Κατόπιν εντολής του Εθνικού Ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα που αναφέρεται σαφώς στη διαθήκη του, «το λείψανο της κεφαλής του, εγκλεισμένον εντός αργυράς θήκης εν σχήματι ναΐσκου, εντοιχίστηκε στον αριστερό τοίχo του κυκλικού σχήματος Περιστυλίου του Μεγάρου την ημέρα των εγκαινίων του».
Πρόκειται για μια λεπτομέρεια που δίνει μια ειρωνικά κωμική διάσταση τόσο στην παράσταση με τίτλο «Η γραβάτα μου και το καταραμένο φίδι» που παίχτηκε χθές από τον πρωθυπουργό και τον θίασό του, όσο και στις υπόλοιπες επίσημες παραστάσεις που έχουν δοθεί κατά καιρούς εκεί. Με άλλα λόγια, όσοι επέλεξαν το συγκεκριμένο περιστύλιο ως ιδανικά μεγαλοπρεπές σκηνικό για να στήσουν ένα θρίαμβο διαστάσεων αμερικανικού μιούζικαλ και να εντυπωσιάσουν τον λαό το έκαναν έχοντας ένα κομμένο κεφάλι να τους κοιτάζει από μια γωνία!
Ένα κομμένο κεφάλι που υπονομεύει εις τους αιώνας των αιώνων το ευρωπαϊκό λούστρο των λόγων και των τελετών στο Ζάππειο με αγνή ορεσίβια «βαλκανίλα». Λες και ο ίδιος ο Ευαγγέλης Ζάππας να ήθελε σαν φαρσέρ της Ιστορίας, με την παρουσία του εντοιχισμένου κεφαλιού του, να αντηχεί για πάντα η φωνή του που θα λέει: «όσες γραβάτες και να φορέσετε ρεμάλια, όσες παράτες κι αν εκφωνήσετε στους ιθαγενείς, εγώ θα ξέρω πάντα τι κουμάσια είστε. Και όσο και να μου παριστάνετε τους εκλεπτυσμένους ευρωπαίους εγώ θα ξέρω πάντα ότι είστε απατεώνες αγριορωμιοί»…
Σα να σου έχει κληροδοτήσει ένας πλούσιος συγγενής σου το υπέροχο διαμέρισμά του στην πιο αριστοκρατική περιοχή της πόλης για να κάνεις τις δεξιώσεις σου αλλά υπό τον όρο ότι θα υπέρχει σε περίοπτη θέση η γκλίτσα του. Ο μοναχικός και ιδιότροπος Ευαγγέλης Ζάππας, που ακόμα και το όνομά του αποτελεί μια μίξη του σαλονάτου «Ευάγγελος» με το λαϊκό «Βαγγέλης», βρισκόταν εκεί δια του εντοιχισμένου κεφαλιού του π.χ. στην τελετή της υπογραφής εισόδου μας στην ΕΟΚ. Ένα κομμένο κεφάλι σαν τοτέμ πρωτόγονης φυλής παρακολουθούσε και υπενθύμιζε την πραγματικότητα.
Έτσι και κατά την χθεσινή τελετή. Όση ώρα ο Αλέξης Τσίπρας μας πετούσε κατάμουτρα την βαθιά του πεποίθηση ότι έχει να κάνει με καθυστερημένους ιθαγενείς που τους αρκούν με μερικά επικοινωνιακά καθρεφτάκια για να ζήσουν την αναπαράσταση ενός θριάμβου που δεν υπάρχει, το θριλερικά κομμένο κεφάλι του Ευαγγέλη τον παρακολουθούσε από τον τοίχο του περιστύλιου. Με τον ίδιο ύφος μάλλον που παρακολουθούσε και τον Αντώνη Σαμαρά όταν έδινε την δική του παράσταση. Ή τις Ολυμπιακές Επιτροπές του 1896 και του 2004. Λέγοντας μας «εγώ ξέρω. Και θα είμαι πάντα εδώ να σας το θυμίζω».
