Κάσσυ

Τέσσερις γυναίκες ηθοποιοί συναντούν τέσσερις γυναίκες σκηνοθέτες και ετοιμάζουν τη θεατρική "Κάσσυ".

Οι "Κάσσυ", βυθισμένες εδώ και καιρό στον Κάτω Κόσμο, λαμβάνουν ένα επείγον μήνυμα απ' την Ιφιγένεια, που τις καλεί στον Πάνω Κόσμο.

Η Κάσσυ είναι ένας αρχαιόθεμος μονόλογος. Με βάση την τραγική Κασσάνδρα διερευνά την τραγωδία του ανθρώπου, που ενώ ξέρει τις συνέπειες συγκεκριμένων επιλογών του, εντούτοις δεν μπορεί ή δε θέλει να τις εμποδίσει. «Να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου, να μην μπορείς να προστατεύσεις αυτούς που αγαπάς, να μην μπορείς να σώσεις το σπίτι σου,  να μην μπορείς να πείσεις κανέναν…» λέει η Κάσσυ.  Παρ΄ όλα αυτά επιμένει με όπλο το λόγο. Η Κάσσυ είναι  η γυναίκα – λάφυρο του Αγαμέμνονα – η αποκλεισμένη από το δημόσιο (αντρικό)  λόγο – που  επιμένει να μιλάει και να προειδοποιεί.  Ο Φλουράκης  επιμένει να διερευνά  τη δυναμική των αρχαίων μύθων μέσα στο μεταμοντέρνο τοπίο της παγκοσμιοποίησης και να ανασκάπτει τον τρόμο  μέσα στις  «φαντασμαγορίες» της σύγχρονης συνείδησης.  Η μετανάστευση, οι οικολογικές καταστροφές, οι μεγάλες οικονομικές ανισότητες φτιάχνουν τη δυστοπία του μέλλοντος και κάνουν την Κάσσυ και τις προειδοποιήσεις της πιο αναγκαίες από ποτέ.