O γραφίστας Μιχάλης Αντωνόπουλος σχεδίασε για το εξώφυλλο του τεύχους 468 της AV την πολύβουη Λεωφόρο Πατησίων, γεμάτη ανθρώπους και δονούμενη από ζωή. Ο ίδιος γεννήθηκε στα Πατήσια και ζει στην Αγία Παρασκευή. Τον ρωτήσαμε τι αγαπάει και τι δεν αντέχει στην Αθήνα.
Τι σκέψεις έκανες όταν είδες το έργο σου τυπωμένο στο εξώφυλλο μιας εφημερίδας δρόμου σε όλη τη πόλη;
Διαβάζω όλα αυτά τα χρόνια την Athens Voice και επισκέπτομαι καθημερινά την ιστοσελίδα της, επίσης πολύ καιρό. Όταν είδα το εξώφυλλο «μου» τυπωμένο ένιωσα όπως όταν μπαίνω στο σπίτι ενός φίλου και βλέπω ένα έργο μου στον τοίχο του. Δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, αλλά είναι παράξενο σε ένα περιβάλλον που έχεις αποτυπώσει την εικόνα του, που έχει διαμορφωθεί από κάποιον άλλον, να βλέπεις ξαφνικά να εμφανίζεται εκεί κάτι «δικό σου». Σίγουρα αυτή η Πέμπτη ήταν για εμένα η καλύτερη της χρονιάς. Σημαντικό αυτό για όσους με γνωρίζουν, μιας και σε λίγες ημέρες έχουμε Τσικνοπέμπτη.
Γεννήθηκες και μεγάλωσες στα Πατήσια. Ποια θεωρείς τα τρία καλύτερα πράγµατα της περιοχής;
Νοµίζω πως το καλύτερο στα Πατήσια είναι οι άνθρωποι που μένουν εκεί, που επιµένουν να µένουν εκεί, ειδικά όσοι είναι από δεύτερη ή και τρίτη γενιά «Πατησιώτες». Στα ωραία διαµερίσµατα µε τα παρκέ, τα γύψινα στο ταβάνι, την ιδιαίτερη µυρωδιά των εισόδων των πολυκατοικιών και το άδειο γραφείο του ρουφιάνου θυρωρού. Έχουν ανδρωθεί στα δηµόσια σχολεία και τις πλατείες της περιοχής. Ξεχωρίζω συνήθως τους Πατησιώτες σε µια παρέα, αν και μερικές φορές τους µπερδεύω µε τους Κυψελιώτες. Οι άντρες έχουν αισθητική, τρώνε µε µαχαιροπήρουνο τα παϊδάκια, µαγειρεύουν, διαβάζουν, είναι ευγενικοί, αλλά είναι και ροκ, για να µην πω και παλιοπάνκ! Ωραίοι τύποι δηλαδή. Νοµίζω πως οι γυναίκες που επιθυµούν έναν τέλειο γάµο θα πρέπει να στραφούν στους βέρους Πατησιώτες.
Το ότι ο καθένας νοµίζει πως η Αθήνα ανήκει µόνο σε αυτόν, τώρα και στην αιωνιότητα. Ο Έλληνας είναι ο Άρχοντας του Χωροχρόνου. Από τους πολίτες µέχρι αυτούς που ψηφίζουν οι πολίτες. Όλοι επιδιώκουν το άµεσο συµφέρον, το γρήγορο, που τελικά δεν συµφέρει κανέναν. Βέβαια αυτό είναι ένα πρόβληµα που το κουβαλάµε σε όλες τις εκφάνσεις της καθηµερινότητας. Από την κυρία που αφηρηµένη σου κλέβει τη σειρά στην ουρά του Super Market, τον τύπο που παρκάρει για δύο λεπτάκια στο parking του ανάπηρου συµπολίτη µας και του µικρού µας φίλου που κάνει τέχνη ζωγραφίζοντας αγάλµατα και αρχαία. Και φυσικά η κακή και αγενής συµπεριφορά µας στους ηλικιωµένους και γενικότερα στους αδύνατους. Σε αυτή την πόλη δεν υπάρχει αγάπη, αυτό µε ενοχλεί.
Πριν ένα χρόνο πραγµατοποίησες µια έκθεση µε τίτλο «Ο Μεγάλος Καταποντισµός, Αγία Παρασκευή 2112 µ.Χ.» και στα κόμικ σου «βύθιζες» όλη η Αθήνα εκτός από τη Μεγάλη Παρασκευή. Σε έναν υποθετικό καταποντισµό, ποια µέρη της Αθήνας θα ήθελες οπωσδήποτε να διασώσεις;
Στην έκθεση µου είχα «βυθίσει» όλα τα προβληµατικά σηµεία της Αγίας Παρασκευής, την περιοχή στην οποία μένω. Μια και δεν τα έλυνε κανείς, έναν αιώνα μετά (2112 µ.Χ.), καταποντίστηκαν κάτω από τα αφηνιασµένα νερά του Ρέµατος Χαλανδρίου. Όπως για παράδειγμα το περιβόητο εγκαταλειµµένο «κολυµβητήριο» της Αγίας Παρασκευής που το άφησαν στη µέση για πάντα και χάρη στον καταποντισµό μου είδε επιτέλους νερό. Τώρα όσον αφορά στην Αθήνα θα ήταν πιο εύκολο να απαντήσω ποια µέρη της θα βύθιζα παρά ποια θα διέσωζα… Αστειεύοµαι µάλλον. Αρκετοί συµπολίτες µας, αλλά και κάποιοι δηµοτικοί άρχοντες που δεν περιµένουν «από αλλού» παρεµβάσεις και αλλαγές, δρουν οι ίδιοι για µια όµορφη, προσιτή και όµορφη Αθήνα. Ατοµικά και συλλογικά, χωρίς φανφάρες. Και µόνο χάρη σε αυτούς που αισιοδοξούν, ζουν και επιχειρούν σε αυτό το χάος, θα αφήσω την Αθήνα στεγνή και το Νώε µακρυά.
Αν σχεδίαζες την Αθήνα από την αρχή, πώς θα την έφτιαχνες;
Η Αθήνα έχει πάµπολλα προβλήµατα, σύµφωνα όµως µε το γνωστό κλισέ δεν µπορούµε να τη βοµβαρδίσουµε και να την ξανακτίσουµε. Οπότε αυτή τη λύση την αφήνουµε προς το παρόν. Έχει σίγουρα εκπληκτικά σηµεία, να τα περπατήσεις, να τα δεις, αλλά µην ξεχνάµε πως είναι µία πολύ µεγάλη πόλη, πέντε εκατοµµυρίων ανθρώπων, πολλοί από αυτούς Έλληνες. Και δέκα καλά σηµεία δεν σώζουν µια ολόκληρη πόλη. Αν έχεις ταξιδέψει σε τρεις τέσσερις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όποιες και αν είναι αυτές, θα στεναχωρηθείς µε την Αθήνα ακόµη περισσότερο. Το re-design χρειάζεται στα σχολεία και τα πανεπιστήµια. Να επαναπατρίσουµε Έλληνες καθηγητές από το εξωτερικό που έχουν άλλη νοοτροπία. Να βγουν κάποια στιγµή από τα εκπαιδευτικά µας ιδρύµατα νέοι άνθρωποι που να µπορούν να κινηθούν και να λειτουργήσουν συλλογικά. Να σκέφτονται µακροπρόθεσµα και να ακούν την αντίθετη άποψη. Η Αθήνα θέλει λίγο(;) περισσότερο δηµοκρατία.
Ο Μιχάλης Αντωνόπουλος έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά National Geographic, Macworld, ΕΙΚΟΝΕΣ, RAM, Νέο Επίπεδο κ.ά., με τις εφημερίδες ΕΘΝΟΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, ΝΕΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ, ΙΣΟΤΙΜΙΑ κ.ά. Έχει εκδόσει τα περιοδικά ΓΡΑΦΙΣΤΑΣ+web design, το RockHard-Ελλάδα, την εφημερίδα press4all κ.ά. Έχει εργαστεί στον ΑΚΤΟ ως καθηγητής, ενώ έχει βραβευτεί για τη δουλειά του σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει κάνει μία ατομική έκθεση και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και φεστιβάλ κόμικ. Είναι μέλος της ΕΔΙΠΤ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημοσιογράφων FΑΕP και της Διεθνούς Ένωσης Δημοσιογράφων FIPP. Εργάζεται στην Ελληνογερμανική Αγωγή.
20°
