Συμμετέχουν 19 χώρες. Από αυτές, οι 10 προκρίνονται για τον τελικό.
1.Αζερμπαϊτζάν - Aisel -XMy Heart
Σύνθεση του δικού μας Δημήτρη Κοντόπουλου ο οποίος με το διαγωνισμό βρήκε την υγειά του ο άνθρωπος, και αναλαμβάνει και ξένα μερεμέτια. Εδώ παίζει με τη γνωστή ποπ συνταγή «αθώα πασιφίστρια» και μιμείται λίγο και το «α-α-α-α-α» του Euphoria με την Loreen (νίκη της Σουηδίας, 2012) αλλά μη νομίζεις, ούτε καν.
19χρονος nerd που του είπανε να χαμογελάει συνέχεια και τον βάλανε να κάνει το γύρο του Ρέικιαβικ μέσα σε 3 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα τραγουδώντας ποπ χριστουγεννιάτικη μπαλάντα με θέμα την παγκόσμια ειρήνη και τα μάλλινα πουλόβερ. Θα σας βγει η γαλοπούλα από τη μύτη.
Προοδεύουνε οι φίλοι μας οι Αλβανοί. Φέτος ανακάλυψαν το ασπρόμαυρο βίντεο και τον χορό, ξυπόλυτοι επάνω σε αλεύρι. Το κακό, πάντα, με τα τραγούδια της Eurovision είναι ότι όλα ξεκινάνε ύπουλα, χαμηλά και μετά αρχίζουν να τσιρίζουν και γίνονται όλα ίδια. Δεν θέλω να σκέφτομαι τον φροντιστή σκηνής, με το χορευτικό.
Ύπουλα μασκαρεμένη σε indie queen, μια πιτσιρίκα τραγουδάει λέξεις με κατάληξη -έισιον και φυσικά μόλις μπαίνει το ρεφρέν αρχίζει να ουρλιάζει αποκαλύπτοντας την πραγματική της ταυτότητα: drama queen που θέλει να τραγουδήσει το τραγούδι τίτλων ταινίας με τον James Bond.
Ξετσουμισμένος πιτσιρικάς σε ωραίο, σέξι-κατά-κάποιον-τρόπο beat με δήθεν τζάζι σαξόφωνο και διάθεση “Cantaloop” που κάνει μια φούρλα και το γυρίζει ξαφνικά σε groove που θα το ήθελε πολύ ο Τζάστιν Τίμπερλέικ αν δεν του το είχε αρπάξει ο Μάικλ Τζάκσον αν ζούσε. Το θέμα του τραγουδιού είναι μία πολύ ξεβγαλμένη μικρή. Bop-whop-a-lu bop, έιτ πόιντς.
6. Λιθουανία - Ieva Zasimauskaitė - When We’re old
Αυτό που θα λέγαμε «κοπελιά», σε ψιθυριστή μπαλάντα με ελαφρύ γρέζι και θέμα της την τρίτη ηλικία, όπου επιστρατεύονται τα πάντα: παππούδες, γιαγιάδες, μωρά, περιστέρια, χιονονιφάδες, ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις, κάτι σαν διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας ή παραδοσιακού τυριού. Μακριά.
Πολύ έξυπνη η ιδέα του Ισραήλ να στείλει τη Σοφία Βογιατζάκη στο πιο comic relief τραγούδι του διαγωνισμού, με body politix μήνυμα, extra large κεφάτη ερμηνεία με beatbox γκριμάτσες που θα λατρέψει η κάμερα και πολλές πιθανότητες να πάρει την πρωτιά. Όσο για την ερμηνεύτρια, Malta eat your heart out.
Λοιπόν, εδώ έχουμε άλλον έναν αδιάφορο πιτσιρικά με μαλλί Μόλις Ξύπνησα και προδιαγραφές indieμπαλανταδόρου που ξεκινάει λυπημένος και γούτσου με φωνή πρώτο κοκοράκι και μόλις αρχίζει να φωνάζει «φορέβααααααα» ξεχνάς αυτομάτως το τραγούδι, παθαίνεις τάμπουλα ράζα, όλα άσπρα, και βάζεις να δεις Σκάι «Στην υγειά μας ρε παιδιά».
Παίρνετε μία υψίφωνο. Παίρνετε όσους στίχους και τίτλους θυμόσαστε από ιταλικές όπερες, π.χ. La forza del destino, nostro amore κλπ. Βάζετε βιολιά, γκλίτερ και βίντεο από διάστημα. Ανεβάζετε την υψίφωνο σε σκάλα και της φοράτε φουστάνι - τέντα - ινσταλέισιο που επάνω του προβάλετε ψυχεδελικά animation. Όταν τα έκανε αυτά ο Παπαϊωάννου με την Μπγιόρκ στο ΟΑΚΑ, οι Εσθονοί κρεμόντουσαν ακόμα από τις βαλανιδιές.
Δεν κατάλαβα τίποτα: «Σ’ αγαπώ πέρα από τα κόκαλα, φωτιά, πέρα από τις ίνες μου, νοιώσε τη σκόνη του διαστήματος». Ανούσιο beat που σέρνεται μέχρι το ρεφρέν όπου, φυσικά, ξαφνικά φωνάζουν όλοι μαζί. Αυτοί οι 5, λέει, δεν έχουν ξαναπαίξει μαζί, το γκρουπ σχηματίστηκε ειδικά για τη Eurovision. Τους ευχόμαστε να μην έχουν γίνει μάτσα μέχρι τη μέρα του διαγωνισμού. Θα γίνουν μετά, διότι θα πατώσουν.
Μέχρι να βρω πώς έπρεπε να γράψω την ονομασία της χώρας, τελείωσε το τραγούδι. Λοιπόν, εδώ έχουμε μία με ένα σακάκι γεμάτο μάτια (σημειολογικό) σε κομμάτι που ξεκινάει σαν ρέγκε της συμφοράς, μετά μπαίνει ένα φαλακρός κιθαρίστας και το κομμάτι γίνεται κάπως μπουζουκλερί, άρα θα έχει επιτυχία και στη χώρα μας τώρα που έχουμε συμφιλιωθεί οι δύο λαοί (αν δεν κάνω λάθος).
Σέξι, αρχαιοελληνικό λουκ, τρέχα γύρευε, σε αργό, με υπονοούμενα beat, το οποίο εφευρέθηκε για να τινάζει τα μαλλιά του το μπαλέτο. Η ερμηνεύτρια υπόσχεται αιώνια αγάπη «σαν τους Μπόνι και Κλάιντ», τρέχα γύρευε. Προδιαγραφές ερμηνεύτριας: Χριστίνα Κολέτσα (θα το έσκιζε το κομματάκι).
Ο Cesar, λέει, ήταν συνεργάτης των Kruder & Dorfmeister, Sofa Surfers και Louie Austen σταδοξασμένα 00s – κι εδώ ψάρωσα λίγο. Μόλις άκουσα όμως το τραγούδι κατάλαβα ότι η Eurovision σε ομογενοποιεί σαν ντοματοπελτέ, και σε κάνει «όλους ίδιο». Με άλλη παραγωγή ίσως να ήταν υποφερτό το κομμάτι. Τώρα όμως, το βάζουμε στο ράφι με τις άλλες κονσέρβες.
Με επιρροές βαθιάς Βουλγαρίας και περίτεχνο backflip που μας πάει σε εποχή Μαρίζας Κωχ, πουλάμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά: ηρωικό μοιρολόι, λευκά υφαντά, τσεβρέδες, λεβέντες και νταούλια. Αν δουλέψει καλά ο ανεμιστήρας, μπαίνουμε 20άδα. Μπήλιουουουου....
Η Φινλανδία επιμένει στα «τέρατα», αυτή τη φορά με την σέξι Saara η οποία τραγουδάει ένα ξεπερασμένο, camp ευρω-σκουπίδι για το δικαίωμα να είσαι διαφορετικός μπλα, μπλα, μπλα. Περιμένετε αγόρια με μακιγιάζ, μποά, γκλίτερ κι έναν ρυθμό κατάλληλο για νευρικό
catwalk με τακούνια και κρόσσια. Εντάξει παιδιά, κι εμείς βλέπουμε το RuPaul’s Drag Race. Μην κάνετε έτσι.
Κοίτα να δεις Σεβάκ. Είσαι βασανισμένος. Σε στενεύει τοharness που φοράς από μέσα. Θέλεις να κάνεις σεξ. Σε έχουν τρελάνει οι φόροι. Θα τραγουδάς λυπημένος, απειλητικός και μπάσος. Θα μισοκλείνεις τα μάτια σαν τον Λεπά. Το τραγούδι μιλάει για τον άνεμο (γενικώς). Θα ανοίγεις τα χέρια σαν να φοβάσαι μη σου φύγει η μπουγάδα. Εμείς θα ρίξουμε και μερικά μπουμπουνητά από πίσω για πιο δραματικό.
Ως γνωστόν οι Ελβετοί είναι λαός με τσαγανό, πυγμή, οργή, νεύρο και πάθος. Αυτά εκφράζουν και τα δύο αδέρφια με το επαναστατικό όνομα Ζιμπζ σε ένα «θυμωμένο» ροκ τραγούδι που λέει στους μπαχαλάκηδες «παιδιά, μαζί σας είμαστε, αλλά μη πετάτε πέτρες και μολότοφ, πετάξτε καλύτερα λουλούδια» ή κάτι τέτοιο. Μήνυμα που θα βρει κατευθείαν το στόχο του στο κοινό της Eurovision οι οποίοι τελικά θα προτιμήσουν να ακούσουν
Roxette του 1990 που ήταν και πιο ροκ στο κάτω κάτω.
Αλάθητη Ιρλανδία. Με ποπ μπαλάντα από νεαρό σταρ που έπαιζε σε σαπουνόπερες και τον ξέρουν τα νοικοκυριά. Στην αρχή νομίζεις ότι μιλάει για μία φιλία, ένα bromance αλλά όσο προχωράει το κομμάτι καταλαβαίνεις ότι είναι φουλ γκέι έρωτας, χορεύουνε μαζί στο δρόμο, περπατάνε χέρι χέρι, έχουνε και κάτι μικροκαυγαδάκια, κάθε σπίτι έχει τα δικά του, στο τέλος παντρεύονται να υποθέσω; Μακάρι. Αφιερωμένο στον Αμβρόσιο.
Το δωδεκάρι της καρδιάς μας. Η Ελένη σε ρόλο Μπιγιόνσε (μαλλιά, τίναγμα κεφάλι), όλη βαμμένη χρυσή πλην ρουθούνια-στόμα για να αναπνέει, σε σέξι επιθετικό τσιφτετέλι μεταμφιεσμένο σε ποπ-trash. Δεν θα ήθελα να ήμουν βοηθός πιστολάκι στην αποστολή. Καλά, ο κύριος Κωστάλας δεν λέει τίποτα;
21°
©Iris Dogg Einarsdottir
©Renuar Locaj
©Daniel Kaminsky
©BNT-Bliss
