Θερμοκήπια κρίσεων, «Βαθύ» Πανεπιστήμιο ή αριστεία; Το νέο βιβλίο του Κίμωνα Χατζημπίρου για τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα.
«Δεν φοβάμαι την κρίση όσο υπάρχουν Πανεπιστήμια». Ισχύει αυτή η αισιόδοξη θεώρηση στην Ελλάδα; Καταφέραμε να μην ισχύει!
Επί αιώνες, η προτεραιότητα στη μόρφωση ήταν ισχυρό πλεονέκτημα του ελληνικού πληθυσμού, τις τελευταίες δεκαετίες η χαμηλή ποιότητα παιδείας έγινε κύριο μειονέκτημα. Περισσότερο υποφέρει η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά ο κατήφορος ξεκινά από τα Πανεπιστήμια. Πώς θα διαμορφώσουν στιβαρά στελέχη για καρποφόρα ανθρώπινα έργα, όταν κυριαρχούνται από ακαλαισθησία, ατιμωρησία, ιδεοληψία; Συνιστώντας μέρος της παρακμής της χώρας, αδυνατούν ως όφειαν, να γίνουν μέρος της λύσης ως όφειλαν. Αντί να αναδεικνύουν πύλες εξόδου, γίνονται θερμοκήπια που επωάζουν τις κρίσεις.
Σχεδόν όλοι οι φοιτητές καθυστερούν να πάρουν πτυχίο, ένα μεγάλο ποσοστό δεν ολοκληρώνει ποτέ τις σπουδές. Πολλά άτυχα νέα παιδιά λιμνάζουν και καταφεύγουν στις αγκαλιές «παρατάξεων» διαμαρτυρίας που υποθάλπει το «βαθύ» Πανεπιστήμιο. Υψηλή η ανεργία και η ετεροαπασχόληση των πτυχιούχων, όμως οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν προσωπικό κατάλληλο για τις ανάγκες τους. Τεράστια η φυγή στο εξωτερικό των πιο προικισμένων και χρήσιμων αποφοίτων.
Τα 33 άρθρα του βιβλίου έχουν δημοσιευθεί, κυρίως τα τελευταία 10 χρόνια, στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, θέτοντας αιχμηρά ερωτήματα για τα Πανεπιστήμια.
Τίτλος: Θερμοκήπια κρίσεων, «Βαθύ» Πανεπιστήμιο ή αριστεία;
23°
