Είχε επιτρέψει μια μικρή παραχώρηση τέτοια που θα την ανέβαζε στα ψηλά του βάθρου. Τη νύχτα που της είπε πως θα βγει με τον «Ηλία» εκείνη φύσηξε την τούφα της προς τα πάνω και με χαμόγελο του είπε «Καλά να περάσεις μωράκι μου», ελπίζοντας στη θεία δίκη και σ’ έναν βάναυσο πνιγμό με το ίδιο του το σάλιο... Βέβαια δεν είναι και ξεκάθαρο ότι αυτός το έκανε για να την εκδικηθεί. Το πιο πιθανό είναι πως απλώς του άρεσε ο ποδόγυρος. Όπως και να’χει την επομένη ο ίδιος αυτός από το χέρι θα την έπαιρνε για να την ανεβάσει στο ύψος του νικητή παραδίδοντάς της για τρόπαιο την επιμονή του για μια συνάντηση.
Και όσο, λοιπόν, της εξηγούσε γιατί έπρεπε να συναντηθούν, η Λίζα είχε απομονώσει τον ήχο για να βάλει στη θέση όσων της έλεγε, λέξεις πραγματικές και ξαναειπωμένες, μα με αξία ιστορική “So I chose freedom / running around / trying everything new / but nothing impressed me at all”… της έλεγε στην πραγματικότητα σαν άλλη Εβίτα.
Η απόφαση για το τι θα έκανε μαζί του έπρεπε να παρθεί εν βρασμώ. Και έτσι έγινε. Κιθαρίστας ή ντράμερ δεν είχε καμία θέση στο σόλο μιας Εβίτας που αναζητούσε κατανόηση. Φύσηξε την τούφα της προς τα πάνω και έφυγε ήσυχη πως τον αφήνει σε καλά χέρια. Οι φίλοι φαίνονται στα δύσκολα και ο «Ηλίας» -ως κατηγορία- για κάτι τέτοια προοριζόταν.
13°
