Ρε συ Μυρτώ, τι σκατά σημαίνει «είμαι bi»;;; Κι εγώ δηλαδή τώρα που την πάτησα έχω ολόκληρο τον πληθυσμό ως ύποπτους/ες για υποψήφιους/ες γκόμενους/ες;;; Δεν λέω, καταλαβαίνω –σχεδόν–, αλλά εγώ πώς να το αντιμετωπίσω αυτό; Ζηλεύω. Θέλω να είναι δική μου. Φυσικά το μόνο που θα μπορούσα να κάνω ως νορμάλ άνθρωπος είναι να φέρομαι φυσιολογικά και να μη χιτλεριάζω κάθε φορά που συναναστρέφεται με άλλους. Αλλά με τις άλλες τι γίνεται;;; Δεν μου έφταναν όλα τα άλλα τα καθικάκια που θα τη σιροπιάζουν; Πρέπει να έχω και τις άλλες; Και η εμπιστοσύνη, η αγάπη που μου έχει... Αλλά;;; Και είναι ακόμη αρχή. Δεν την έχω ζήσει... και πάλι θα τα δώσω όλα σαν τον βλάκα. Και μετά θα με θεωρήσει δεδομένο και θα βαρεθεί. Και θα έρθει η άλλη και θα μου πει, μωρό μου σόρι. Και πώς να παραβγώ εγώ την άλλη θεογκόμενα που θα τη ρίξει;;; Δεν το μπορώ αυτό το άγχος. Θα της πω να μου εξηγηθεί τουλάχιστον. Αλλά άμα την πιέσω; Και πώς να είσαι σίγουρος με τον έρωτα; Θα μου πεις, αυτό το τελευταίο είναι μια γενική απορία...
Μην κουράζεσαι, βρε. Πήγαινε κάνα ταξιδάκι.
Εκεί που ετοιμαζόμουν να κανιβαλίσω, μου πετάξατε αυτό το «μην κουράζεσαι βρε» κι έλιωσα. Τέλος πάντων, την απάντηση τη δώσατε μόνος σας και σας ευχαριστώ από καρδιάς, γιατί πρώτον βιάζομαι να φύγω και δεύτερον με πονάει τρομερά το δόντι μου.
Υ.Γ. Με τον έρωτα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, με τον εαυτό σου όμως ναι. Και όποιος πιέζεται, πρόβλημά του. Οι σχέσεις έχουν πίεση, τι να κάνουμε;
Είμαι 32 χρονών, παντρεμένη σε ένα γάμο χωρίς προβλήματα και με σαφή straight προσανατολισμό (ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα). Μέχρι που γνώρισα μια gay κοπέλα, με την οποία είμαστε μαζί ερωτικά ένα χρόνο τώρα. Ο τρόπος που κάνουμε έρωτα είναι τέλειος, ο πιο υπέροχος έρωτας που έχω κάνει στη ζωή μου ever… είμαι ευτυχισμένη –ο συνδυασμός καλύτερη φίλη και ερωτικός σύντροφος είναι γαμάτος– και ο γάμος μου εξακολουθεί να είναι χωρίς προβλήματα... Όλο αυτό που ζω είναι μαγικό και ήθελα απλά να το μοιραστώ μαζί σου. Φιλιά
-ευτυχισμένη straight; gay; δεν με νοιάζει
Χαίρομαι ειλικρινά που είσαστε ευτυχισμένη, αν και δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να πιστεύετε ότι ο γάμος σας είναι χωρίς προβλήματα. Με δυο λόγια, δεν έχει σημασία το straight ή το gay, αλλά το ότι ζείτε τη μισή ζωή σας κρυφά από κάποιον με τον οποίο μοιράζεστε την άλλη μισή.
Από καιρό θέλω να γράψω και να εκφράσω την απορία μου για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μου την έχει δώσει...!!! Κάποτε, όταν μου συνέβαινε αυτό, όλο και καμιά πορεία στο κέντρο της Αθήνας θα γινόταν και θα έβρισκα την ευκαιρία να τα σπάσω και να ρίξω καμιά ευσπλαχνική Παναγία στον πρώτο μπάτσο που θα ερχόμουν αντιμέτωπος. Τώρα πάνε αυτά. Την ορμή μου και το μένος μου τα βγάζω όλα στο σεξ. Ωωωωω, δήλωση... Καλά, δεν είμαι και ο Αntonio Banderas, αλλά μια σχέση την έχω κι εγώ ο δύσμοιρος, 4 χρόνια κοντά. Με την κοπέλα μου περνάω καλά. Όταν είμαστε κοντά. Γιατί δυστυχώς σπουδάζει και τοv περισσότερο καιρό είμαστε χώρια. Ε, όταν είμαστε χώρια όλα πάνε πουτάνα... Το θέμα των ημερών είναι ότι ενώ δεν την αφήνω να κάνει τη ζωή της, όπως λέει, και ζηλεύω παράλογα όταν είμαστε χώρια, όταν βγαίνουμε μαζί, λέει, κοιμάμαι όρθιος... Ότι οι άντρες τής την πέφτουν και εγώ αγρόν αγοράζω... Δηλαδή τι, θα έπρεπε να κατουράω τα ποδαράκια του τραπεζιού που καθόμαστε για να υποδηλώσω το χώρο δράσης μου; Ή, κι αν ακόμα πέσει στην αντίληψή μου κάποιο βλέμμα, θα πρέπει σαν γνήσιος άνδρας να πάω να του σπάσω τα μούτρα; Μυρτώ, νομίζω πως θα πάω στο Βατοπέδι να μονάσω, να βγάλω και κάνα φράγκο, γιατί με τις γυναίκες δεν βρίσκω άκρη... Αν έχεις να μου προτείνεις κάτι φτύσ’ το από τη στήλη σου, γιατί αλλιώς με βλέπω νέο Εφραίμ να τον παίζω στα παπλώματα της μονής και να περιμένω καμιά δωρεά από το κράτος για να γίνω και εγώ γαμάτος...
Η πρότασή μου είναι να κατουράτε τα ποδαράκια των τραπεζιών που κάθονται οι άλλοι.
Μυρτώ, έβγαλα ένα απόφθεγμα για το σύγχρονο άνθρωπο αρκετά περιγραφικό, λαογραφικό και ευσύνοπτο, και είναι το ακόλουθο: «Οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θέλουν/ όταν ξέρουν τι θέλουν δεν ξέρουν τι ζητάνε/ όταν ξέρουν τι ζητάνε δεν ξέρουν τι κάνουν/ κι όταν ξέρουν τι κάνουν το γαμάνε».Έχει και ρίμα, δεν μπορείς να πεις! Ελπίζω η τεράστια στήλη σου να χωρέσει το ταπεινό μου απόσταγμα θυμοσοφίας του δρόμου… Σκέφτηκα να το γράψω σε τοίχο, αλλά είναι αρκετά μεγάλο... Μετά σκέφτηκα εσένα… φιλιά. -παπακικουνελάκι
Ε βέβαια. Ό,τι του φανεί του λωλοστεφανή, στη δική μου τη στήλη.
Υ.Γ. Γιατί δεν το δίνετε στον Βουρλιώτη να το κάνει τραγούδι;
ΣΤΕΙΛΕ το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
12°
