ΣΚΕΨΕΙΣ

​Tι θα μπορούσα να είχα πει στη φρικτή ταμία του Videorama της γειτονιάς μου, και γιατί δεν της το είπα όταν μου μίλησε χυδαία

Nαυαγοί όλοι από το υπερωκεάνιο «Δευτέρα-Παρασκευή» που όλο και σε κάποια ξέρα θα έχει πέσει, βγαίνουμε με ευγνωμοσύνη στην ακτή τους.

Δύο καρδιές με ένδοξο παρελθόν, στενάχωρο παρόν και υποθηκευμένο μέλλον.