Απολύτως δυσαρεστημένος με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και το άρθρο των Ομπστφελντ - Τόμσεν δηλώνει στον βρετανικό Guardian ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας, Ευκλείδης Τσακαλώτος, υποστηρίζοντας πως το «ΔΝΤ έχει κάνει πολύ λίγα» για να ελαφρύνει την πίεση που ασκούν στην κυβέρνηση ορισμένα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Ο κ. Τσακαλώτος ξεκαθαρίζει ότι «η Ελλάδα δεν έχει συμφωνήσει σε τίποτα ακόμη».
«Αντί να έχει το θάρρος των παραδοχών του και να μας βοηθήσει να μειώσουμε το μέγεθος ή και το χρονικό διάστημα των πλεονασμάτων, μετατοπίζει σε εμάς την πίεση για νέα μέτρα λιτότητας από το 2019 και μετέπειτα», απαντά ο κ. Τσακαλώτος στα στελέχη του ΔΝΤ. Ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ εννοεί το πλεόνασμα του 3,5%, το οποίο κάποια κράτη μέλη της ΕΕ και ιδίως η Γερμανία θέλουν να διατηρηθεί για δέκα χρόνια. «Η θέση της Ελλάδας είναι ότι ούτε το ένα, ούτε το άλλο θα λειτουργήσουν και προτείναμε τη μείωση του στόχου στο 2,5%», είπε και εξήγησε ότι η μείωση της μίας ποσοστιαίας μονάδας θα επιτευχθεί από την αποκλιμάκωση της φορολογίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
«Δεν μας νοιάζει εάν θα είναι τρία, πέντε ή δέκα χρόνια υψηλών πλεονασμάτων. Εμείς θέλουμε να δούμε περισσότερα μέτρα για να βγουν τα νούμερα, αφού δεν νομίζουμε πως το 3,5% είναι εφικτό χωρίς τέτοια μέτρα», αναφέρει ο κ. Τσακαλώτος και κατηγορεί τους αξιωματούχους του ΔΝΤ ότι δεν ασχολήθηκαν καν με τη συμβιβαστική πρόταση που καταθέσαμε.
«Η Ελλάδα δεν μπορεί να εκσυγχρονίσει την οικονομία της ενισχύοντας την χρηματοδότηση για υποδομές και για στοχευμένα κοινωνικά προγράμματα, ενώ παράλληλα απαλλάσσει πάνω από τα μισά νοικοκυριά από τη φορολογία εισοδήματος, και καταβάλλει δημόσιες συντάξεις στα επίπεδα των πλέον πλούσιων Ευρωπαϊκών χωρών», προσθέτει στον Guardian.
Ο κ. Τσακαλώτος καταλήγει ακόμη πιο επιθετικά: «Έτσι, το ΔΝΤ, το οποίο υποτίθεται ότι επανεξετάζει τη σχέση μεταξύ της ανάπτυξης και της ανισότητας - και δικαίως τονίζει τη σημασία της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς - φαίνεται να αγνοεί ότι η περαιτέρω μείωση των συντάξεων και η αύξηση του αφορολόγητου ορίου δεν μπορεί παρά να αυξήσουν τόσο την ανισότητα όσο και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Όμως, τουλάχιστον τότε… οι αριθμοί θα βγαίνουν».
16°
