Η ATHENS VOICE σας χαρίζει 3 αντίτυπα του βιβλίου για παιδιά και εφήβους του Πάνου Χριστοδούλου «Πώς έμπλεξα με τη δικαιοσύνη και άλλες άγνωστες λέξεις...» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παιδική Νομική Βιβλιοθήκη. Για να πάρετε μέρος στο διαγωνισμό για τα βιβλία στείλτε e-mail στο contest@athensvoice.gr με θέμα τον τίτλο του βιβλίου και τα στοιχεία επικοινωνίας σας μέχρι τις 17 Φεβρουαρίου.
Απόσπασμα από το βιβλίο
Δίκαιος Πολυδίκης! Ωραίο όνομα, ε; Αυτός είναι ο πάππους μου. Ναι, αυτός που σας έχω ζωγραφίσει. Δεν τον έχω πετύχει και πολύ γιατί δεν ζωγραφίζω συχνά με στιλό σε χαρτί. Θα ρωτήσετε που στο καλό βρήκα αυτά τα προϊστορικά πράγματα: στιλό και χαρτί. Α, ο παππούς μου έχει πολλά τέτοια από τη δουλειά του. Δούλευε σε ένα μέρος που λεγόταν δικαστήριο. Τώρα, αν ρωτάτε τι είναι δικαστήριο, ας πούμε ότι ήταν ένα μέρος που πήγαιναν όσοι ήθελαν να βρουν το δίκιο τους...
Το ξέρω, σας μπερδεύω, κι εγώ στην αρχή μπερδευόμουν. Θα προσπαθήσω να σας το εξηγήσω πιο κάτω καλύτερα. Πάντως πια αυτό το μέρος, το δικαστήριο, δεν υπάρχει! Όπως δεν υπάρχει και το επάγγελμα που έκανε εκεί ο παππούς μου (ή λειτούργημα, όπως το λέει ο ίδιος). Τι επάγγελμα έκανε; Δικαστής!
Δεν το έχετε ξανακούσει, έτσι; Λογικό, κι εγώ πρώτη φορά από τον παππού μου το άκουσα. Μάλιστα ο παππούς μου ήταν ένας από τους τελευταίους, αν όχι ο τελευταίος δικαστής. Ξεκίνησε πριν από 60 χρόνια, το μακρινό 2015 και το επάγγελμά του καταργήθηκε 20 χρόνια μετά.
Τι έκανε ο δικαστής; Με δυο λόγια, όταν υπήρχε μια διαφορά, όταν κάποιοι τσακώνονταν, άκουγε και τις δύο πλευρές και ακολουθώντας τους τότε νόμους αποφάσιζε ποιος είχε δίκιο και ποιος όχι. Κουφό, έτσι; Να αποφασίζει ο άνθρωπος γι’ αυτά τα πράγματα! Τέλος πάντων, η ιστορία του δικαστή-παππού μου έχει πολλά κουφά και συναρπαστικά, οπότε καλύτερα να σας την πω από την αρχή...
8°
