ΤΕΡΕΝΣ ΜΑΛΙΚ Η πολυαναμενόμενη ταινία του «Το Δέντρο της Ζωής» πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί τινάζοντας στον αέρα προθεσμίες πολλών κινηματογραφικών φεστιβάλ και θέτοντας ερωτηματικά για το αν θα κατάφερνε ποτέ να ολοκληρωθεί. Για το σκηνοθέτη Τέρενς Μάλικ όμως κάτι τέτοιο αποτελεί την έμπρακτη απόδειξη του ασυμβίβαστου χαρακτήρα του, καθώς χρόνια τώρα επιβάλλει τους δικούς του όρους στην κινηματογραφική βιομηχανία αρνούμενος να ακολουθήσεις εταιρικές νόρμες και μεθόδους προώθησης. Δεν δίνει εύκολα συνεντεύξεις, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις με τις εταιρίες παραγωγής, δεν εμφανίζεται εύκολα στα μίντια. Η βιογραφική λεπτομέρεια εξάλλου πως σπούδαζε φιλοσοφία στο Χάρβαρντ, αλλά παράτησε το διδακτορικό του, γιατί διαφωνούσε με τον επιβλέποντα καθηγητή του, μαρτυρά πολλά για την ιδιοσυγκρασία του. Ο ίδιος αρχικά έβρισκε περίεργο το θέμα που πραγματεύεται το υπαρξιακό φιλμ που θα προβληθεί στο διάβα του χρόνου, όμως ο ενθουσιασμός του μετουσιώθηκε σε ένα ολοκληρωμένο κινηματογραφικό έργο. Συνεργαζόμενος με τους Μπραντ Πιτ και Σον Πεν και εκτινάσσοντας τις προσδοκίες και την αγωνία των θεατών στα ύψη, ο Τέρενς Μάλικ επέστρεψε για να κερδίσει κριτικές και συναισθήματα όπως μόνο αυτός γνωρίζει. Το Φεστιβάλ Καννών εξάλλου το γνωρίζει από το 1978 όταν και τον βράβευσε για την ταινία «Μέρες Ευτυχίας».
11°
