Αναγνώστης με αιτία: Παρουσίαση του βιβλίου «Οι παρυφές του γνωστού κόσμου» του Όουεν Ρις, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Δύο μέρες πριν ξεκινήσει το ταξίδι μου για τη χώρα της Μήδειας, τον τόπο απ’ όπου υφάρπαξε ο Ιάσων το χρυσόμαλλο δέρας, την πατρίδα του Στάλιν, κοντολογίς τη Γεωργία, είδα ότι κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι παρυφές του γνωστού κόσμου» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, και έσπευσα να το πάρω και να το διαβάσω. Διότι, κάθε ταξιδιώτης που σέβεται τον εαυτό του, από τον Ηρόδοτο έως τον Μάρκο Πόλο και από τον Πυθέα τον Μασσαλιώτη έως τον Καζαντζάκη, αρέσκεται να προχωρά όσο πιο μακριά γίνεται.
Η σημερινή Γεωργία δεν βρίσκεται, βέβαια, στις παρυφές του κόσμου, όμως η Ολβία, μια αποικία των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο, κάποτε ήταν. Περιτριγυρισμένη από τα βαρβαρικά φύλα των Σκυθών, συναγελάστηκε μαζί τους και άκμασε με τον τρόπο της εκείνα τα παλιά χρόνια. Τέκνο της υπήρξε ο φιλόσοφος Βίων αλλά και ο Σκύθης Ανάχαρσις, που έφτασε ως την Αθήνα για να σπουδάσει φιλοσοφία πλάι στους μεγάλους της εποχής. Πιο νότια, στην Αίγυπτο, υπήρξε η Ναύκρατις, λιμάνι ελληνικό στη Μεσόγειο, στο Δέλτα του Νείλου, που παρήκμασε όταν ο Μέγας Αλέξανδρος οικοδόμησε δίπλα της την Αλεξάνδρεια. Η Ναύκρατις στάθηκε φάρος του ελληνικού πολιτισμού στην καρδιά ενός άλλου πολιτισμού, του αιγυπτιακού, και από εκεί ξεκίνησε ο Ηρόδοτος το ταξίδι του στην ενδοχώρα της Αιγύπτου, και βέβαια ο Πλάτων, όπως και τόσοι άλλοι.
Έχει γίνει, φαντάζομαι, αντιληπτό ότι το βιβλίο του Άγγλου συγγραφέα αναφέρεται στις παρυφές του αρχαίου κόσμου. Από τα χρόνια των πρώτων φαραώ έως την τελευταία των Πτολεμαίων, την καλλονή Κλεοπάτρα, και από τους καταρράκτες του Νείλου έως την Υπερβορέα του Αρκτικού Κύκλου. Από το τείχος του Αδριανού στη Βρετανία έως την αρχαιότερη πόλη του Βιετνάμ, την Κο Λόα. Ένα ολόκληρο κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στη Μασσαλία, αποικία της Φώκαιας, με τον ξεχωριστό πολιτισμό της, που έφτανε ως το σημείο οι διοικούντες την πόλη να διατηρούν ένα απόθεμα δηλητηρίου για την περίπτωση που κάποιος πολίτης το ζητούσε για να αυτοκτονήσει! Υποβοηθούμενη ευθανασία υπό την αιγίδα του κράτους… Μάλιστα, να κάτι που δεν θα ευτυχήσω να βιώσω όσο ζω στον μάταιο τούτο κόσμο.
Τέκνο της Μασσαλίας υπήρξε ο ξακουστός θαλασσοπόρος Πυθέας, που έκανε τον γύρο της Βρετανίας, προχώρησε βόρεια έως εκεί που ο ήλιος δύει μόνο δύο ώρες το βράδυ, για να επιστρέψει μέσω της Βαλτικής στη Μεσόγειο. Προς μεγάλο μου όνειδος και καταισχύνη, δεν έχω επισκεφτεί ακόμα τη Μασσαλία, αλλά θα σπεύσω να επανορθώσω με την πρώτη προσφορά από τις αεροπορικές μας εταιρείες (κερδίζει αυτός που ξέρει να περιμένει, κατά το προσφιλές δόγμα των Κινέζων).
Αντιγράφω από το βιβλίο του Όουεν Ρις: «Αυτοί οι τόποι αποδεικνύουν την ευελιξία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και της αρχαίας ελληνικής σκέψης. Μακριά από το συντηρητικό βλέμμα των κέντρων της Ελλάδας, αυτές οι πόλεις παραβίασαν τους κοινωνικούς κανόνες, αψήφησαν τις πολιτισμικές κοινοτοπίες και διεύρυναν τις ελληνικές αντιλήψεις για τον κόσμο… Ενώ στο δικό μας σύγχρονο βλέμμα ζούσαν στις παρυφές του χάρτη, από τη δική τους οπτική βρίσκονταν απλώς στην αρχή ενός νέου χάρτη που περίμενε να σχεδιαστεί».
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
