχή της αθηναϊκής Chinatown, εκεί όπου δραστηριοποιούνται οι περισσότεροι από τους 10.000 Κινέζους που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα – εκεί πάει και ο φίλος για τα ψώνια του. Η Λύδια Leung είναι η διευθύντρια της εφημερίδας «China Greece Times». Την είχα επισκεφθεί στα γραφεία της εφημερίδας, στο Μέγαρο Μυλλέρου (Αγησιλάου 45). Σύμφωνα με τη Λύδια, η οποία είναι παντρεμένη με Έλληνα, μέχρι και το 2009 οι Κινέζοι στην Αθήνα ήταν σχεδόν οι διπλάσιοι, όμως η οικονομική κρίση τούς ανάγκασε να αναζητήσουν το μέλλον τους αλλού: κυρίως σε Ιταλία και Ισπανία, εκεί όπου οι αντίστοιχες κινεζικές παροικίες είναι πολύ μεγαλύτερες από την αθηναϊκή.
Από κάτω ακριβώς καμιά δεκαριά ηλικιωμένοι Κινέζοι παίζανε χαρτιά πάνω σε μια χαρτόκουτα, δίπλα σε μια μικρή αυτοσχέδια λαϊκή, όπου ένας πωλητής διέθετε πέντε-έξι μαρούλια, ένας άλλος καμιά δεκαριά ντομάτες, ο παρ’ άλλος κάτι σέλινα. Δεν είχαν όρεξη για κουβέντες, για χαμόγελα όμως είχαν. Όπως λέει η Λύδια, λίγοι είναι οι Κινέζοι που ξέρουν αγγλικά και ακόμα λιγότεροι αυτοί που μιλάνε ελληνικά.
Στον τρίτο όροφο του Μεγάρου Μυλλέρου ήταν το εστιατόριο. Κοντοστάθηκα και είδα κάνα δυο ζευγάρια να απολαμβάνουν τη σούπα τους χαμηλόφωνα. Οι σούπες, κυρίως με λαχανικά, αποτελούν σχεδόν καθημερινό γεύμα για τους Κινέζους, που το ψωμί λίγο πολύ το έμαθαν έξω από τη χώρα τους – εκεί το ρόλο του ψωμιού έχει το ρύζι.
Λίγο παραδίπλα, στην Κεραμεικού, σε ένα κατάστημα με ρούχα, ένας Κινέζος που μου συστήθηκε ως Τζανκ, έλεγε ότι οι δουλειές έχουνε πέσει, ότι το πιθανότερο είναι να γυρίσει εκείνος στο Πεκίνο, στη γυναίκα του και το γιο του, παρά να έρθουν εκείνοι στην Ελλάδα, ότι η διασκέδαση των Κινέζων είναι το φαγητό, είτε στο σπίτι είτε σε κάποιο εστιατόριο δικό τους, γι’ αυτό και δεν «φαίνονται» πολύ σε άλλα σημεία της πόλης, αλλά και ότι αρκετοί κάνουν παρέα με Έλληνες, κυρίως αυτοί που έχουν χρόνια στην Ελλάδα, ενώ δεν λείπουν και οι μεικτοί γάμοι οι οποίοι όμως είναι μάλλον η εξαίρεση στον κανόνα.
Ηλεκτρικές συσκευές, κούκλες βιτρίνας, είδη προικός, ρούχα και παπούτσια, ακόμα και σούπερ μάρκετ με όλα τα προϊόντα να είναι αμιγώς κινέζικα. Όταν ένα προϊόν κατασκευάζεται σε 1 εκατομμύριο κομμάτια είναι πολύ φυσικό να είναι πολύ φθηνότερο από το αντίστοιχο που παράγεται σε περιορισμένη ποσότητα. Αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα των κινεζικών προϊόντων, που δίνει τη δυνατότητα να πωλούνται φθηνά. Τελευταία ματιά στη βιτρίνα του μεγάλου καταστήματος με τα γυναικεία εσώρουχα στην Αγησιλάου: Όλα τα χρώματα του κόσμου σε μικροσκοπικά υφάσματα, άλλα στολισμένα με φιογκάκια κι άλλα με κινέζικα ιδεογράμματα, από 1 ευρώ.
20°
