Όντως τη νύχτα αισθάνεσαι τη σοφία του κόσμου μερικές φορές και ανάλογα τι έχεις πιει, αλλά εδώ εννοώ τη Σοφία Βόσσου, για μία ή πολλές νύχτες. Αρκεί να σου τραγουδάει.
Νύχτες τραγουδιστικές (1): πήγα σε ένα σχεδόν πριβέ αφιέρωμα στον Ισαάκ Σούση, απήγγειλε ποιήματα του Ισαάκ ο Δημήτρης Τάρλοου, τραγούδησαν τραγούδια του οι πάντες (Μαχαιρίτσας, Κότσιρας, Μποφίλιου, Κωνσταντόπουλος, Δεληβοριάς κ.ά.), καθώς και ο ίδιος ο Ισαάκ, που ήταν αποκάλυψη. Σαν να μη φτάνει που γράφει μεγάλα τραγούδια ή/και ποιήματα-που-γίνονται-τραγούδια, έχει καταπληκτική φωνή… Πέρασαν κάμποσες μέρες και νύχτες από την εκδήλωση αλλά δεν έχει σημασία – η βραδιά η ίδια είχε (σημασία). Οι στιχουργοί είναι οι πιο ριγμένοι στη διαδικασία της τραγουδοποιίας και πάντα χαίρεσαι όταν δοξάζονται, άσε που τους δοξάζεις κι εσύ, ή εγώ έστω.
Νύχτες τραγουδιστικές (2): καφέ μπαρ «Mozart Caldi», Αιγάλεω, στο οποίο τις Παρασκευές τραγουδάει η Σοφία Βόσσου: παρεΐστικα, με παραγγελιές και με τα κέφια του κοινού, η Σοφία… είναι αυτή που ήτανε πάντα, και καλύτερη. Ακόμα πιο φωνάρα. Με ένα είδος σοφίας, έστω κι αν εξακολουθεί να είναι λίγο ζουρλή, ή ίσως δεν έχει/γουστάρει το είδος του μυαλού που θα την έκανε διεθνή σταρ… που όμως σκασίλα της τελικά: της αρέσει αυτό που κάνει αλλά με τον τρόπο που το κάνει. Τραγουδάει από σουξέ της μέχρι λαϊκά, ελληνικό ροκ, μπαλάντες, ζεμπέκικο, ρεμπέτικο, τα πάντα με αυτή τη φωνή που σου χαϊδεύει τα αυτιά ενώ στα κρατάει ζεστά, χωρίς τίποτα το δήθεν και καμία απολύτως ψωνίαση. Ο Δημήτρης Παραράς (αιώνες συνεργάτης της) κι ο Χρήστος Χιόνης που τη συνοδεύουν είναι πολύ καλοί, δεν υπάρχει καμιά αίσθηση μπουζουκομάγαζου αλλά ούτε και «κάντε ησυχία για τον καλλιτέχνη». Το «Mozart Caldi» είναι χαλαρό, όμορφο, χρόνια στέκι του Θωμά Μητρόπουλου, με στρέιτ ποτά, μουσικόφιλη διακόσμηση, κάτι-να-τσιμπήσεις και λογικές τιμές.
Άλλο, μια και πήραμε φόρα: φρέσκος Χώρος Τέχνης που λέγεται «Magenta» (εργαστήρια-εκθετήριο-πωλητήριο) στο Ν. Ηράκλειο με arty, ιδιαίτερα πράγματα και πολλαπλές δραστηριότητες, ανάμεσα στις οποίες workshop για παιδιά 5-12 ετών αλλά και ένα σωρό καλλιτεχνικά για μεγάλους, με one-of-a-kind φορέματα, κοσμήματα, διακοσμητικά, έργα Τέχνης και κατασκευές σε λογικότατες τιμές. Αποκλείεται να σας προτείνω κάτι με παράλογες τιμές – για να πάρετε μία ιδέα (τιμών) η συνάδελφος-φίλη Ντόση Ιορδανίδου πήρε από το «Magenta» στην κόρη μου ένα νόστιμο χειροποίητο στεφανάκι με κροσεδένιες καρδούλες, 4 ευρώ. Ήταν εκεί και ο Βλάσης Μαρωνίτης, επίσης συνάδελφος-φίλος, που μάλιστα ξεκίνησε προχωρημένο εκδοτικό οίκο (Key books), με πρώτο-πρώτο τον Austin Kleon («Κλέψε σαν καλλιτέχνης»). Όλα αυτά, με το ΔΝΤ καπέλο; Με το σουγιά στο λαιμό, με το αυγό στον απ’ αυτόν, με το διαβατήριο στα δόντια; Όπως και να το πει κανείς, είναι μέσα ο κανείς.
ΚΑΙ για όσους κινούνται στο Κέντρο (το οποίο μην ακούτε φήμες, κα-θό-λου δεν πέθανε) υπάρχει καιρό τώρα ένα τριώροφο πολυκατάστημα τύπου-αποθήκη, όπως τα αμερικάνικα basement stores που σε κάμποσες πολιτείες λέγονται «Best buy stores»… και το εγχώριο έτσι λέγεται, «Best buy store(s)»: σε τιμές που κυμαίνονται στα 5-15 ευρώ έχει ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ και είδη σπιτιού, ίσως περασμένων σεζόν, ίσως αγορασμένα μαζικά, ποιος ξέρει, πάντως πολύ οικονομικά… και βρίσκεις παιδικά ρουχαλάκια, μάρκες-και-όχι, παπουτσάκια και καλσόν. Ειδικά τα καλσόν που τα ’χεις κόψει γιατί κάνουν 5-20 ευρώ στα (άλλα) μαγαζιά και γίνονται φύλλο-φτερό μόλις τα φορέσει το μαφαλντο-ειδές κοριτσάκι σου, εδώ τα μαγκώνεις, καλάθι-ξεκαλάθι – επειδή η τιμή τους είναι 1,90.
Πάμε ξανά στη Σοφία Βόσσου: στη δεκαετία του ’80 κάναμε «κοντινές» ραδιοφωνικές εκπομπές και συναντιόμασταν κάθε βράδυ έξω από ένα στούντιο. Ήξερε περισσότερα από τους ηχολήπτες και τους μουσικούς παραγωγούς μαζί, ήτανε ροκ από τα κόκκινα τρελά μαλλιά της μέχρι τα μαύρα μποτάκια της και δεν υποχωρούσε ποτέ σε τίποτα. Είναι ακόμα έτσι, απλώς τα μαλλιά είναι μαύρα κι η σιλουέτα κομψότερη, η φωνή βαθύτερη χωρίς να ’χει χάσει σε φρεσκάδα και η νύχτα εξακολουθεί να είναι δικιά της – φωτιά της βάζει και την καίει, που λέει ο λόγος. Και μέσα από τις στάχτες (της νύχτας, ποιανής άλλης;) σου ’ρχεται να φωνάξεις ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ!
Επειδή πέρασες ωραία, κι επειδή, πλάκα-πλάκα με το σουγιά/διαβατήριο/αυγό κ.λπ. δεν είσαι κι εσύ πια λίρα-εκατό, αν υποθέσουμε πως ήσουν κάποτε (που θα υποθέσουμε λάθος)…
10°
