Γεια σου, Μυρτώ, είμαι 38, ωραίος και τρελά καψούρης με την παντρεμένη γειτόνισσά μου. Άκου, μετακόμισε απέναντι από το πατρικό μου ένα ωραίο ζευγάρι, δυο παλιοί πάνκηδες, με τα χαριτωμένα μυξιάρικά τους. Τον τύπο τον έφαγα με τη μια, μπαφάκιας αλλά καλό παιδί, αυτή χοντρούλα, παραμελημένη, θλιμμένη. Την πετυχαίνω σε συναυλία, χαρούμενη, πιωμένη και ανέμελη με τις φίλες της και τρώω κεραμίδα. Δεν είναι στα μέτρα μου αλλά εγώ κολλάω. Από δίπλα και η Γιωργία, δύο χρόνια μαζί μου, πολύ ωραία, ξανθιά και περιμένει σιγά σιγά γάμο, κι εγώ δηλαδή είχα συνηθίσει στην ιδέα, αλλά την έπαθα. Γυρνάω σπίτι τη στρουμπουλή γειτόνισσα, καθηγήτρια (μπας κι έχω κάτι από μαθητής, δεν ξέρω), της την πέφτω χοντρά, αυτή τίποτα, δεν φαίνεται να τα έχει ξανακάνει αυτά τα παράνομα. Κολλάω τρελά, ξεκόβω από τη Γιωργία και συνεχίζω κυνήγι. Μετά από πολύ κυνήγι τα φτιάχνουμε κι εγώ καψουρεύομαι άσχημα. Δεν έχω ξαναπεράσει τέτοια εγώ, και οk είχα ωραίες γυναίκες δίπλα μου. Αυτή δεν μιλάει πολύ, περνάμε καλά μαζί. 7 μήνες τώρα χαμογελάει, αδυνατίζει, λάμπει. Νομίζω ότι μάλλον θα φύγει από το σύζυγο, αλλά, σου λέω, δεν λέμε τέτοια. Ο κολλητός μου με κράζει. Πού πας, θα μπλέξεις, σε έχει για να ξεφύγει από το χασικλή, είσαι για καλύτερα. Η Γιωργία όλο τηλέφωνα μπας και ξαναγυρίσω, τα έμαθε κιόλας και λέει να τα ξαναφτιάξουμε αλλιώς θα τα πει στον άντρα της δικιάς μου, κι εγώ λέω από μέσα μου μακάρι. Ρε συ, είμαι εκεί τώρα, σε αυτήν κολλημένος. Περιμένω να τη δω, δεν κάνω τίποτα άλλο. Σκέφτομαι ότι μπαίνω σπίτι μου και είναι μέσα και πεθαίνω. Σήμερα Πρωτομαγιά δεν πήγα πουθενά, πέρασα από τους γέρους μου, και απέναντι αυτή μπαίνει σπίτι με τα πιτσιρίκια της από κούνιες κι εγώ τη βλέπω και, ρε συ Μυρτώ, είμαι κομπλέ, καταλαβαίνεις; Πες κι εσύ τίποτα... - Δ.
Ο κολλητός που λέει «θα μπλέξεις» όταν ο άλλος είναι ευτυχισμένος, δεν είναι κολλητός. Άσε που η φράση «είσαι για καλύτερα» μου θυμίζει την παλιά, αγαπημένη, ευνουχίστρια μάνα. Άσχετα από το αν θα πάει καλά το γκομενικό σας, ας μας πει ο φίλος τι «ορίζει» ως καλύτερο. Τη δε πρώην σας, ούτε καν τη σχολιάζω.
»Μυρτώ μου, πώς καμιά φορά ο εγωισμός μόνο σε λάθη μάς οδηγεί; Πώς η λογική μάς κλείνει τα μάτια; Είχα μια σχέση και νόμιζα ότι δεν ήμουν ερωτευμένη κι αποφάσισα να της πω τέρμα. Πόσο ηλίθια είμαι, όταν χαλάρωσα, ξενοπήδηξα κι άφησα την καρδιά μου είδα ότι μου έλειπε η μικρή, ότι μόνο σε αυτήν ήθελα να γυρίσω μετά. Την έκανα κομμάτια, δεν με παρακάλεσε, μόνο έκλαιγε, της είπα ότι είμαι πολύ σίγουρη για την απόφασή μου... η βλαμμένη το είπα, και τώρα; Πώς έκανα τέτοιο λάθος; Πρώτη φορά έπεσα τόσο έξω. Ο φόβος της απόρριψης μου κράτησε το στόμα κλειστό, ο εγωισμός μου και η ηλίθια η περηφάνια μου. Πόσο ερωτευμένη είμαι, οι ρυθμοί της δουλειάς μου, η κούραση, η πίεση με έκαναν ανεγκέφαλη και στενόμυαλη, δεν είδα ότι αυτό που έψαχνα ήταν μέσα στα χέρια μου, και με λάτρευε, ενώ εγώ τραβούσα μαλακία στη ζωή μου. - Domino
Ντυθείτε σέξι νοσοκόμα, χτυπήστε της την πόρτα και πείτε: «Πόσο ερωτευμένη είμαι, οι ρυθμοί της δουλειάς μου, η κούραση, η πίεση με έκαναν ανεγκέφαλη και στενόμυαλη». Καθαρά και ξάστερα.
» Σα να μη μου έφταναν οι άνδρες που συναντώ και είναι «κότες», το μόνο που μου έλειπε είναι να διαπιστώσω ότι και οι φιλενάδες μου είναι «κότες». Σε αφήνω πριν ακόμη σε γνωρίσω, έτσι για να μην πονέσω, αν τύχει και φύγεις πριν από μένα... Σε απομακρύνω πριν προλάβεις και γίνεις «κολλητή», γιατί η προηγούμενη κολλητή και παιδική φίλη πέθανε...
Εντάξει, ρε μαλάκες, και μένα έχουν πεθάνει η μάνα μου, ο πατέρας μου, ο 14χρονος γάμος μου και last but not least ο δεκάχρονος σκύλος μου. Γιατί τόση αγωνία για το μόνο πράγμα που είναι βέβαιο ότι θα συμβεί; Θέλετε έλεγχο και σ’ αυτό, control freaks; Πάρτε τ’ α… μου είναι η απάντηση και μετά πάρτε και τ’ αντικαταθλιπτικά σας...
Κατανοώ και μπορώ να ερμηνεύσω τη δειλία σας. Μη μου εξηγείτε, γιατί δεν είμαι ηλίθια. Κρατήστε τις εξηγήσεις για τους εαυτούς σας, οι εαυτοί σας σίγουρα τις χρειάζονται και σ’ αυτούς μάλλον τις οφείλετε.
Βαρέθηκα αυτούς που δεν αγαπούν από φόβο μην προδοθούν.Βαρέθηκα αυτούς που δεν ζουν ποτέ από φόβο μην πεθάνουν. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς που θέλει να παίξει χωρίς να φοβάται μη χάσει.
Αναρωτιέμαι αν θα έχω την ευκαιρία να τον συναντήσω ποτέ... γιατί είναι αφόρητη η μοναξιά των επιζώντων. - Ο.Μ.
Για όλους αυτούς τους τύπους υπάρχει ένα ωραίο μοναστήρι στον Λούσιο ποταμό που για το καλοκαίρι είναι ό,τι πρέπει. Έχει δροσιά και μπορούν να κάνουν και ράφτινγκ, λέει ο φίλος μου Γιώργος. Κατά τα άλλα, «θέλει αρετή και τόλμη».
16°
