Θησαυρός μνήμης

Θυμάμαι το ξύλο που έτρωγα απ’ το δάσκαλο, τον Σπυρόπουλο!

Αφού, τι να κάνει ο άνθρωπος; Πώς να επιβληθεί; Είχε 150 παιδιά.

Ερχόμαν εδώ, έλεγα «Μ’ έδειρε ο Σπυρόπουλος», μ’ έδινε τότε και ο πατέρας μ’ καμπόσες.

Δεν πήγαινε να κάνει παράπονα στο δάσκαλο. - Η.Μ.

«ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ - ΕΝΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΠΗΛΙΟΥ»

του Κώστα Ρούσση, εκδ. Καλειδοσκόπιο - Δήμος Ζαγοράς, σελ. 299

Ο ασπρόμαυρος φακός του Κώστα Ρούσση αποτυπώνει, πέρα από τα πρόσωπα, το κοινωνικό, πολιτισμικό και ιστορικό γίγνεσθαι της κοινότητας Ζαγοράς, του Πουρίου και της Μακρυράχης, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Ένα σπάνιας αξίας φωτογραφικό ιστορικό αρχείο, που φέρνει στην επιφάνεια εικόνες μιας άλλης, μακρινής και γοητευτικής εποχής. Εικόνες καθημερινές από αυλές, γύρω από το τραπέζι, οικογενειακές, από γάμους, γλέντια και περίβολους εκκλησιών, με πρωταγωνιστές που, είτε χαμογελούν είτε στέκουν σοβαροί απέναντι στο φακό, δείχνουν το ίδιο αθώοι και γοητευτικοί – σαν την εποχή τους.