Τζον Λε Καρέ: Το βιβλίο «Η μυστική καρδιά» (The Secret Heart) που κυκλοφορεί υπό το ψευδώνυμο Σουλέικα Ντόσον αποκαλύπτει την κρυφή ερωμένη και μούσα του.
Το τελευταίο αίνιγμα του σπουδαιότερου συγγραφέα κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων που γνώρισε η πλάση ή μια κιτρινίστικη απόπειρα να σπιλωθεί η μνήμη ενός κολοσσού των βρετανικών γραμμάτων μεταθανάτια; Τέσσερις δεκαετίες άκρως απόρρητης ύπαρξης έρχονται στο φως μέσα από μια νέα ανεπίσημη βιογραφία του Τζον Λε Καρέ, η οποία υπόσχεται να σκιαγραφήσει το πορτρέτο του συγγραφέα μέσω της γυναίκας την οποία κράτησε κρυφή για περίπου τη μισή ζωή του. Το όνομά της είναι Σουλέικα Ντόσον και υπογράφει τον πολυσυζητημένο τόμο «The Secret Heart» με πλαστή ταυτότητα.
H Ντόσον γνώρισε τον Λε Καρέ τον Σεπτέμβριο του 1982, όντας εργαζόμενη ως ερευνήτρια για τα βιβλία του. Η σχέση τους ξεκίνησε τον επόμενο Αύγουστο και συνεχίστηκε έως το καλοκαίρι του 1985. Αναθερμάνθηκε για ένα ακόμη εξάμηνο τον Μάρτιο του 1999. Όλο το διάστημα εκείνο ο Λε Καρέ ήταν παντρεμένος στη δεύτερη σύζυγό του, Τζέιν.
Σε ένα σενάριο βγαλμένο από τα καλύτερα δείγματα των μυθιστορημάτων με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Σμάιλι, η πραγματική ταυτότητα και ηλικία της συγγραφέως παραμένουν άγνωστες. Εικάζεται ωστόσο ότι πρόκειται για όνομα εμπνευσμένο από τη Ζουλέικα Ντόμπσον, εμπνευσμένη από την ομώνυμη σάτιρα του Μαξ Μπίρμπομ.
Πρόκειται για άλλο ένα κεφάλαιο ίντριγκας στη ζωή του κορυφαίου μυθιστοριογράφου, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στις 12 Δεκεμβρίου του 2020. Άλλωστε τίποτε δεν ήταν συμβατικό στη νιότη του καλλιτέχνη που γεννήθηκε ως Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνγουελ στις 19 Οκτωβρίου 1931 στο Πουλ του Ντόρσετ. Τυχοδιώκτης, σαγηνευτής, γυναικάς, εξακολουθητικός χρεοκόπος, περιστασιακός τρόφιμος φυλακών και εθισμένος στην πρόκληση οικογενειακών κρίσεων, ο πατέρας του Ρόνι μύησε από τα παιδικάτα του τον νεαρό Κόρνγουελ στην τέχνη της συγκάλυψης. Ενώ η μητέρα του, Όλιβ, το έσκασε αθόρυβα από τη ζωή του όταν ο ίδιος ήταν πέντε ετών και ο αδελφός του Τόνι επτά.
Ο Τζον Λε Καρέ με την οικογένειά του το καλοκαίρι του 1964 στις Σπέτσες
Απογοητευμένος από το βρετανικό σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης, βρέθηκε στο πανεπιστήμιο της Βέρνης, όπου σπούδασε ξένες γλώσσες από το 1948 έως το 1949. Η κατεχόμενη Αυστρία ήταν ο τόπος όπου το 1950 εισήχθη στο σύμπαν των μυστικών υπηρεσιών, δουλεύοντας ως συλλέκτης πληροφοριών γερμανόφωνων δραπετών από το Σιδηρούν Παραπέτασμα προς τη δύση, για λογαριασμό του αγγλικού στρατού. Η επιστροφή στην πατρίδα το 1952 τον βρίσκει να μελετά Γερμανική Φιλολογία και Γλώσσα στην Οξφόρδη, μαθήματα τα οποία κατόπιν δίδαξε στο Ίτον, όντας ταυτόχρονα στέλεχος της MI5 και αργότερα της MI6, προτού τοποθετηθεί αρχικά στη βρετανική πρεσβεία στη Βόννη, με την κάλυψη της ιδιότητας του κατώτερου διπλωμάτη και αργότερα στο Αμβούργο.
Αποδέχτηκε τη γερμανική κουλτούρα σε μια εποχή κατά την οποία καθετί γερμανικό ήταν συνώνυμο με το απόλυτο κακό, διέσχισε τις ισοπεδωμένες πόλεις του Ρουρ, κοιμήθηκε σε κρεβάτια εκστρατείας σε υπόγεια του Βερολίνου, οσφράνθηκε τη δυσοσμία του θανάτου στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Νταχάου και του Μπέργκεν – Μπέλσεν, προπάντων εμβαπτίστηκε στο έργο του Γκαίτε και του Σίλερ, του Τόμας Μαν και του Έρμαν Έσσε, μέσα από σελίδες που έθρεψαν την αγάπη του για την κλασική γραμματεία και τον λυρισμό. Η άκρως απόρρητη κάλυψή του χάθηκε το 1964, ως αποτέλεσμα της χιονοστιβάδας πληροφοριών που διοχέτευσε στην Κα Γκε Μπε ο διαβόητος διπλός πράκτορας Κιμ Φίλμπι, στο σημείο αυτό ωστόσο, ο Ντέιβιντ Τζον Μουρ Κόρνγουελ είχε ήδη υιοθετήσει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Λε Καρέ, είχε εκδώσει ένα χλιαρής υποδοχής μυθιστόρημα μυστηρίου («Ο ποιοτικός φόνος»), είχε συστήσει στο αναγνωστικό κοινό τον μυθικό Τζόρτζ Σμάιλι («Η τελευταία κλήση»), ενώ επιπλέον πρόλαβε να κυκλοφορήσει το έργο – σταθμό για τη λογοτεχνία του σασπένς και ουσιαστικά αφετηρία του κατασκοπικού υβριδίου, «Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο».
Όπλα, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, ανθρώπινη δουλεία, πόλεμος, διπλωματία, γεωπολιτική, καταστολή εγκλήματος εναντίον αντικατασκοπείας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αναλώσιμοι ιδεαλιστές στρατευμένοι σε λάθος σκοπούς, κομπιναδόροι υψηλού προφίλ με αστείρευτο στοκ δολιότητας, αρτίστες της συσκότισης τοποθετημένοι στα στρατηγικότερα επίπεδα εξουσίας, πρόσωπα μεγαλειώδη, πρόσωπα προδομένα, πρόσωπα αχρεία, σύσσωμος ο μαρτυρικός θίασος των πρωταγωνιστών του συγγραφέα δεν άφησε πέτρα ασήκωτη στο ορατό ή σκιώδες θέατρο συρράξεων των καιρών μας. Ενδεκάτη Σεπτεμβρίου, Πόλεμος του Κόλπου, Brexit, Ρουάντα, Νιγηρία, Αφγανιστάν, η πένα του ταξίδεψε οπουδήποτε σημειώθηκε αδικοπραξία στο όνομα της πολιτικοοικονομικοβιομηχανικής ελίτ και κατέθεσε διαφωτιστικές σελίδες, άρτιας αισθητικής απόλαυσης, συμπαγείς σαν ατσάλι, που θα διαβάζονται ξανά και ξανά ως τα χαράματα από τις λεγεώνες των παθιασμένων αναγνωστών του. Όπως λακωνικά το διατύπωσε ο ίδιος, «Πολεμούμε τους πολέμους που κληρονομούμε». Ο Τζον Λε Καρέ μεγάλωσε έξι γενιές βιβλιόφιλων. Μήπως το κεφάλαιο που ανοίγει «Η μυστική καρδιά» θα μεταμορφώσει ολοκληρωτικά την άποψη της κοινής γνώμης για έναν από τους σημαντικότερους λογοτέχνες της εποχής μας;
