Τώρα που καταργείται το fax στο δημόσιο, ας θυμηθούμε ένα παλιό απολαυστικό ποστ του Ανδρέα Λουκάκου.
Το Μάιο του 2016, ο σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής dotmov, Ανδρέας Λουκάκος, είχε μοιραστεί μια ιστορία γραφειοκρατικής τρέλας που είχε γίνει viral στο ελληνικό διαδίκτυο, περιγράφοντας με μοναδικό τρόπο την πραγματικότητα της εποχής.
Αναρτώντας ξανά στον τοίχο του όσα είχε γράψει, ο Ανδρέας Λουκάκος σημείωσε χαρακτηριστικά «Η ανακοίνωση της κατάργησης του φαξ στις δημόσιες υπηρεσίες είναι μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για εμάς τους ρομαντικούς. Ριπ φαξ, θα μας λείψεις».
Η ανακοίνωση της κατάργησης του φαξ στις δημόσιες υπηρεσίες είναι μια πολύ δυσάρεστη εξέλιξη για εμάς τους ρομαντικούς. Ριπ φαξ, θα μας λείψεις 😢
«Χτες ήθελα να πάρω μια βεβαίωση από το ΙΚΑ, ψάχνω λίγο τι χρειάζεται για να την πάρω, βρίσκω ότι γίνεται πλέον και online και λέω έλα μωρή ΙΚΑ τρέλανέ μας, ΕΛΑ ΜΩΡΗ ΣΙΛΙΚΟΝ ΒΑΛΕΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. Πάω να κάνω sign up βάζω πέντε-έξι σελίδες στοιχεία και φτάνω γεμάτος αγωνία στη σελίδα με τίτλο "Επιτυχής Δημιουργία Αιτήματος" και νιώθω όμορφα αλλά ταυτοχρόνα μια αίσθηση καταπάτησης των παιδικών μας χρόνων, μια απότομη ενηλικίωση, μία συνειδητοποίηση ότι όλα έχουν γίνει πια κομπιούτερ, ότι παλιά ματώναμε τα γόνατά μας στις αλάνες ενώ τώρα παίζουμε μόνο προ στο πλεϊστέισιο και παλιά βλέπαμε νιλς χόλγκερσον και κάντι κάντι και τέτοια πράματα μέχρι που διαβάζω την κατάληξη της "Επιτυχούς Δημιουργίας Αιτήματος" που είναι Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΙΚΑ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, που λέει με λίγα λόγια ότι η ολοκλήρωση του sign up στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες του ΙΚΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΜΕ ΕΚΤΥΠΩΜΕΝΗ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΣΕΛΙΔΑ ΩΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟ και ξαναήρθα στα ίσα μου και βρήκα ξανά την πίστη μου στην αθρωπότητα ολόκληρη που το μεγαλύτερό της επίτευγμα είναι το ελληνικό ΙΚΑ και αυτό πριν το αμφισβητήσετε σκεφτείτε το καλά. Όλα καλά λοιπόν και όλα στη θέση τους και πάω σήμερα στο ΙΚΑ της καρδιάς μας και της γειτονιάς μας αυτοπροσώπως και όχι αυτά τα φλώρικα τα online που μου μάθατε και εκεί είναι ΥΠΑΛΛΗΛΑΡΑ τεράστιος έρωτας, βυθισμένος στην καρέκλα, από αυτούς που όταν τους ρωτάς κάτι πριν τελειώσεις την ερώτηση ξεφυσάνε και μετά λένε κάτι τύπου και τι να κάνω εγώ τώρα, αυτό που μου λέτε δε γίνεται και του λέω έλα μωρέ, αφού γίνεται και μου λέει αφού δεν έχεις το τάδε χαρτί και του λέω με νάζι αν το βρω και τους πω να μου το στείλουν σε ένα email και εκεί μου λέει αγόρι μου τι email, μη με μπλέκετε εμένα με αυτά τα ΜΟΝΤΕΡΝΑ τα email και τα facebook και ένιωσα με αυτήν την ατάκα αγάπη και θαλπωρή και πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια και συγκινήθηκα και ήθελά να τον πάρω αγκαλιά και να του πω κλαίγοντας ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ EMAIL, ΜΟΝΟ ΦΑΞ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΜΟΝΟ ΦΑΞ και πρέπει να είδε η λατρεία αυτή τη συγκίνηση στα μάτια μου και μου είπε, κάτσε να δούμε βρε τι μπορούμε να κάνουμε και έκανε κάτι μαγικά πατώντας το F1 μια φορά ξέρω γω και έγινε η δουλειά, ΠΟΙΟ EMAIL ΡΕ, μιλάμε για τέρατα ικανοτήτων και τους υποτιμάμε γιατί δε σεβόμαστε, γιατί αυτοί είμαστε και γιατί τρώμε τα παιδιά μας»
15°
