Σε μια χώρα όπου έπρεπε να υπάρχουν... τέσσερα πρωταθλήματα για να παίρνουν όλοι οι μεγάλοι από ένα και να είναι ευχαριστημένοι, ο Ολυμπιακός το σήκωσε για 7η σερί φορά και 44η στην ιστορία του.
Τα τελευταία 20 χρόνια η διαδικασία επαναλαμβάνεται χωρίς εκπλήξεις, έχοντας αλλοιώσει ουσιαστικά την αντίληψη των περισσότερων Ελλήνων για το ποδόσφαιρο. Το ταμπλό γράφει πλέον Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 19-2, αλλά ελάχιστοι από εκείνους που παρακολουθούν το ευχαριστιούνται. Από το καλοκαίρι του 1996, όταν ο Γιώργος Βαρδινογιάννης απείλησε ότι... «θα φυλακίσει το πρωτάθλημα στην Παιανία», μέχρι σήμερα οι κούπες βάφονται κατά κανόνα κόκκινες και φυσικά η κατάσταση δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον ανταγωνισμό. Ειδικότερα φέτος τo θέαμα στα περισσότερα ματς ήταν άθλιο. Και το ποδόσφαιρο δηλητηριασμένο, παίζεται μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, με τους πραγματικούς ποδοσφαιρόφιλους να παρακολουθούν αηδιασμένοι και από απόσταση. Το γεγονός ότι τη σεζόν που τελειώνει είχαμε μια πιο ισορροπημένη διαιτησία που ευνόησε ή αδίκησε όλους τους «μεγάλους» πάνω-κάτω το ίδιο, δεν αλλάζει την εικόνα που υπάρχει για τη συνολικά κακή ποιότητα του πρωταθλήματος.
Από την άλλη, η άνεση με την οποία ο Ολυμπιακός σηκώνει τη μία μετά την άλλη τις κούπες, έχει και τις παρενέργειές της. Η ομάδα έφτασε στον φετινό πανεύκολο θρίαμβό της περίπου από κεκτημένη ταχύτητα, χωρίς να παίξει μπάλα, αφού άλλαξε πέντε προπονητές και πούλησε όλους σχεδόν τους καλούς της ποδοσφαιριστές. Οι ανταγωνιστές της δεν εμφανίστηκαν πουθενά. Περιορίστηκαν απλώς σε μερικές νίκες παρηγοριάς προς το τέλος, αφού είχαν χάσει τα πάντα. Πανηγυρίζουν κιόλας για το κατόρθωμά τους! Οι πιο γραφικοί φτιάχνουν και «βαθμολογίες... δεύτερου γύρου» ή... «προ εγκληματικής οργάνωσης και μετά» θέλοντας να δείξουν ότι αν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως πήγαν, θα μπορούσαν να βρίσκονται εκείνοι πρώτοι! Άλλοι περιμένουν να αφαιρεθούν 6 βαθμοί από τον Ολυμπιακό για να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα! Γελοιότητες που δεν συμβαίνουν σε κανένα σοβαρό πρωτάθλημα, αλλά εδώ θεωρούνται περίπου λογικές καταστάσεις έτσι όπως είναι δομημένη η πραγματικότητα.
Λογική και η πανηγυριτζίδικη φιέστα μετά το 5-0 κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα −που προσπαθεί να κρύψει πίσω από τα κόκκινα καπνογόνα τα μεγάλα δομικά προβλήματα− που εμφανίζει πια ο μόνιμος πρωταθλητής. Και μόνο που ένα πρωτάθλημα κατακτημένο πριν από τα Χριστούγεννα εξασφαλίστηκε μαθηματικά λίγο πριν την Πρωτομαγιά και ύστερα από σειρά αποτυχιών, δείχνει το τεράστιο αγωνιστικό θέμα που υπάρχει και το σφραγίζει η αποχή των περισσότερων οπαδών από το γήπεδο. Ελάχιστοι έχουν τη διάθεση να πανηγυρίσουν, παρά την προσπάθεια που κάνει η ΠΑΕ να εμφανίσει τον Ολυμπιακό «στοχοποιημένο» επειδή η ΕΠΟ έχει αφήσει στο περιθώριο κάποιους serial killer διαιτητές που έκλεβαν την παράσταση τα προηγούμενα χρόνια.
Η νέα εποχή που έρχεται, βρίσκει τον «για μια ακόμη χρονιά πρωταθλητή» φανερά απροετοίμαστο να αντιμετωπίσει το μέλλον. Το κυριακάτικο διάγγελμα με το οποίο ο Μαρινάκης σύστησε στους απέναντι «υπομονή τα επόμενα 13 με 14 χρόνια» μέχρι να ξαναπάρουν πρωτάθλημα, δεν πείθει παρά μόνο τους φανατικούς!
Το βασικότερο είναι με ποιο τρόπο θα θελήσει να προετοιμαστεί το καλοκαίρι καθένας από τους τέσσερις αντιπάλους - διεκδικητές, κι αν θα φανούν όλοι ικανοί ή πρόθυμοι να επενδύσουν ώστε να ξεκινήσουν τη νέα περίοδο από την ίδια αφετηρία χωρίς να κουβαλήσουν τα σημάδια της φετινής παρακμής τους. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού υποσχέθηκε ότι «θα τα ακούσετε όλα αναλυτικά τις επόμενες 15 μέρες». Υπομονή...
