Η τηλεοπτική σειρά «The Terror» προβλήθηκε στις 25 Μαρτίου στις ΗΠΑ και καθήλωσε το τηλεοπτικό κοινό. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία δυο πλοίων του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού που το 1845 επιχείρησαν να διασχίσουν για πρώτη φορά το «Βορειοδυτικό Πέρασμα» που βρίσκεται στο καναδικό αρκτικό κύκλο. Πρόκειται για μια από τις πιο μυστηριώδεις εξερευνητικές αποστολές όλων των εποχών.
Η σειρά «The Terror» έχει πολλά κοινά στοιχεία με τη πραγματική αποστολή της οποίας ηγήθηκε ο Sir John Frankin. Το 1845, το Βρετανικό Ναυτικό του ανέθεσε να οδηγήσει τα πλοία HMS Terror και HMS Erebus στον αρκτικό κύκλο για να διασχίσει και να χαρτογραφήσει το Βορειοδυτικό Πέρασμα. Τα δυο πλοία εξοπλίστηκαν κατάλληλα για να διασχίσουν το παγωμένο ωκεανό με βοηθητικές ατμομηχανές και μεταλλικές επιστρώσεις για προστασία από τη θραύση πάγων. Ο Sir John Franklin ορίστηκε αρχηγός της αποστολής, με τον Francis Crozier ως καπετάνιο του Terror και τον James Fitzjames ως καπετάνιο του Erebus.
Στα πλοία που επανδρώθηκαν από 129 άνδρες συνολικά, φορτώθηκαν μεγάλες ποσότητες εφοδίων και τροφίμων που θα μπορούσαν να αρκέσουν για τρία χρόνια. Για παράδειγμα, αγοράστηκαν 8.000 κονσέρβες φαγητού, αλλά επειδή η διαδικασία προμήθειας δεν ήταν σωστή, το πλήρωμα θα πλήρωνε ακριβό τίμημα.
Η αποστολή απέπλευσε από το Greenhithe της Αγγλίας το πρωινό της 19ης Μαΐου 1845 με πλήρωμα 24 αξιωματικών και 110 ναυτών. Πέρασε από τις νήσους Όρκνεϊ και κατόπιν κατευθύνθηκαν προς τη Γροιλανδία όπου φορτώθηκαν περισσότερες προμήθειες. Πέντε άνδρες αποχωρούν από το πλήρωμα με το συνολικό αριθμό να φτάνει πλέον τους 129. Η τελευταία φορά που τα δυο πλοία θεάθηκαν από Ευρωπαίους, ήταν στα τέλη Ιουλίου 1845 στο κόλπο του Μπάφιν…
Το Terror και το Erebus παγιδεύτηκαν στους πάγους το Σεπτέμβριο του 1846 πλησίον της νήσου του King William και πιθανότατα δεν μπόρεσαν να αποπλεύσουν ποτέ ξανά από εκείνο το σημείο. Σύμφωνα με ένα σημείωμα που άφησαν οι Crozier και Fitzjames, ο Sir John Franklin πέθανε στις 11 Ιουνίου 1847. Μη μπορώντας να ξεκολλήσουν από τους πάγους τα πληρώματα των δυο πλοίων πέρασαν δυο εξαιρετικά κρύους χειμώνες (1846–47 και 1847–48) πάνω σε αυτά, ενώ σχεδιάστηκε μια αποστολή αριθμού ανδρών που θα αναχωρούσε τον Απρίλιο του 1848 με αποστολή την αναζήτηση βοήθειας.
Τελικά, πιθανότατα το σύνολο των πληρωμάτων εγκατέλειψε τα δυο πλοία την άνοιξη του 1848 κατευθυνόμενα νότια και κουβαλώντας με έλκηθρα ότι προμήθειες είχαν απομείνει. Ενδέχεται κάποιοι εξ αυτών να επιβίωσαν για αρκετούς μήνες, αλλά εν τέλει κάνεις δεν βρέθηκε ζωντανός.
Η έκθεση σε ακραίες καιρικές συνθήκες, η πείνα και το σκορβούτο ήταν μερικές από τις αιτίες που προκάλεσαν το θάνατο των δυο πληρωμάτων. Το 1981 βρέθηκε ο τάφος τριών ανδρών και διαπιστώθηκε υψηλή συγκέντρωση μολύβδου στους ιστούς τους, που πιθανότατα οφειλόταν στη κακή ποιότητα των κονσερβών που αγοράστηκαν βιαστικά πριν ξεκινήσει η αποστολή. Νεότερες έρευνες σε οστά νεκρών αποκάλυψαν αυτό που είχαν πρώτοι καταμαρτυρήσει ντόπιοι Εσκιμώοι όταν ρωτήθηκαν από κάποιες αρχικές ερευνητικές αποστολές, δηλαδή πως κάποιοι κατέφυγαν στο κανιβαλισμό για να επιβιώσουν.
