Δονούσα: Ο Πέτρος Κόκκαλης γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
Στη Δονούσα είναι δύσκολο να πας και ακόμα και πιο δύσκολο να φύγεις. Βρίσκεται σχεδόν στο ακριβές γεωγραφικό κέντρο του Αιγαίου – πάντα από κάπου έρχεσαι και κάπου πας. Έχω πάει με κάθε τρόπο που υπάρχει, εκτός από καΐκι. Με πλοίο από τον Πειραιά, με τον Σκοπελίτη από τη Νάξο, με φουσκωτό από την Αμοργό, με ιστιοπλοϊκό από τα Λέβιθα, με μηχανοκίνητο από τη Σύρο. Πάντα χαιρόμουν όταν έφτανα και λυπόμουν όταν έφευγα. Έχω πάει μόνος μου, με παρέα, με τα παιδιά μου, ερωτευμένος και πάντα πέρναγα καλά.
Έχει τρεις παραλίες, δέκα λεπτά δρόμο. Μία φορά πήγα στoν Κέδρο, που λέγεται και Ναυάγιο γιατί έχει ένα μότορσιπ βουλιαγμένο στην άμμο στα 5 μέτρα βάθος. Εύκολα στις δέκα καλύτερες του Αιγαίου και με μπόνους ότι ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις εκεί – αλλά δεν πήγα δεύτερη φορά γιατί μου φαινόταν μακριά. Στην παραλία, στο Λιμάνι, έχει οικογένειες και μπιτς βόλεϊ, ενώ στον Κέδρο απλωμένα παρεό και οι άνθρωποι κολυμπούν γυμνοί. Πέρα στο βοριά, η Καλοταρίτισσα δεν έχει άμμο αλλά υπέροχα βράχια. Το νησί έχει ένα μπαρ για πρωί και ένα για βράδυ, ένα φούρνο και 2-3 μέρη να φας. Ξενοδοχείο δεν υπάρχει και το χωριό, τον Σταυρό, το γυρνάς σε ένα τέταρτο. Υπάρχει επίσης ένα υπέροχο εστιατόριο κοντά στη Μεσσαριά.
Το όνομά της σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Το νησί πράγματι δονείται, αλλά όχι όπως η Μύκονος που σε ξεσηκώνει. Έχει μια βαθιά, ήρεμη δόνηση, που εμένα τουλάχιστον με ηρεμεί. Άλλωστε, στη Δονούσα δεν έχει σχεδόν τίποτα να κάνεις. Οι μέρες κυλούν και χάνονται. (Όταν μια φορά από τη Δονούσα πήγα στο Κουφονήσι, μου φάνταξε πολύβουο και κοσμοπολίτικο.)
Απ’ το λιμάνι, το θέαμα του καιρού που κατεβαίνει προς τις Μάκαρες διαρκεί συχνά όλη μέρα. Τρεις φορές την εβδομάδα, όταν ο Σκοπελίτης ανεβαίνει απ’ το Πάνω Κουφονήσι, μαζεύεται κόσμος και τον χαζεύει να παλεύει κατάορτσα με την αμίμητη πλεύση του. Όταν φτάνει, συχνά οι λίγοι επιβάτες που κατεβαίνουν πέφτουν κάτω ζαλισμένοι και φιλούν τον ντόκο. Συνέρχονται μόλις βουτήξουν στη θάλασσα γιατί στη Δονούσα, στο λιμάνι, έχει ίσως τα ωραιότερα νερά του κόσμου – μπαίνεις και βγαίνεις άλλος άνθρωπος: χαρούμενος, δροσερός και ζωντανός.
18°
