Kατάντησε κουραστικό όσο και γραφικό να παρακολουθεί κανείς τον αμετροεπή ενθουσιασμό πολιτικών παραγόντων, ομάδων πίεσης, στρατιωτικών στελεχών, ανθρώπων της Εκκλησίας μετά την κατάρριψη του ρωσικού Σουχόι από τα τουρκικά F16. Αναβίωσαν οι «προφητείες» του γέροντα Παΐσιου, ξαναβγήκαν στο σεριάνι οι πλαστικές σαγιονάρες τους ως εθνικό κειμήλιο, πήραν κουράγιο οι «Καμμένοι», ξαναχτύπησαν οι ρωσόφιλοι της Κουμουνδούρου ή της Λαϊκής Ενότητας. Και για μεν τη Χρυσή Αυγή, ο ενθουσιασμός είναι κατανοητός αφού οι ακροδεξιοί φίλοι του Πούτιν δεν φείδονται χρημάτων για τη χρηματοδότηση των νεοναζιστικών κινημάτων στην Ευρώπη. Για τους άλλους όμως η κατάσταση προσομοιάζει σε συλλογική μανιοκατάθλιψη με στοιχεία ψυχωτικής διαταραχής.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν. Η κατάρριψη του αεροσκάφους από τους δύσμοιρους για την καριέρα τους νεαρούς Τούρκους πιλότους και τους ανωτέρους τους ήταν θείο δώρο για όλους εκείνους στη Δύση, το ΝΑΤΟ, τους Κούρδους, τον Άσαντ, την Ουάσινγκτον, την ΕΕ, που επιθυμούσαν ή σχεδίαζαν την άνευ όρων επιστροφή της Τουρκίας στη δυτική αγκαλιά. Η Ιστορία διδάσκει πως όποτε ο οθωμανικός ή τουρκικός παράγων πιεζόταν από τη Ρωσία, η Πύλη ή η Άγκυρα στρεφόταν στη Δύση. Τότε ήταν οι Αγγλογάλλοι. Μετά οι Γερμανοί. Τώρα οι Αγγλογάλλοι, οι Γερμανοί και οι ΗΠΑ.
Σε ένα μνημειώδες άρθρο του, ο αναμφισβήτητος πρύτανης του διπλωματικού ρεπορτάζ στην Τουρκία, ο Σαμύ Κοέν, ισραηλιτικής καταγωγής και μόνιμος συνομιλητής των δυτικών και όχι μόνον πρεσβειών στην Άγκυρα, έγραψε προ ολίγων ημερών στη «Μιλιέτ» κείμενο υπό τον τίτλο «Επιστροφή στη Δύση;» αποκωδικοποιώντας το τι συνέβη μετά τη συντριβή του Σουχόι.
Η Ρωσία προέβη στις αναμενόμενες κινήσεις προσπαθώντας να επιβιώσει στρατηγικά σε ένα ασφυκτικό για αυτήν διεθνές περιβάλλον. Η «Αρκούδα» γρύλλισε, μετέφερε 55 αεροσκάφη και ελικόπτερα στη «φίλη» Αρμενία, καθώς και 7.000 άνδρες, και τοποθέτησε το σύστημα S400 στα σύνορα Αρμενίας-Τουρκίας. Παράλληλα ενίσχυσε τη βάση της στη Λατάκεια, τοποθέτησε και εκεί σύστημα S400 και απέδειξε για πρώτη φορά ότι είναι σε θέση να πλήττει στόχους με πυραύλους Κρουζ που εκτοξεύονται από το στόλο της Κασπίας αλλά και από το νεότευκτο υποβρύχιο «Ντον» εν καταδύσει στην Ανατολική Μεσόγειο. Για να κλείσει ο κύκλος, επέβαλε οικονομικά αντίμετρα προς την Τουρκία και άρχισε να παίζει παιχνίδια χαμηλής έντασης με ψαράδικα τουρκικά καΐκια στο Αιγαίο και με αμφιλεγόμενες νηοπομπές στη Μαύρη Θάλασσα. Μόλις την Τρίτη που μας πέρασε η Μόσχα ξεκαθάρισε τους όρους που θέτει για εξομάλυνση των σχέσεών της με την Άγκυρα. Α) Ζητά μία επίσημη συγνώμη. Β) Ζητά να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι της κατάρριψης και κυρίως ο πράκτορας της τουρκική ΜΙΤ στην περιοχή των Τουρκομάνων της Συρίας. γ) Να καταβληθεί αποζημίωση στη Ρωσία για τη ζημιά. Αν αυτό είναι το «γρύλλισμα της Αρκούδας» τότε δυστυχώς οι αρκούδες ξέχασαν πώς να βρυχώνται.
Τι συμβαίνει πίσω από τις κουίντες;
Το πρόσφατο ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Αμερική ήταν πλήρες εμπειριών. Χωρίς φιοριτούρες και πολλά λόγια η Ουάσινγκτον «εξήγησε» στο νεαρό Έλληνα πολιτικό πώς αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις των επόμενων δεκαετιών στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Βαλκανική. Α) Άμεση και ολοκληρωτική επιστροφή της Τουρκίας στο σύστημα της Δύσης. Β) Άμεση εξομάλυνση των σχέσεων Ισραήλ-Τουρκίας. Γ) Αναβάθμιση του Ιράν σε μείζονα στρατηγικό εταίρο στην Εγγύς και Μέση Ανατολή. Δ) Διοχέτευση του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου ως εξής: 1) τα αποθέματα του ισραηλινού πηγαδιού «Λεβιάθαν» προς Τουρκία μέσω αγωγού. 2) τη διοχέτευση του κυπριακού αερίου από το πηγάδι «Αφροδίτη» προς τη Λεμμεσό (Βασιλικά) για υγροποίηση και στη συνέχεια μεταφορά του με πλοία προς την Αλεξανδρούπολη. 3) τη διοχέτευση των αποθεμάτων του αιγυπτιακού φυσικού αερίου σε υγρή μορφή προς την Αλεξανδρούπολη και Ρεβυθούσα. 4) την κατασκευή αγωγού από τη Βόρεια Ελλάδα προς τη Βουλγαρία. 5) τη μελέτη option κατασκευής αποθηκευτικών χώρων για το αέριο σε Καβάλα και Θεσσαλονίκη 6) το φουλάρισμα του αζέρικου αγωγού TAP στη Βόρεια Ελλάδα με σχιστολιθικό φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ και τον Καναδά.
Τον Οκτώβριο του 2015 φτάνει στην Αθήνα για συνομιλίες με το Μαξίμου ο σύμβουλος Ασφαλείας του Λευκού Οίκου για θέματα Ενέργειας Άμος Χοκτάιν. Σε αυτό το ραντεβού «φιξάρονται» οι ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης ως προς τα παραπάνω. Ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει στην Άγκυρα, κατόπιν στο Ισραήλ, ενώ ο «δικτάτωρ» πρόεδρος της Αιγύπτου και ακραιφνής φιλοαμερικανός έρχεται στην Αθήνα. Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Τζον Κέρι επισκέπτεται την ελληνική πρωτεύουσα για να επιβεβαιωθούν οι ελληνικές δεσμεύσεις. Στις αρχές Δεκεμβρίου υπογράφεται η συμφωνία κατασκευής του ελληνο-βουλγαρικού αγωγού. Τη δεύτερη εβδομάδα του Δεκεμβρίου Ελλάδα, Κύπρος και Αίγυπτος υπογράφουν σύμφωνο συνεργασίας. Είχε προηγηθεί αντίστοιχη με το Ισραήλ. Την ίδια περίοδο η ΕΕ σε Σύνοδο Κορυφής εναγκαλίζεται υπό όρους την Τουρκία. Αρχίζει η διαδικασία «συνεννόησης» με τα Σκόπια. Ο ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ αναμένεται στην Αθήνα. Πρόκειται για μείζονα εξέλιξη. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ επισκέπτεται την Τεχεράνη. Η Γαλλία ζητά τη στρατιωτική βάση στην Πάφο της Κύπρου.
Το φυσικό αέριο, οι εφοπλιστές και τα ΜΜΕ
Οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου θα συνεχίσουν να συμπιέζονται προς τα κάτω και την επόμενη περίοδο. Στις αρχές Φεβρουαρίου θα εισρεύσουν στη διεθνή διακίνηση 500.000 βαρέλια ιρανικού αργού την ημέρα. Ο ΟΠΕΚ δεν είναι σε θέση να μειώσει την παραγωγή χωρίς να απωλέσει μερίδιο αγοράς. Από το 2016 αρχίζει η εξαγωγή αμερικανικών σχιστολιθικών υδρογονανθράκων. Τα θύματα είναι δύο. Η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία. Άλλωστε αυτός είναι και ο στρατηγικός στόχος. Η Ρωσία πρέπει να αποκλειστεί από το νότο, να απομονωθεί από τα δυτικά, να περιοριστεί στην Κεντρική Ασία και να γονατίσει οικονομικά. Αυτό επιθυμεί η Ουάσινγκτον. Παράλληλα οι Έλληνες εφοπλιστές απέκτησαν, παρήγγειλαν ή «χτίζουν» αυτή τη στιγμή 100 πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (κατά τους Τούρκους εφοπλιστές ο αριθμός ανεβαίνει στα 130). Αποκτούν δηλαδή διεθνές προβάδισμα στο νέο ενεργειακό χάρτη. Ορισμένοι από αυτούς (νέα τζάκια) ενδιαφέρονται για τις νέες τηλεοπτικές άδειες του κ. Νίκου Παππά. Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω; Ένα και μοναδικό. Το Μαξίμου υλοποιεί, σε ό,τι το αφορά, το πρόγραμμα ενεργειακού ελέγχου και ελέγχου διακίνησης υδρογονανθράκων για τη Δύση, συμμετέχει στον αποκλεισμό της Ρωσίας, εξομαλύνει το πολιτικό τοπίο στα Βαλκάνια, αποδέχεται τους όρους διεθνούς συνεργασίας στην περιοχή με προδιαγραφές ΗΠΑ-ΕΕ και ΝΑΤΟ. Ποιος Παΐσιος, ποιες «θείες» σαγιονάρες, ποιοι «Καμμένοι». Το Μαξίμου είναι πλέον δεξιό, νεοφιλελεύθερο, φλύαρα αριστερό και αποτελεσματικό. Άντε με το καλό.
