Athens Voices: Πώς ήταν το κρασί; Σαν την Ελλάδα: φτηνό, δυνατό και λίγο ξινό

«Δεν βλέπει Ακρόπολη, ματάκια μου, αλλά αν θες να πας, έχει τρόλεϊ στην πλατεία Βικτωρίας».
(Σοβαρό επιχείρημα ιδιοκτήτριας που νοικιάζει διαμέρισμα στην πλατεία Βικτωρίας)

- Πω πω, ένας μάγκααας!
- Δεν είμαι μάγκας, η Ρηνούλα είμαι…
(Παπούλης σε άγνωστο παιδάκι, στην Αιόλου, Σάββατο μεσημέρι)

«Πέρα στη Δροσοπούλου τους αράπηδες τους ξέρεις; Έχεις πάει; Τζο; Γουίλι; Νίκο;»
(Δύο ρακένδυτοι συζητούν. Οδός Στουρνάρη, Δευτέρα πρωί)

Ερωτευμένο ζευγαράκι μέσα σε λεωφορείο
Εκείνη: «Η μαμά μου έχει φάει κόλλημα και σε λέει Σέργιο. Της λέω, Στέργιο τον λένε τον άνθρωπο. Η δε γιαγιά μου σε λέει Στέλιο».
(Γραμμή Α7, Χ. Τρικούπη, Δευτέρα μεσημέρι)

Πωλητής σε λαϊκή, ώρα 2 και μισή, προς τον αλλοδαπό βοηθό του:
«Σταμάτα να φωνάζεις, δεν χρειάζεται. Αυτοί που είναι τώρα μέσα είναι για να τους δίνεις παρά για να μας δίνουν».
(Χαλάνδρι, Δευτέρα μεσημέρι)

Μεγάλη παρέα σε κέφια, σε ταβέρνα. Ακούγεται φωνή:
- Πώς ήταν το κρασί;
- Σαν την Ελλάδα: φτηνό, δυνατό και λίγο ξινό.
(Πετράλωνα, Σάββατο βράδυ)