Η ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το ποδόσφαιρο: αυτό είναι το «Football» του Θανάση Τριαρίδη στο Olvio, σε σκηνοθεσία Τριαντάφυλλου Δελή
To «Football» του Θανάση Τριαρίδη ανεβαίνει στο Olvio από τις 30 Απριλίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Με χρονική αφετηρία το 1500 μ.Χ., ο συγγραφέας μάς διηγείται την ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από την εξέλιξη και την ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Τριαντάφυλλος Δελής σκηνοθετεί τον Σήφη Πολυζωίδη σε έναν μονόλογο σε 7 διαφορετικούς ρόλους, που έχουν ως σκοπό να μας αφυπνίσουν, να μας βάλουν να σκεφτούμε για τα μεγαλύτερα εγκλήματα των δυνατών έναντι των αδυνάτων.
«Football- Tο παιχνίδι της ανθρωπότητας» του Θανάση Τριαρίδη: μια σκληρή ματωμένη κωμωδία στο Olvio
Η ιστορία της ανθρωπότητας μέσα από το αρχαίο ένστικτο του ανθρώπου να κλωτσάει μια μπάλα: αυτό είναι το θέμα του έργου του Θανάση Τριαρίδη, που παρουσιάζεται στο Olvio τον Aπρίλιο. Η ιστορία ξεκινά στην εποχή των Ινδιάνων και μελετά τα εγκλήματα της Δύσης απέναντι στους υπόλοιπους λαούς του κόσμου. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας, «Εξευγενισμένοι παίκτες και εξευγενισμένοι θεατές... Και κάπου στο βάθος της συνείδησης να φωλιάζουν τα κατάλοιπα της παλιάς ψυχής... Όταν κατά καιρούς εξωτερικεύονται, τότε μιλούμε για τον χουλιγκανισμό, για την άσκοπη κοινωνική βία των μητροπόλεων,για την καταστολή , για την τρομοκρατία των γηπέδων»... Ο Σήφης Πολυζωίδης -που είχε ξαναπρωταγωνιστήσει στη συγκεκριμένη παράσταση σε παλιότερο ανέβασμά της- διηγείται στο κοινό όλη τη βιαιότητα της ανθρωπότητας μέσα από τη συμπεριφορά της στα γήπεδα.
Βλέπουμε λοιπόν έναν ηθοποιό που προσπαθεί να αντέξει τη βία της ανθρωπότητας, έναν νεκρό Ινδιάνο του 1500μ.Χ που περιγράφει την εξόντωση του χωριού του από τους χριστιανούς κατακτητές, έναν οπαδό που κραυγάζει για δικαιοσύνη, ένα πίθηκο που γίνεται οπαδός, ένα δάσκαλο που μιλάει για τους κύκλους της ιστορίας, ένα πρόεδρο ομάδας που το αίμα δε του κάνει αίσθηση και έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή που είναι έτοιμος να «σκοράρει» με όλη τη δύναμη της αρχαίας του ψυχής, να παραθέτουν ερωτήματα για το παρελθόν, το παρόν και κυρίως για το μέλλον αυτού του κόσμου , όπου το κοινό θα κληθεί να απαντήσει…
Ποιος είναι ο ρόλος του θεατή; Είναι ουσιαστικά αναπόσπαστο κομμάτι του έργου, η συμμετοχή του είναι απαραίτητη για να συνεχιστεί η παράσταση. Το έργο στοχεύει να μας μετακινήσει από την ασφάλεια της καρέκλας μας και να μας αφυπνίσει, ώστε να αντιδράσουμε σε όλη την αδικία που βλέπουμε γύρω μας. Η βασική θέση του συγγραφέα είνα ότι παντοτινοί ένοχοι είμαστε εμείς οι θεατές και πως ήρθε η ώρα να πληρώσουμε κάποιο τίμημα. Η ανάγκη του να γράψει αυτό το έργο γεννήθηκε μετά από τα ταξίδια του στην Αφρική θέλοντας να μιλήσει για τα ταξίδια των «χορτάτων» στην «πεινασμένη» Αφρική.
«…Και σε όσους μου λένε πως δεν "πρέπει" ("δεν έχουμε δικαίωμα") να αγγίζουμε το κοινό στην διάρκεια της θεατρικής πράξης, έχω να απαντήσω πως διαφωνώ απόλυτα. Μπορεί να είναι επώδυνο, αλλά νομίζω πως είναι το μόνο μέλλον της θεατρικής τέχνης στην εποχή των κατασκευασμένων και μνημονικοποιημένων εικόνων. [Μνημονικοποιημένες εικόνες: οι εικόνες που αποθηκεύονται στην ηλεκτρονική μνήμη των υπολογιστών και μπορούν να αναπαραχθούν επ' άπειρον]. Αυτή είναι η άποψή μου - χωρίς να σημαίνει πως είναι υποχρεωτικά η σωστή.»
Όταν είσαι υπάλληλος ή γυναίκα καριέρας τα διλήμματα μιας εγκυμοσύνης είναι βαριά, αλλά όταν είσαι ηθοποιός, χορεύτρια ή τραγουδίστρια, γίνονται ασήκωτα
Ο Θοδωρής Αμπαζής επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης και σκηνοθετεί το νέο έργο του Γρηγόρη Λιακόπουλου, δημιουργώντας μία ατμοσφαιρική παράσταση υπαρξιακής αγωνίας και υποδόριου χιούμορ
17°
