Ε, συγνώμη αλλά δεν μπορώ να μη μιλήσω βρώμικα! Αν όχι εσύ Μυρτώ, μπορεί κάποιος να μου πει τι ζητάει επιτέλους ο κόσμος ή έστω τι φοβάται; Πώς είναι δυνατόν την Κυριακή να γνωρίζω κάποιον, να υπάρχει αμοιβαία έλξη, να με φιλάει, τη Δευτέρα να τρώμε μαζί, το ίδιο απόγευμα να συζητάει για σχέδια περί εκδρομών μαζί μου, να μου λέει πως με θέλει μαζί του, να κοιμόμαστε αγκαλιά (χωρίς σεξ), το ίδιο βράδυ να ψιλοπαγώνει και την Τρίτη να μη θέλει να μου μιλήσει; Να μη με ξέρει; Τι; Τι στο διάολο θέλετε εσείς οι λοιποί γκέι και όχι μόνο… Τι είναι αυτό γαμώ την πουτ... σας; Τι;;;
Υ.Γ. Συγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά μου συνέβει αυτό δυο φορές μέσα σε ένα μήνα, Μυρτώ μου. Έλεος πια! Γαμώ την άρρωστη κοινωνία μου, πια!!! -Νίκος
Δεν ξέρω αν σας παρηγορεί αλλά τα ίδια ισχύουν και για τη στρέιτ κοινότητα. Με δυο λόγια, το τι μόγγολο κυκλοφορεί, δε λέγεται.
Μυρτώ, είμαι ένα τυπάκι 30 plus, αθλητικός, εμφανίσιμος (πολύ λένε), καλλιεργημένος... με τα μεταπτυχιακά μου, δουλειά που μου αρέσει και αξιοζήλευτο εισόδημα. (Το όλο πακέτο, που λένε.) Το πρόβλημά μου; Μου αρέσουν οι πολύ όμορφες γυναίκες. Όσο καιρό προσπαθούσα για τα παραπάνω και δεν σκεφτόμουν και πολλά πολλά, είχα την τύχη να γνωρίσω πολλές τέτοιες και να περνάω υπέροχα μαζί τους.
Έλα όμως που αποφάσισα μια μέρα ότι ήρθε η ώρα μου να σοβαρευτώ και να φτιάξω και εγώ μια οικογένεια (όπως οι πιο πολλοί φίλοι μου). Άρχισαν τα ΟΧΙ να έρχονται απανωτά. Και στην απελπισία μου και στην αναζήτηση της αιτίας, πήρα ως απάντηση το εξής: Οι όμορφες γυναίκες στην Ελλάδα βρίσκουν πάντα τριγύρω τους πρόθυμους να τους προσφέρουν τα πάντα άνδρες. Γιατί λοιπόν να θυσιάσουν την καλοπέρασή τους και να τη ρισκάρουν για μια μόνιμη σχέση, που αναπόφευκτα θα έχει και τα προβλήματά της; Άραγε υπάρχει ελπίδα να βρω κάποια να θέλει τα ίδια με μένα... ή θα πρέπει αναγκαστικά να κινηθώ προς διαφορετικού τύπου γυναίκες;
Ε, αφού οι όμορφες γυναίκες στην Ελλάδα δεν θυσιάζουν την καλοπέρασή τους, στραφείτε κι εσείς στις όμορφες γυναίκες άλλων χωρών για να δημιουργήσετε την οικογένεια που τόσο ονειρεύεστε.
Υ.Γ. Η μόνη ελπίδα που έχετε, είναι να συνειδητοποιήσετε ότι γράφετε κουταμάρες.
Αναρωτιέμαι. Σου γράφω γιατί, για να πάρω μια απάντηση που θα με κάνει να χαμογελάσω για λίγο; Σου γράφω γιατί θέλω να δημοσιευτώ ή σου γράφω γιατί είσαι ο μόνος παραλήπτης που μου έχει απομείνει; Όπως και να ’χει, αυτό που έχω να περιγράψω είναι η παρούσα μου κατάσταση. Απόρριψη. Και μετά ως γνωστόν ακολουθούν: άρνηση, οργή, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Τα έχω περάσει όλα αυτά τα στάδια στην παρούσα μου μη δημιουργική σχέση και όμως τα ξαναπερνάω πάλι από την αρχή με την ίδια σειρά αλλά από την ανάποδη. Αποδοχή, κατάθλιψη, διαπραγμάτευση, οργή, άρνηση και φτου κι από την αρχή, ψάχνοντας για σωσίβιο εντός και εκτός. Μια χάρη ζητώ, εκεί την ώρα της αποδοχής κολλήστε με, να μείνω στάσιμη, έστω στάσιμη, αρκεί να μην κουνηθώ για όσο. Ευτυχώς υπάρχουν μέσα βαθιά ριζωμένα τα πλοκάμια του ρεαλισμού. Υπάρχουν και πιο σοβαρά προβλήματα από το εγώ μου. Χαίρε!
-deladolores delafouentes
Αφού σας είπα, δεν υπάρχει φως στο τούνελ των γκομενικών. Το μόνο που απομένει ως προοπτική συνταρακτικού γεγονότος, είναι η κατάρρευση του καπιταλισμού μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας.
Λατρεμένη μου Μυρτώ, διαβάζοντας τις απειράριθμες συμβουλές των χιλιάδων αναγνωστών της στήλης σου αποφάσισα να αλλάξω ριζικά τη ζωή μου! Έκανα δίαιτα, γυμναστική, πήγα σε αισθητικό και έβαλα φακούς επαφής. Έιμαι πλέον αδύνατος, γυμνασμένος, χωρίς μπιμπίκια και ματομπούκαλα. Δεν έχω γυναικομαστία πια, αλλα σφιχτό, στιβαρό, γυμνασμένο στήθος. Τα μαλλιά μου δεν γυαλίζουν απ’ τη γλίτσα, αλλά τρίζουν από καθαριότητα. Δεν μυρίζω τσίκνα αλλά φρούτα του δάσους! Παραιτήθηκα από την προηγούμενη δουλειά (εκκοκκιστήριο) και έγινα μοντέλο εσωρούχων. Πλέον δεν με πλησιάζουν μόνο οι μύγες αλλά και οι σφήκες (λες να φταίνε τα φρούτα του δάσους;)! Άσχετο, πέστε επιτέλους στους αναγνώστες σας πως ο έρωτας εμπνέεται, δεν επιβάλλεται, και να σταματήσουν τις κλαψομουνιές!
-Ο τέως καταθλιπτικός μπουφές,
νυν αισιόδοξο σεκρετέρ
Υ.Γ. 1 Θέλετε να σας κεράσω μια σουμάδα; Υπόσχομαι να βάλω aeroxol για τις σφήκες.
Υ.Γ. 2 Παρεμπιπτόντως γνωρίζω έναν γκέι χεβιμεταλά, μόνο που δεν φτιάχνει σπανακόπιτα αλλά τζιγεροσαρμάδες, πειράζει;
Υ.Γ. 3 Η νέα σας σειρά πότε βγαίνει;
Υ.Γ. 1 Ναι, θέλω. Και να με πάτε και μια βόλτα στη θάλασσα. Κουράαααστηκα.
Υ.Γ. 2 Τι είναι οι τζιγεροσαρμάδες; Έχουν φουντούκι; Σιρόπι καραμέλας; Βύσσινο; Κρέμα γάλακτος χτυπημένη με ζάχαρη; Ή μήπως ΣΟ-ΚΟ-ΛΑ-ΤΑ;
Υ.Γ. 3 Η νέα μου σειρά θα βγει αφού πρώτα με στείλει για τσάι. Η πρώτη προβολή θα γίνει πάνω στον τάφο μου ο οποίος θα γράφει: «Πέθανε από υπερκόπωση, υπερβολική κατανάλωση σουφλέ σοκολάτας και άκρατη φιλοδοξία». Γύρω γύρω διάφοροι συνεργάτες θα συμφωνούν ότι κατά βάθος θα τους λείψω κι ας ήμουν τόσο καριόλα. Η μαμά μου θα κλαίει και οι φίλοι μου θα γκομενίζουν στην απέναντι κηδεία. Να έρθετε κι εσείς.
ΣΤΕΙΛΕ το γράμμα σου ταχυδρομικά, ή στο fax της A.V., ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
