Προδημοσίευση: «Στο στήθος μέσα χάλκινη κάρδια» του Κώστα Κατσουλάρη
Το βιβλίο θα κυκλοφορήσεις στις 18 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Βάδιζαν κατά μήκος της Μαραθωνομάχων, προς την Ακαδημία Πλάτωνος, πιασμένοι αγκαζέ, σαν ζευγάρι του παλιού καιρού. Σε μιαν άλλη ζωή, θα ζούσε ήρεμος κι ευτυχισμένος στο πλευρό της. Θα έκαναν επτά ή δώδεκα παιδιά. Η παρουσία της λειτουργούσε πάνω του τόσο κατευναστικά, που ήθελε να αποκοιμηθεί στον ώμο της. Να µια ακόμα σκέψη που καλά θα έκανε να τη φυλάξει για τον εαυτό του.
Λίγο παρακάτω, στάθηκαν για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στο κλειστό πια κατάστημα του βουλευτή της Χρυσής Αυγής και υποψήφιου Περιφερειάρχη Αττικής στις πρόσφατες εκλογές. Το μαγαζάκι του το ονόμαζε «Φάλαγγα», είχε ξεπουλήσει το εμπόρευμα και κατέβασε ρολά τις μέρες που ακολούθησαν την άσκηση δίωξης εναντίον του. Απ' έξω έδειχνε τώρα μίζερο και μικρό, αλλά για καιρό γνώρισε πιένες. Πωλούσε στολές παραλλαγής, στρατιωτικά αξεσουάρ, σημαίες με κέλτικα σύμβολα, ρόπαλα του μπέιζμπολ, μαχαίρια και σιδερογροθιές. Στις εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας ο λαός της Αττικής τον είχε τιμήσει με 181.000 ψήφους, ποσοστό 11,3%.
Κοίταξε γύρω του τον ήσυχο δρόμο· ήταν μεσημέρι, λίγοι διαβάτες έσερναν το βήμα τους εδώ κι εκεί. Ένα μαγαζί με ψιλικά, ένα υποκατάστημα ΟΠΑΠ, κάποια συνεργεία με ανταλλακτικά κι αξεσουάρ αυτοκινήτων, ένα πλυντήριο - λιπαντήριο, κι αίφνης κάποια χαμόσπιτα που εξείχαν καλύπτοντας όλο το πεζοδρόμιο. Μια μονοκατοικία φρεσκοβαμμένη, κίτρινη, πορτοκαλί και κόκκινο, φωσφόριζε στο μάτι· απέναντί της, μια μικρότερη ήταν βαμμένη απαλό ροζ. Κοιτούσε τις προσόψεις, στις μικρές μονοκατοικίες, στα άσχημα διώροφα του ’60, στις λίγες νεόδμητες πολυκατοικίες· αναζητούσε πρόσωπα πίσω από τις κουρτίνες, συνθήματα στους τοίχους, μυστικά σημάδια που να έκαναν φανερούς τους χιλιάδες ψηφοφόρους της ναζιστικής οργάνωσης που ζούσαν στη γειτονιά. Κάθε τόσο, μια ελληνική σημαία ξεπρόβαλλε σε κάποια βεράντα, σε συχνότητα ίσως λίγο μεγαλύτερη από αλλού. Αυτό ήταν όλο; Μερικές ξεθωριασμένες ελληνικές σημαίες παραπάνω; Πού ήταν όλοι αυτοί που, μόλις λίγες μέρες πριν, είχαν αναδείξει πρώτο, με 20,5%, τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής για τον Δήμο Αθηναίων; Το μεγαλύτερο ποσοστό στη χώρα. Τι κι αν ο εν λόγω υποψήφιος, δημοτικός σύμβουλος πλέον, βρισκόταν στη φυλακή, όπως κι ο αρχηγός τους, κι ο υπαρχηγός τους και μερικά ακόμα πρωτοπαλίκαρα; Τι κι αν, εννιά μήνες τώρα, μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι, εκατοντάδες δημοσιεύματα είχαν αποκαλύψει με κάθε λεπτομέρεια την εγκληματική δράση τους: φωτογραφίες του αρχηγού και των στελεχών τους δίπλα σε σβάστικες, να χαιρετούν ναζιστικά στο νεκροταφείο πεσόντων των Γερμανών στρατιωτών στην Ελλάδα, να εκπαιδεύουν παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου, να πρωτοστατούν σε πογκρόμ, μαχαιρώματα, δολοφονίες. Τίποτε απ' όλα αυτά δεν είχε αγγίξει αυτούς τους ανθρώπους, τίποτε δεν τους είχε απωθήσει; Πού ήταν, ποιοι ήταν όλοι αυτοί, ποιο ήταν το πραγματικό τους πρόσωπο;
Κοίταζε γύρω του την ήσυχη γειτονιά που λουζόταν στον αττικό ήλιο – δεν έβρισκε απαντήσεις. Οι αντιφασίστες είχαν επικρατήσει στους δρόμους, είχαν «τσακίσει τους ναζί» στις γειτονιές, είχαν γεμίσει με συνθήματα τους τοίχους των πολυκατοικιών, εδώ κι αλλού, αλλά εκείνοι είχαν κερδίσει τις καρδιές των νοικοκυραίων. Μαγαζάτορες, μικροϊδιοκτήτες της συνοικίας, ο μάστορας στο βουλκανιζατέρ, συνταξιούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, τα άνεργα παιδιά τους, κάποιοι απ’ όλους όσοι ψώνιζαν υπερήφανα στο «Ελληνικό Σούπερ Μάρκετ» της περιοχής, που διατράνωνε ότι απασχολούσε μονάχα Έλληνες... Δεν υπήρχαν δράκοι ή απροσπέλαστα μυστήρια· τον τελευταίο λόγο είχε ο αφανής, ο αγνοημένος άνθρωπος, ο βουβά εξοργισμένος με όλους και όλα.
Προχώρησαν μέσα στη δεντρόφυτη αλέα, πέριξ της οποίας λειτουργούσε για περισσότερους από οκτώ αιώνες η Ακαδημία που είχε ιδρύσει σε αυτόν τον χώρο ο Πλάτωνας. Από τους χιλιάδες σπουδαστές της ανά τους αιώνες, ξεχώριζε ο βορειοελλαδίτης Αριστοτέλης, που είχε εισέλθει στην Ακαδημία στα δεκαεπτά του και φοίτησε εκεί για είκοσι χρόνια. Δεν έχουν μείνει και πολλά από τότε. Ό,τι σεβάστηκαν οι νικητές του Πελοποννησιακού Πολέμου το ξήλωσε, λένε, ο ζηλωτής της νέας θρησκείας, ο Ιουστινιανός. Δεν είχαν μείνει και πολλά, υπήρχε όμως αυτό το υποβλητικό πάρκο, μες στο οποίο τα τζιτζίκια είχαν αρχίσει ήδη να ξελαρυγγιάζονται, προϋπαντώντας άλλο ένα δύσθυμο ελληνικό καλοκαίρι.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Γράφω κατά κανόνα για πράγματα που με ενδιαφέρουν να μάθω περισσότερα, πράγματα που θέλω να ερευνήσω»
Πριν τον συναντήσετε, διαβάστε τι μας έχει πει για τη ζωή και τα ταξίδια του
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Αδύνατον να μη σχολιάσει κανείς και να μη χαρεί με το πόσο κόσμο είχαν κυριολεκτικά όλες οι εκδηλώσεις
Όταν ένα μικρό νησί του Αιγαίου συνδέεται με τη Βόρεια Θάλασσα και τον Ατλαντικό Ωκεανό μέσω των ανθρώπων του βιβλίου
Για τη συλλογή διηγημάτων του Κωνσταντίνου Δομηνίκ, «Κακό ανήλιο» (Εκδόσεις Ίκαρος)
Συναντήσαμε τον ανοιχτά γκέι νέο ποιητή και μιλήσαμε για την ποίηση, την ορατότητα, τον ακτιβισμό, την αριστερά, την ομοφυλοφιλία
Στο πρώτο μιλάει ο κακοποιητής. Στο δεύτερο ο κακοποιημένος
Χιούμορ κι αλήθειες που κόβουν σαν ξυράφι
Δύο χρόνια μετά τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του, ο συγγραφέας επιστρέφει –κυριολεκτικά και μεταφορικά– στον τόπο του εγκλήματος
Σήμερα, 15 Μαΐου, η παρουσίαση του βιβλίου του «Μέρες μαγικές με γρανίτες και Ταμ-Ταμ» στον Ιανό στη Σταδίου
Χαρακτηρίστηκε «Τσέχοφ του Καναδά» - Υπέφερε από άνοια για πάνω από μια δεκαετία
«Επιστολή προς Μενοικέα, Κύριαι δόξαι, Επικούρου προσφώνησις» (εκδ. Στιγμή), «Λεβιάθαν» (εκδ. Γνώση) και «Ωφελιμισμός» (εκδ. Πόλις) αντίστοιχα
Ένα ευαίσθητο πορτρέτο ενηλικίωσης σε επικίνδυνες εποχές και µια επική ιστορία για τον διχασµό ενός έθνους. Kυκλοφορεί στις 15 Μαΐου από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος
Γιατί στα μάτια ενός αναγνώστη λογοτεχνικής πεζογραφίας κάποια βιβλία φαίνονται κωμικά ακόμη και αν παριστάνουν πως δεν είναι
H ΓΓ Σύγχρονου Πολιτισµού μας μίλησε για τα σχέδια του ΥΠΠΟ για την εξωστρέφεια της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας
Βιογραφίες, ντοκουμέντα, ιστορία, προσωπική ανάπτυξη και ψυχολογία, δοκίμια, μελέτες, επιστήμη
Όταν έχεις παιδιά στην εφηβεία, διαβάζεις άρθρα και βιβλία σχετικά με τον πόνο σου με την ελπίδα ότι θα σε βοηθήσουν… και όταν βρίσκεις κάτι πραγματικά βοηθητικό, το συστήνεις
Ξεφυλλίζουμε μερικές από τις εκδόσεις της πιο ωραίας εποχής του χρόνου
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.