ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα ξανά στα δρομάκια της Ύδρας με τη φίλη σου. Είχα παρέα και δεν τόλμησα να τους αφήσω να σε πλησιάσω και να σου χαρίσω το βιβλιαράκι που μαζί κοιτάζαμε πριν λίγο στο πωλητήριο του μουσείου. Το είχα αγοράσει για σένα. Θα χαρώ αν μου δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσω κάτι που δεν τόλμησα...

Δεν σε θέλω έτοιμο. Γενναίο σε θέλω. Κάνε το βήμα σε παρακαλώ... Mου έλειψες.

Σε είδα μετά από τόσα χρόνια πολύ βιαστικά. Ξέρω ότι και εσύ με είδες. Θέλω πολύ να βρεθούμε. Μακάρι να το δεις!

Αν το διαβάσεις, ας μιλήσουμε. Κρίμα που δεν σταματήσαμε.

Πρέπει να λύσουμε την «παρεξήγηση».

19/10, Σάββατο βράδυ γύρω στις 20:30, μπήκες στο μετρό, στάση Νέο Κόσμο. Φορούσες καφέ μπλούζα, λεοπάρ παντελόνι και φούξια μάσκα. Εγώ σιέλ πουκάμισο, τζιν και λευκή μάσκα. Κοιταχτήκαμε 2-3 φορές. Κατεβήκαμε και οι δυο στον Άγιο Δημήτριο και χαθήκαμε μέσα στο πλήθος. Θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ.

21/10. Ιδωθήκαμε πριν 30-40 λεπτά... ήθελα να σου μιλήσω (ή έστω να χαμογελάσω) στην πλατφόρμα και στο βαγόνι, αλλά δεν τα κατάφερα. Αν κατάλαβα σωστά ότι ίσως ήταν αμοιβαίο, μη διστάσεις να στείλεις. Η κοπέλα με το μοναδικό βλέμμα και τα εντυπωσιακά μελαχρινά μαλλιά. (εσύ, όχι εγώ :) )

Με είδες στο μαγαζί, καθόμασταν σε απέναντι τραπέζια, μου προσέφερες τριαντάφυλλα (3 όχι 5 τελικά;) για να μου πεις ότι είμαι πολύ όμορφη. Μετά καθίσαμε σε διπλανά τραπέζια. Δίστασα να σου μιλήσω περισσότερο.

Με προσέγγισες καθώς περπατούσα, μου είπες ότι ήσουν εκεί για μια φωτογράφηση και ότι με πρόσεξες και θέλησες να μου μιλήσεις. Μου είπες ότι σου άρεσε το στιλ μου και τα καστανά και σπαστά μαλλιά μου. Συστηθήκαμε και πρότεινες να ανταλλάξουμε instagram, όμως εγώ δίστασα (αλλά το μετάνιωσα).

Στο Βενιαμίν, καθήσαμε δίπλα σας, ήσουν με μια φίλη σου και τον μικρό της. Τρώγατε και πίνατε κρασί. Ανταλλάξαμε κάποια βλέματα, όμως δίστασα να σου μιλήσω, δεν μου ήταν ξεκάθαρος ο λόγος που ήσουν εκεί. Θα ήθελα να σε ξαναδώ.