Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός ήταν καταγεγραμμένο στην ιστορική συνείδηση της Ελλάδας για δυο λόγους:
α) για την συμφωνία Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ για ελληνοτουρκική συνεργασία και "μη πόλεμο» το 1988 , μετά το θερμό επεισόδιο με που προκάλεσε η δραστηριότητα του ερευνητικού τουρκικού σκάφος "Χόρα". Αργότερα, στην Βουλή ο τότε Πρωθυπουργός A. Παπανδρέου είχε πει το περίφημο «mea culpa» για τους χειρισμούς του.
β) το 2010 για την ανεπίσημη παραδοχή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου της μη πρόσβασης της χώρας σε διεθνή κεφάλαια. Τρεις μήνες μετά την εκλογή του, ο Γ. Παπανδρέου διέψευδε στο Νταβός ότι η Ελλάδα ζητά ευρωπαϊκή βοήθεια,»τα έβαζε» με τους κερδοσκόπους των αγορών, αλλά το κλίμα για την χώρα μας ήταν ήδη μη αναστρέψιμο. Η συνέχεια και η εποχή των μνημονίων είναι γνωστή.
Το 2016 προστέθηκε ένας ακόμα λόγος:
«Πιστεύω πως το 2016 θα είναι η χρονιά που η Ελλάδα θα εκπλήξει την παγκόσμια οικονομική κοινότητα. Ακόμα και αν πέρυσι ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα και την Ευρώπη, πιστεύω πως έχουμε μεγάλες ευκαιρίες στο μέλλον».
Δηλώσεις του παγκόσμιου ηγέτη Αλέξη Τσίπρα που έχοντας την ιδιοκτησία ενός 3ου μνημονίου και το τιμόνι της οικονομικής πολιτικής της χώρας προέβλεψε σε ένα ρεσιτάλ αισιοδοξίας και αγγλικών την οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας μέσω των ξένων επενδύσεων.
Ήταν το μήνυμα που έστειλε στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα. Δυστυχώς για όλους μας το μήνυμα δεν βρήκε αποδέκτες διεθνώς. Κατέβαλε ειλικρινή προσπάθεια, έκανε τη «δίκαιη ανάπτυξη» τίτλο σε μερικά νομοσχέδια και στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής».
Δεν είχε όμως την διάθεση να εφαρμόσει καμία μεταρρύθμιση που θα έβαζε σταθερούς κανόνες και πλαίσιο επενδύσεων, ούτε καν αυτές που κατ’ όνομα και μόνο ψήφισε η κυβερνητική παράταξη.
Ένα χρόνο μετά, το 2017 η Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, της αλληλεγγύης και των ψευδαισθήσεων, της απάτης και της αξιοπρέπειας κατέγραψε την χαμηλότερη επίδοση μεταξύ των 29 αναπτυγμένων οικονομιών του πλανήτη, στον δείκτη της «δίκαιης ανάπτυξης», σύμφωνα με όσα αναφέρει ειδική έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Η Ελλάδα δεν είναι «δίκαιη», ούτε έχει «ανάπτυξη». Η Ελλάδα βρίσκεται στο «καναβάτσο» των διεθνών εξελίξεων, την στιγμή που ο κόσμος έχει έρθει ανάποδα.
-Η Ευρώπη παραπατά, το ευρωπαϊκό μοντέλο παραγωγής και κοινωνικού κράτους δεν λειτουργεί ικανοποιητικά.
-Η Συμμαχία ΗΠΑ-ΕΕ στην εποχή Τράμπ δεν είναι δεδομένη. Ο νέος Αμερικάνος Πρόεδρος επιχαίρει για το Brexit, προσδοκά την διάσπαση της «Γερμανικής» ΕΕ και θεωρεί το ΝΑΤΟ παρωχημένο. Οραματίζεται την μεγαλύτερη Δημοκρατία του κόσμου να χτίζει τείχη προστατευτισμού, αντί για γέφυρες συνεννόησης.
-Η Βρετανία υπέστειλε την σημαία της ελεύθερης αγοράς και της ΕΕ και σήκωσε την μπαντιέρα του εθνικισμού.
- Για πρώτη φορά στην ιστορία, στο Νταβός μίλησε Κινέζος Πρόεδρος, ο Σι Τζινπίνγκ: «Ο προστατευτισμός είναι σαν κλειδώνεται κανείς σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με το σκεπτικό να γλιτώσει από τον άνεμο και τη βροχή. Έτσι όμως δεν τον βλέπει ο ήλιος», είπε ο Πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τα καλά (!) της παγκοσμιοποίησης, επισημαίνοντας όμως και την ανάγκη στήριξης των «χαμένων» που υποφέρουν από την νέα εποχή.
-Η Κριστίν Λαγκάρντ διευθύντρια του ΔΝΤ, του Παγκόσμιου οργανισμού που εφάρμοσε μοντέλα εσωτερικής υποτίμησης και βαθιάς λιτότητας σε μια σειρά από χώρες που προσέφυγαν για βοήθεια, επισήμανε τον κίνδυνο του λαϊκισμού! Τώρα είδε το «φως το αληθινό»: «Όσοι χαράσσουν πολιτική οφείλουν να λάβουν το μήνυμα και να σκεφτούν το πώς θα αντιμετωπίσουν τις μεγάλες αντιδράσεις της κοινωνίας», παραδέχτηκε κατόπιν εορτής (Brexit, Τραμπ) και με μεγάλη καθυστέρηση, λίγο πριν τις εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.
-Ποια είναι τελικά η αλήθεια για όλα αυτά; Ποιος δουλεύει ποιον;
-Ο Ήλιος από πού βγαίνει; Από την Δύση ή από την Ανατολή;
Στην εποχή που χαρακτηρίζεται ως “post truth” στην παγκόσμια πολιτική αρένα δηλαδή μια εποχή μετά-αλήθειας, που στην πολιτική δεν έχει σημασία η επαλήθευση της αλήθειας, αυτό που κυριαρχεί είναι η απενοχοποίηση της αντίφασης. Πλήρης σύγχυση και θυμός.
Οι περισσότεροι πολίτες δεν είναι σε θέση να διασταυρώσουν τι είναι αλήθεια και τι ψέμμα από την προπαγάνδα ενός κόμματος ή ενός ηγέτη. Η φήμη είναι πιο ισχυρή από την αλήθεια. Ειδικά, όταν η αδιαμεσολάβητη είδηση αναπαράγεται στα social media με ταχύτητα φωτός. Η αλήθεια απαιτεί ευθύνη και χρόνο. Ενώ η φήμη εμπεριέχει την γοητεία του like-ισμού.
Στην Ελλάδα, η αλήθεια ποτέ δεν είχε πολλούς φανατικούς φίλους. Το ψέμμα και η «κωλοτούμπα» όμως αποτελούν εθνική παρακαταθήκη.
Σαν φήμη που διαδίδουν οι κακοί ξένοι που μας επιβουλεύονται, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την οικονομική κατάρρευση και την διεθνή απομόνωση της χώρας. Στην πραγματικότητα, συνεχίζουν να διορίζουν σαν να μην πέρασε μια μέρα από την χρεωκοπία της χώρας.
Γιατί η αλήθεια του Τσίπρα είναι πιο βολική στα αυτιά ενός λαού που «απηύδησε με τους ειδικούς». Είναι η ίδια απαράλλαχτη αλήθεια που οδήγησε στην χρεωκοπία για την οποία κανείς δεν είπε mea culpa: Η Ελλάδα δημιούργησε με ευθύνη των πολιτικών και συντηρεί με την ψήφο των πολιτών ένα εκτεταμένο πελατειακό κράτος και ένα κρατικοδίαιτο εσωστρεφές παραγωγικό μοντέλο.
Η πραγματικότητα δεν έχει καμία (;) απολύτως σημασία. Μας ψεκάζουν αφού.
22°
