Ο κωμικός Κώστας Ραβνιωτόπουλος και η ανησυχητική σοβαρότης των καιρών μας

Γνώρισα πριν από αρκετά χρόνια τον αγαπητό μου Κώστα Ραβνιωτόπουλο στα πλαίσια της συμμετοχής του σε μια παράσταση με κείμενα, μουσική και τραγούδια μου στο περίφημο «Θέατρο Άλεκτον» στον Κεραμεικό. Σε εκείνη την παράσταση ο Κώστας Ραβνιωτόπουλος (κυρίως) διάβασε με το ιδιαίτερο ύφος του ποιητικά μου κείμενα. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ενώ τα κείμενα εκείνα δεν είχαν καμία σχέση με κωμωδία ο Ραβνιωτόπουλος σημείωσε μεγάλη επιτυχία αλλά υπήρξε και … ανησυχητικά σοβαρός για έναν καλλιτέχνη με τόσο έμφυτο χιούμορ και μεγάλο ταλέντο στην κωμωδία! Με γοήτευε πάντα η ενέργεια της κίνησης των ματιών του και οι μορφασμοί του, οι εκφράσεις των ματιών του όταν κάνει stand-up comedy βγάζουν από μόνες τους τόσο γέλιο ώστε κυριολεκτικά υπερβαίνουν τον λόγο του! Αντλούσε πάντα ατάκες και χιούμορ ακόμη και μέσα από την παιδική του ηλικία με τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες στο πατρικό του σπίτι. Θα μου μείνει αξέχαστη εκείνη η ιστορία που μου έλεγε για τις δύο συσκευές τηλεόρασης που παρακολουθούσαν ταυτόχρονα οι δικοί του με την εξής όμως ειδική συνθήκη: ήσαν τοποθετημένες η μία κοντά στην άλλη αλλά στην μία συσκευή δεν λειτουργούσε ο ήχος ενώ στην άλλη δεν λειτουργούσε η εικόνα. Όμως αυτή η αλληλοσυμπλήρωση τελικά δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα στην οικογενειακή τηλεθέαση!

O Κωνσταντίνος Ραβνιωτόπουλος έχει λάβει μέρος σε πάνω από 30 θεατρικές παραγωγές, με αρκετούς πρωταγωνιστικούς ρόλους (βλ. μεταξύ άλλων O Αγαπητικός της Βοσκοπούλας, Όνειρο Θερινής Νυκτός, Tο Ελεύθερο Ζευγάρι, Μουλέν Ρουζ, Θα σε δω στην πρεμιέρα, Bloodmoon). Κάνει stand-upcomedy  30 χρόνια, έχει σκηνοθετήσει 5 έργα με τις ερασιτεχνικές ομάδες «Ταξιδευτές» και «Μέλισσες», έχει εμφανιστεί σε πολλές τηλεοπτικές σειρές (Παρθένα ζωή, Παρά Πέντε, Μαρία η άσχημη, Η  ζωή της άλλης κ.α.) σε πάνω από 20  πρωταγωνιστικά τηλεοπτικά σποτ, σε 5 κινηματογραφικές παραγωγές, συμπαρουσιαστής σε δύο τηλεπαιχνίδια (Η τυχερή σου μέρα-ΑΝΤ1, Λες και το ‘ξερες-ALPHA).

Επί 8 χρόνια συμμετείχε στην συντακτική ομάδα της εκπομπής  «Αλ Τσαντίρι Νews», υπήρξε παρουσιαστής πολύ μεγάλων εκδηλώσεων (Καλαματιανό καρναβάλι, τιμητική εκδήλωση για τον Θανάση Βέγγο), ενώ στο διαδίκτυο, σε συνεργασία με το Comedylab έχει δημιουργήσει δύο σειρές (Έξω φρενών, lifestyle και @@ μάντολες). Το 2019 έπαιξε τον μονόλογο «Ο Άνθρωπος Σκύλος» για τον οποίο και ήταν υποψήφιος για βραβείο Πρώτου Αντρικού Ρόλου στα θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης!  

Συνομιλήσαμε με τον Κώστα Ραβνιωτόπουλο με επίκεντρο τον «Κώστα» αλλά και την πορεία του ως «Ραβνιωτόπουλου» εδώ και τριάντα χρόνια μέσα στον χώρο της κωμωδίας. Όταν κάνω διάλογο με τον Κώστα αναιρούνται πάντα τα όρια μεταξύ σοβαρού και αστείου, διότι συνήθως το χιούμορ περιγράφει με μεγαλύτερη ακρίβεια και σε βάθος τα ανθρώπινα. Τα σοβαρότερα πράγματα λέγονται στη γλώσσα του χιούμορ - για όποιον έχει βέβαια τις ανάλογες κεραίες ώστε να αντιληφθεί πόσο βαθειά μπορεί να τέμνει την πραγματικότητα το χειρουργικό νυστέρι του χιούμορ. Ακολουθεί σε πλήρη έκπτυξη ο διάλογός μου με τον Κώστα Ραβνιωτόπουλο:

                                      

(ΘΔ) Πρώτα θέατρο και μετά στην κωμωδία. Τι συνέβη στον ενδιάμεσο χρόνο και γιατί τελική επιλογή η κωμωδία; ήσουν από τα παιδιά εκείνα που εντυπωσίαζαν τις παρέες με ανέκδοτα;

(ΚΡ) Όταν γεννήθηκα… στα μέσα του πρoηγούμενου αιώνα… υπήρχε μόνο η επιθυμία για θέατρο και καμία γνώση, ή έστω επίγνωση περί κωμωδίας με τη μορφή του stand up comedy. Όταν πήγα από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για το κυνήγι του ονείρου, οι φίλοι μου, μου μίλησαν για το περίφημο 104, το comedy club της Λουκίας Ρικάκη… Πήγα εκεί και… Ξαναγεννήθηκα! Ως παιδί άστα! Πολύ ήσυχο! Τα ανέκδοτα δε μου αρέσουν ούτε και σήμερα, ειδικά αν πέσεις στον ενοχλητικό, βαρετό τύπο που νομίζει ότι τα λέει ωραία, ή ακόμη χειρότερα, στον τύπο που απεχθανόμαστε όλοι οι κωμικοί: «Κωμικός ε; πες μας ένα ανέκδοτο να γελάσουμε» Δηλαδή αν ήμουν γιατρός (ΩΡΛ) θα μου έδειχνε τον φάρυγγα του; 

(ΘΔ) Πώς είδαν οι γονείς σου και η πατρική οικογένεια την απόφασή σου να κάνεις θέατρο και ιδιαίτερα κωμωδία;

(ΚΡ) Χαίρομαι που διαχωρίζεις τους γονείς από την πατρική  (πατριαρχική) οικογένεια. Ωστόσο ως γονείς… ξέρανε! Ο πατέρας μου ένας απίστευτα κλειστός και πικραμένος άνθρωπος στα 9 μου χρόνια που είπε (πολύ σοβαρά) θέλεις να κάνεις παιδικό θέατρο; Όχι επαγγελματικό, αλλά ως γνήσιος αριστερός πίστευε στην αρωγή του πολιτισμού ως μέσο διαμόρφωσης του χαρακτήρα. Και κάπου εκεί, ενώ εγώ χαιρόμουνα απίστευτα, έδεσαν οι πολιτικές πεποιθήσεις με τα θέλω μου!!!

(ΘΔ) Πόσα χρόνια κάνεις stand up comedy και πώς νοιώθεις σήμερα για την επιλογή σου αυτή; Είσαι ικανοποιημένος για την απόφασή σου να κάνεις αυτό που κάνεις; Θα άλλαζες κάτι στην πορεία σου μέχρι σήμερα αν μπορούσες να επιδράσεις στο παρελθόν;

(ΚΡ) Τριάντα χρόνια!! Και το λέω χωρίς ενδοιασμό! Ξεκίνησα το 1991!!! Νιώθω… Τυχερός! Κάνω αυτό που ήθελα από παιδί! Να κάνω τον κόσμο να γελάει! Και το καλύτερο; Πληρώνομαι για αυτό! (αστειεύομαι, λεφτά δεν έχω βγάλει.) Θα άλλαζα κάτι; Ναι! Θα  πουλούσα  τον εαυτό μου καλύτερα! Αλλά τι τα θέλεις; Με πατέρα ιδεολόγο – αριστερό, όπου ακολουθείς και τα βήματά του, προκοπή δεν κάνεις, αλλά ούτε και ποτέ διανοείσαι  να… πουλήσεις τον εαυτό σου! Και ναι επειδή δε μου αρέσουν τα κλισέ, το λέω ωμά: Δε μπορείς να κάνεις καλλιτεχνική δουλειά, χωρίς να φροντίζεις για την αυτοπροβολή σου!

(ΘΔ) Δουλεύεις αρκετά τα κείμενα πριν από τις παραστάσεις σου ή βασίζεσαι περισσότερο στον αυτοσχεδιασμό; Πώς επιλέγεις τα θέματά σου κάθε φορά;

(ΚΡ) Η προηγούμενη solo παράστασή μου, είχε διάρκεια 90 – 95 λεπτά. Η φετινή  που είναι επετειακή των 30χρόνων διαρκεί 2 ώρες! Άρα σίγουρα δουλεύω αρκετά τα κείμενα μου. Δε μπορείς να αυτοσχεδιάσεις. Χρειάζεται περίπου ενάμιση μηνάς συγγραφής. Τα θέματα, πριν γίνουν κείμενο τα στέλνει ένα διαβολάκι (άλλοι το λένε έμπνευση) στο κεφάλι μου και κάπως συνδέονται. Το «Α ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ.? !» που γράφτηκε το καλοκαίρι του 2017, αποδείχτηκε προφητικό… Από τότε έχω ακούσει πολλές φορές τον τίτλο από πολλούς ανθρώπους… Το 2018 εντάχτηκαν σε αυτή την παράσταση πολύ σατιρικά κείμενα που αφορούσαν τη κηδεία του πατέρα μου! Δε νομίζω ότι  αυτό το θέμα θα… χωρούσε σε άλλη παράσταση και εναρμονισμένο και με τον τίτλο και με την εισαγωγή που είχα γράψει ένα χρόνο πριν! Στην εισαγωγή σατίριζα τη φράση: «δόξα τω θεώ υπάρχουν και χειρότερα» Δηλαδή που πρέπει να φτάσει ένας  άνθρωπος για να ευχαριστηθούνε οι υπόλοιποι;

(ΘΔ) Κάνεις κάτι άλλο στη ζωή σου (δημιουργικά) εκτός από την αφοσίωση στο αντικείμενο της δουλειάς σου; Π.χ. κάνεις κάποιο σπορ ή άλλο χόμπι; Σε σχέση με άλλες τέχνες για παράδειγμα διαβάζεις βιβλία, βλέπεις σινεμά ή θέατρο; (εκτός από τα δικά σου εννοώ!)

(ΚΡ) Σκάκι, κυρίως ηλεκτρονικό πλέον, ενώ έχω δει πάρα πολύ θέατρο από μικρός και έχω μετανιώσει που δεν έχω κάνει κατάλογο με τις ταινίες που έχω δει κυρίως παλιότερα, για να θυμάμαι τίτλο σκηνοθέτες ηθοποιούς και πως εξυπηρέτησαν τις ανάγκες του έργου!

(ΘΔ) Θέλω να μου αναφέρεις π.χ. κάποια βιβλία που σε καθόρισαν ή συγγραφείς που αγαπάς ιδιαίτερα ή ταινίες που σε σημάδεψαν. Θα μπορούσες να αναφέρεις και κάποιους θεατρικούς συγγραφείς ή σκηνοθέτες που αγαπάς ιδιαίτερα;

(ΚΡ) «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» Μενέλαος Λουντέμης, «Επιτάφιος» του Ρίτσου – με κύκλωσε και με έζωσε η αριστερά-  Όποιος γονιός μας διαβάζει, τον εκλιπαρώ, θυμηθείτε τα παλιά λογοτεχνικά βιβλία που κοσμούσαν κάποτε το… σύνθετο στο σαλόνι. Εάν τα έχετε κάπου, βγάλτε τα στην επιφάνεια, αν όχι αγοράστε μερικά και αφήστε τα σαν σπορά στο δικό σας σαλόνι. Και ένα βιβλίο από αυτά, οποιουδήποτε συγγραφέα, να διαβάσουν τα παιδιά σας, η εποχή του θερισμού θα αποφέρει κέρδος πάλι!

«Σινεμά ο παράδεισος» Λάτρης του σινεμά ο πατέρας μου, οι καλοκαιρινές… διακοπές μας, ήταν στο θερινό σινεμά  της γειτονιάς. Κάθε Κυριακή οικογενειακώς! «Billy Elliot, γεννημένος χορευτής» Αυτή την είδα Μ. Πέμπτη και νόμιζα ότι ΤΟΝ σταύρωσα εγώ, τόσο λυτρωτικό κλάμα έριξα… Και για να μην νομίζετε ότι είμαι κανένας σοβαροφανής, θα σας πω άλλη μία ταινία: «Captain Hook» με τον εξαιρετικό Ντάστιν Χόφμαν! Όταν βγήκα από τον κινηματογράφο παντού έβλεπα χρώματα που δεν είχα ξαναδεί!

Θεατρικούς συγγραφείς; Ιονέσκο! Ντάριο Φω! Άρθουρ Μίλερ! Από Έλληνες; Ο Μπάρμπα Αλέκος (Σακελλάριος) έγραφε από εμάς για μας! Όσο για τους σκηνοθέτες; Περιμένω να με ανακαλύψουν και να με αγαπήσουν εκείνοι πρώτα! Ωστόσο δεν μπορώ να ξεχάσω, ότι στη εφηβεία μου έζησα μια λαμπρή περίοδο του ΚΘΒΕ με διευθυντή και σκηνοθέτη τον Μίνωα Βολανάκη!

(ΘΔ) Τελευταία το φαινόμενο της πολιτικής ορθότητας έχει νομίζω επιδράσει αρνητικά στην κωμωδία και στο χιούμορ γενικότερα. Ποια είναι η δική σου άποψη; Έχεις εσύ κάποια δική σου εμπειρία πάνω σε αυτό το ζήτημα να αναφέρεις;

(ΚΡ) Ωχ ωχ!!! Η πολιτική ορθότητα της κωμωδίας είναι η ύπαρξη της ΜΗ πολιτικής ορθότητας. Βέβαια η κωμωδία και η σάτιρα που εγώ τη χρησιμοποιώ πολύ δεν έχουν όρια, έχουν όμως στόχο: την εξουσία, τη στολή (επαγγέλματα που φέρουν στολή, παπάδες, δικηγόροι, γιατροί αγαπητέ Θανάση, αστυνομικοί και όλα τα κακώς κείμενα. Εάν θίγονται κοινωνικές ομάδες για φυλετικούς, σωματικούς, σεξουαλικούς και άλλους διαχωρισμούς τότε έχουμε ΚΑΚΑ κείμενα! Αυτό όμως δεν αποκλείει σε μια παράσταση stand up comedy να υπάρχουν και τέτοιες αναφορές, αρκεί για μένα να υπάρχει η ανατροπή με την δικαίωση των ασθενών κοινωνικών ομάδων, ή μια σωστή ποσόστωση  στα αστεία. Να πω εδώ, ότι έχω βαρεθεί να ακούω από αδαείς, να αποκαλούν ότι αστείο βλέπουν που δε μπορούν να το χαρακτηρίσουν διαφορετικά ως σάτιρα. Η κωμωδία δυστυχώς περιλαμβάνει και την πολύ χοντρή πλάκα έως και κακόγουστα αστεία της παρέας, αλλά πες το μας, κύριε Σεφερλή… ότι είναι χοντροκομένη πλάκα. Να τελειώνει αυτό το… αστείο!

Πρόσφατα, είχα μια δύσκολη εμπειρία παράστασης σε ανοιχτό εμπορικό κέντρο. Μιλώντας για την ασυνεννοησία των παιχτών στο Ρουκ Ζουκ όπου προσπαθώντας ο πρώτος παίχτης να περιγράψει τη λέξη γίγαντα, λέει στον δεύτερο:  «Η Χιονάτη και οι εφτά;» Νάνοι λέει ο δεύτερος, ωραία, το αντίθετο του… Νάνοι;  «Αγρυπνία!» Φυσικά αυτό είναι δικό μου εύρημα όπου γίνεται και λογοπαίγνιο. Κατηγορήθηκα ευθέως, ότι κάνω αστεία για νάνους… Δηλαδή σε λίγο θα απαγορευτεί η λέξη νάνος! Χοντρός! Gay! Άλλο η λέξη και άλλη η χρήση της από τον κωμικό! Αποτέλεσμα; Μου ζήτησαν να τους στείλω τα κείμενα , για να τα ελέγξουν! Τι απήντησα; «Θα σας στείλω τα κείμενα, αρκεί αυτός που θα τα κρίνει, να μου στείλει τα πτυχία του για να δω τι γνώσεις έχει, για να κρίνει κείμενα κωμωδίας». Η απάντησή τους; Εεεεεεε…  

(ΘΔ) Δεν παράγονται τόσες κωμωδίες τελευταία, ούτε στο σινεμά ούτε στο θέατρο, σε σχέση π.χ. με τις δεκαετίες 1970 - 1990. Πώς εξηγείς εσύ αυτό το φαινόμενο; Ενώ οι τρελοί ρυθμοί της ζωής μας κανονικά θα επιζητούσαν το γέλιο ως φάρμακο όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο. Έχουμε γίνει τελικά ανησυχητικά σοβαροί;

 (ΚΡ) Οι τρελοί ρυθμοί της ζωής έχουν κάνει και τους σεναριογράφους να σκέφτονται γρήγορα και παραγωγικά με έργα που βασίζονται στην εικόνα των πρωταγωνιστών, δηλαδή στο πόσο η εικόνα τους πουλάει, με όρους μάλιστα τηλεοπτικούς, δηλαδή αν έχουν κάνει σήριαλ και πόσα! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα σχεδόν όλες οι εμπορικές ταινίες να μοιάζουν με τρία επεισόδια ενός σήριαλ των Ρέππα – Παπαθανασίου που απλά παίζονται το ένα μετά το άλλο!

Και κάτι πολύ βασικό και σημαντικό! Οι συγγραφείς της δεκαετίας του 60 ζούσαν κοινή ζωή με τους πρωταγωνιστές. Και δεν εννοώ μόνο ότι κάνανε παρέα, αλλά προφανώς και το κοινωνικό τους status δεν διέφερε. Επίσης γράφανε πάνω στους πρωταγωνιστές, ακόμα και στους δεύτερους ρόλους, ήξεραν πολύ καλά δηλαδή ποιος θα το παίξει και πως! Τα συγγραφικά δίδυμα, δε γράφανε απλώς μαζί, πολλές φορές «παίζανε» όλο το έργο στο μιλητό! Και η πορεία ήταν αντίστροφη! Πρώτα το έργο γινότανε επιτυχία στο θέατρο και μετά η μεταφορά του στον κινηματογράφο!

Και όχι δεν έχουμε γίνει ανησυχητικά σοβαροί, αλλά όσα περισσότερα έχουμε, όσο τα θεωρούμε δεδομένα, τόσο αναζητούμε και άλλα… Αντί  να βλέπουμε τη ζωή μας στη μεγάλη οθόνη, έγινε η ζωή μας μια μεγάλη οθόνη κινητού! Τα έχουμε όλα μπροστά μας άλλα όχι δίπλα μας. Αναζητείστε μια καλή παράσταση κωμωδίας, μια έκθεση ζωγραφικής, μια καλή παρέα  και όχι απλά να βγείτε για να βγάλετε selfie!

(ΘΔ) Τι υλικά χρειάζεται για να κάνει πετυχημένες παραστάσεις ένας stand-up κωμικός και τι τον διαφοροποιεί σε σχέση με άλλες μορφές κωμωδίας;

(ΚΡ) Φρέσκα υλικά και ταυτόχρονα καθημερινά! Δομημένα αστεία, απρόσμενα, όχι αυτά που θα ακούσουμε από τον «αστείο» της παρέας. Επαγγελματίας κωμικός σημαίνει ότι έχω βάλει το μυαλό μου να σκεφτεί, για να περάσει καλά ο άλλος! Και πρέπει να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ! Ένα μικρόφωνο έχω όλο κι όλο! Ούτε συμπαίκτη έχω, ούτε μουσική, ούτε υποδύομαι κάποιον, γυμνός είμαι και σου δείχνω τη γυμνή αλήθεια, αυτή που πολλές φορές σε κάνει να υποφέρεις, μόνο που όταν την ακούς με τον δικό μου τρόπο, ΓΕΛΑΣ. ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ!

(ΘΔ) Αθήνα σε σχέση με Θεσσαλονίκη, Αθηναίος σε σχέση με Θεσσαλονικιό. Αθηναϊκό κοινό στις παραστάσεις σου, Θεσσαλονικιό κοινό. Ομοιότητες και Διαφορές κατά την άποψή σου. Τι θέλεις εσύ από το κοινό σου άραγε;

(ΚΡ) Και μετά από αυτό ακολουθούν «αστεία» για μπουγάτσες και… καλαμάκια! Το κοινό είναι το ίδιο. Εσύ (ο κωμικός) οφείλεις να είσαι πάντα το… ίδιο καλός!

(ΘΔ) Θα μπορούσες να μας περιγράψεις τον Έλληνα των ημερών μας με πέντε λέξεις; Να διακρίνουμε όμως τον Έλληνα από το ελληνικό κράτος. Περιέγραψέ μου επίσης με πέντε λέξεις το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Έχει αλλάξει σε κάτι το ελληνικό κράτος άραγε ή παραμένει διαχρονικά ακίνητο στην ίδια θέση;

 (ΚΡ) Αδιάφορο, Αλλοτριωμένο, Ανενεργό, Απαθή, Απορημένο...  Αδιάφορο, Ανέντιμο, Αντιμικροβιακό (χαχα) Αντιπαραγωγικό, Αφιλόξενο και ακόμα είμαι στο Α… Ωστόσο έχει αλλάξει κάτι! Έχει γίνει πιο Ωμό! Δηλαδή από το Α έως το Ω… χάλια! Και τι εννοώ πιο ωμό; Έχοντας περάσει οι πολίτες του -επιτυχώς για το σύστημα- από τη τακτική σοκ και δέος, το κράτος έρχεται και σου λέει την αλήθεια Του: Ναι έχουμε ενεργειακή κρίση, ναι έχουμε την υψηλότερη τιμή  της βενζίνης στην Ευρώπη, αλλά θα σου δώσω επίδομα, θα το περάσω όμως στη τιμή τη κιλοβατώρας! Και ο πολίτης αντί να αντιδράσει παθαίνει όλα τα προαναφερθέντα από Α! Μαγικό;

(ΘΔ) Μίλησέ μας για το δικό σου μέλλον. Τι ονειρεύεσαι για τον Κώστα Ραβνιωτόπουλο; Αν κάνεις ακόμη όνειρα. Μίλησέ μας για τις προσεχείς επαγγελματικές σου εμφανίσεις και δραστηριότητες.

(ΚΡ) Ονειρεύομαι να μην… αποκοιμηθώ! Να παραμείνω δραστήριος και να γίνω ο μεγαλύτερος σε ηλικία ενεργός κωμικός της χώρας.

Το Σάββατο 23 Ιουλίου θα ηγηθώ ομάδας κωμικών και θα παίξουμε στο Hollywood Blvd στο Κολωνάκι, Σκουφά 51. Στις 4 Αυγούστου θα παίξω στο Σινέ Κλειώ στα Μουδανιά τη παράσταση που τρέχω τώρα: «30 χρόνια κωμωδία + tips» Τα tips είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της παράστασης όπου εξιστορώ τα πιο κωμικοτραγικά αληθινά γεγονότα που μου συνέβησαν κατά τη διάρκεια των 30 χρόνων. Εκκρεμεί μια περιοδεία μου στη Κρήτη με την ίδια παράσταση και κάποιες ακόμα εμφανίσεις.

Τον χειμώνα με το θίασο του Θεάτρου Μαίωτρον, θα παρουσιάσουμε σε σχολεία της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιφέρειας, το έργο του  σκηνοθέτη και θιασάρχη Σταύρου Παρχαρίδη: «1922 γεύσεις». Είναι ένα έργο που αγάπησα διότι αν και για παιδιά εξιστορεί πως μέσω των γεύσεων, δεν ξεχνιέται η παράδοση και η ιστορία, παρ’ όλη την προσπάθεια της Λήθης για το αντίθετο! Εκεί μπορείτε πραγματικά να με απολαύσετε στο ρόλο του… Μπακλαβά!!! Επί του παρόντος όπου… Ράβνιω και stand up comedy!

(*) Φωτογραφίες, πληροφορίες και σχετικά βίντεο θα βρείτε στη σελίδα του Κώστα Ραβνιωτόπουλου στο fb. Θα τον βρείτε επίσης σε insta και tiktok αναζητώντας τον ως ravnio όπως τον αποκαλούν και οι συνάδελφοι του στο stand up comedy!