«Ξέρασαν οι σοβαροφάνειες κι ενοχλήθηκαν από την τζάμπο Στανίση. Ρε ουστ από κει, βλαμμένα. Δουλειά δεν είχατε, βγήκατε να προστατέψετε το κοινό γούστο. Έχετε φάει στη μάπα στρουμφάκια. Έχετε σούρει τα μωρά σας στο στο ό,τι να ’ναι. Έχουν μεγαλώσει τα παιδιά σας μικρόμισθες Φιλιππινέζες και βγήκατε να ενοχληθείτε. Τσιράκια της αντίδρασης.
Πάθατε αναφυλαξία καλού γούστου, πυτιρίδες και τερηδόνες. Περαντζάδες λιγούρια του mall. Ζήτουλες μιας διαφήμισης για να επιβιώσετε. Σούργελα δαιμονισμένα, ημιμαθή τση Φιλοθέης, πτυχία του τρεις κι εξήντα. Άστε κάτω τη Στανίση, μη σας πάρει ο διάολος για πάντα. Τζουτζεδες και κανκάγιες. Κολλεγιά της συμφορας. Άκαβλα σεσημασμένα, σας πείραξε η Στανίση!
Μας τα πρήξατε. Δημοσιογραφάκια της ιντερνετιάς, δωρεάν και όξω απ’ την πόρτα. Πενάκια του πληκτρολογίου του γκρίγκλις και της αγραμματοσύνης. Μας τα πρήξατε κοινώς. Αντέστε, ρε, ξεκουμπιστείτε και βγάλτε το μαύρο σκασμό πια!
Καίγεται το απώτατον και βγήκατε να υπερασπιστείτε το ελληνικό Πάσχα. Που δεν έχετε σώσει να καταλάβετε τι σημαίνει γιορτή στον αιώνα τον άπαντα, τζαμπατζήδες της Μυκόνου. Αγοραία σιχάματα πια, σας βαρέθηκε η ψυχή μου.
Και στο φινάλε, τα βάζετε και με τον τελευταίο διαφημιζόμενο που σας δίνει ψωμί, ζώα όρθια. Και για να ’ρθουμε και στο ζουμί, οι διαφημίσεις του τζάμπο γενικά έχουν πάρα πολύ χιούμορ και κάνουν θραύση. Μεγαλώσατε όλοι με καμποσάρ και καβαλίνα, σούργελα της Φιλοθέης και του Κοκκιναρά, χάπατα του Ψυχικού. Αγράμματα.
Σας πείραξε η Στανίση. Κατ’ αρχήν, από τη σκασίλα σας, τριπλασιάσατε τη δύναμη της διαφήμισης. Την προσέξαμε όλοι ακόμα πιο πολύ. Κυνηγάμε να την ακούσουμε. Και τι θέλετε, ρε, και μιλάτε; Ποιος σας έβαλε αστυνομία του γούστου; Ποιος σας διόρισε να προφυλάξετε ποιον; Λαϊκάντζες του μπότοξ και της ακαπνιάς. Άντε, γιατι σας χρειάζεται πολύ τζάμπο τελικά για να πάτε για πάντα στον κόρακα Μπλοκγκάρια του κερατά. Με συγχύσατε πάλι. Διαβάζω, ακούω όλα τα φλούφλια κι όλες τις κυράτσες που ενοχλήθηκαν. Ημιαμόρφωτα ζαβά. Άντε, σκάστε, γιατί αρκετή ζημιά κάνετε και που υπάρχετε. Ξαφνικά πάθαμε κρίση καλού γούστου. Δεν έχετε διαβάσει ένα βιβλίο, δεν έχετε δει μια ταινία.
Ζητιανεύετε ένα καμπεράκι και καμιά κολωνίτσα. Σινιέ. Και σας πείραξε η Στανίση στα τζάμπο. Η ιέρεια σας πείραξε, ρε ούφα μεταλλαγμένα. Ορθιάδες του Κολωνακίου. Ερημωμένα και ακατοίκητα. Βγήκατε να κρίνετε και να σώσετε την ελληνική οικογένεια και τα ψώνια της. Άντε, ρε, να χαθείτε και να χάνεστε πια.
Άστε πια την Ελλάδα ήσυχη να είναι όσο βλάχα θέλει. Άστε. Βγήκε κι η Αρβελέρ να μας πει ότι άκουσε τι; Ότι τον Σεπτέμβριο δεν θα ’χουμε κράτος. Ότι κάποιος της το είπε. Σοβαρά μιλάτε, κυρία Αρβελέρ μου; Σιγά και τρομάξαμε. Ποιος σας το κάρφωσε; Πόσους γνωστούς έχετε στους παλιανθρώπους; Για πείτε μας. Άντε γιατί δεν θα μου ανεβάσετε τα ζάχαρα, τζάμπα κι άδικα.
Στανίση, ρε, και ξερό ψωμί. Τίποτα! Σσσστ το σκασμόνε. Παρδαλά κατσικάκια. Πρρρρρρ ρε. Πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ. Τι θα καταπατήσετε και τα μοναστήρια, τα ξωκλήσια... Μέχρι πού θα μπείτε; Τι θα αρπάξετε.
Τριτη 23 κανονικά του Αγίου Γεωργίου, αλλά είναι κινητή, πάει μετά το Πάσχα. Όλα πιο μετά φέτος, όλοι στα τζάμπο, ρε. Όλοι μπεστ οφ Στανίση, ρε. Μυστικέ μου ερωτα, ρε! Και φανερέ μου, άμα λάχει. Έτσι για να σκάσετε, να φάτε τα λυσσακά σας. Μας τα πρήξατε πια. Ζουράρις, πού είστε; Για δε μιλάτε; Αλαλαλλαλια, χαι χαι χαι.
Γεια σου, Κατερινάρα μου, με τα γκοτιέ σου και την τρίπατη τραβεστογόβα σου! Γεια σου, βλάχα μου, θεά αδυσώπητη. Γεια σου νούμερο ένα τση λαϊκής ψυχής. Όρμα στη διαφήμιση. Σκάνε που δεν την πήρανε οι ανορεξικές πιαρατζούδες των πάλαι ποτέ ομίλων και τώρα παρατρεχάμενες των οιωνδήποτε.
Φύγετε, ρε, απ’ το καντράν. Κάντε πέρα, σα πέρα, ρε. Εχεχε. Τραβάτε στη στέγη, ρε. Και μετά ολουρμού στο τσάο για καμιά πίτσα λιγούρια. Και μετά στο Γιαννιά, ρε».
16°
