Ξεσκονίζονται τα αγαπημένα κλισέ:«ο υδράργυρος ανεβαίνει», «η θερμοκρασία στα ύψη», «ταλαιπωρημένοι Αθηναίοι βρίσκουν καταφύγιο…», όπου βρίσκουν συνήθως καταφύγιο οι Αθηναίοι – σε μπαρ με ερ-κοντίσιον, σε πάρκα. Σε παραλίες όταν έχουν παπάκι. Σε ντουζιέρες όταν δεν έχουνε ούτε πατίνι…
Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα στην Ελλάδα, όπου κανείς δεν ιδρώνει πια: ακόμα κι όποιος δουλεύει σκληρά, το κάνει σε καρα-παγωμένους χώρους. Πληρώνεται τόσο τρίχες, που δεν έχει λόγους να ιδρώσει. Για 300 ευρώ το μήνα; Σιγά μη σκάσει κιόλας.
Ήπιαμε καφέ στο Gazi College που γίνεται χαμός και φυσάει δροσερός πουνέντες από μέσα – μα είναι χάλια να κάθεσαι μέσα και να ψοφο-κρυώνεις, χίλιες φορές να σκάσεις κι εσύ έξω μαζί με τον τζίτζικα. Έξω, ο στάνταρ κόσμος που πάει παντού πια, σκουλαρίκι στη μύτη (τσεκ), τατουάζ (τσεκ), μαύρο αμάνικο φανελάκι (τσεκ), υπερ-σούπερ-σύγχρονο τηλέφωνο-Άβαταρ που το αγγίζεις και κάνει διαπλανητικά κόλπα (συσκευή είναι, μην ψαρώνετε που έχει πολλές εφαρμογές/αγγιχτερά κουμπίδια). Οι ψηλοκάβαλοι καφέδες είναι υπέροχοι. Έχει και νόστιμα σνακς το Gazi College, ούτε ακριβό ούτε φθηνό, είναι από τα στάνταρ στέκια στο Γκάζι καιρό τώρα.
Ανοίγουν σνακ-μπαρ και καφε-μπαρ και μπαρ-μπαρ, αναρωτιέμαι μήπως είναι ένα ίχνο ς επερχόμενης ανάπτυξης; Μήπως βγούμε (άλλη μέρα, λέμε) από το τούνελ; Πού βρίσκουν λεφτά, όπως βλέπουμε και στη διαφήμιση; Από πλούσιους γάμους, πετρέλαια στον κήπο τους; Ή ανοίγουν με την ελπίδα ότι κανένας, όσο ιδρωμένος ή στεγνός κι αν είναι, δεν θα κάτσει σπίτι του καλοκαιριάτικα;
Στο Peri coffee & food τσάκισα ένα ωραίο σάντουιτς σε αραβική πίτα, μια χαρά. Παγωμένο ερ-κοντίσιον με χτύπησε χαλαρά, σαν μικρό «χάου-ντου-γιου-ντου» από την Ανταρκτική. Το βράδυ πήραμε μια μπίρα στη Μαβίλη, στο «έξω» που είναι το νέο Flower-πίτσα. ΟΛΟΙ συμφωνούμε ότι πρέπει να κόψει τα στραγάλια-με-κράνμπερι (ίου) το «Flower» που δεν είναι σωστά συνοδευτικά για μπίρες, ούτε καν για ουίσκια, και να βρει μια άλλη οικονομική λύση – φιστίκια; τσιπς; Όλα είναι τσέτουλα, άντε τα στραγάλια να ’ναι 2-3 λεπτά φθηνότερα, και η αρχή του πεπειραμένου μπάρμαν είναι: «Όσο μασάει ο πελάτης, τόσο πίνει». Μου το έχει πει πεπειραμένος μπάρμαν ΚΑΙ ο Νίκος Μουρατίδης. Χωρίς να έχει συνεννοηθεί προηγουμένως με τον μπάρμαν. Ένα κλισέ χρειάζεται πάντα τις καλοκαιρινές μέρες. Ή νύχτες. Είτε ιδρώνεις είτε όχι.
10°
