4.48 Ψύχωση

Ένας μονόλογος ή ένα έργο για πολλές φωνές που χαρακτηρίζεται από τη μεταδραματική δομή του μέσα από τη χαρακτηριστικά ωμή και αποκαλυπτική γλώσσα της Κέιν. Το 4.48 αναφέρεται στις πρωινές ώρες πριν την ανατολή του ήλιου όπου στη διάρκεια τους στατιστικά διαπράττεται ένας μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών ή αλλιώς στο χρόνο που καταγράφεται σαν μία στιγμή ακραίας πνευματική διαύγειας. [Διαβάστε τι είπε η σκηνοθέτρια Άντζελα Μπρούσκου για την παράσταση]

Τέσσερις γυναίκες. Τρεις ηθοποιοί και μία μουσικός που συμμετέχει ζωντανά στη σκηνή. Μία κάμερα που διεισδύει σ’ ένα κατακερματισμένο κόσμο. Ένα παραληρηματικό κείμενο. Ένα έργο ως «αποχαιρετιστήριο σημείωμα» λίγο πριν την αυτοκτονία.