Ο «Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν», σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με τους Νίκο Χατζόπουλο, Ρένη Πιττακή, Λυδία Φωτοπούλου, Θεοδώρα Τζήμου.
Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν. Το αριστουργηματικό κείμενο του Ίψεν σκηνοθετεί ο Γιάννης Χουβαρδάς στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, επικουρούμενος από μια εξαιρετική ομάδα πρωταγωνιστών και καλλιτεχνικών συντελεστών.
Ο γνωστός σκηνοθέτης παρουσιάζει τον τρίτο Ίψεν της 45χρονης πορείας του, σε νέα μετάφραση που υπογράφει η Έρι Κύργια, ειδική παραγγελία για την παράσταση, στον «ιδανικό» –όπως τον χαρακτηρίζει– για το έργο, χώρο του Υποσκηνίου Β΄ της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη. Με τη βοήθεια των συνεργατών του, θέλει να αναδείξει τα λανθάνοντα στοιχεία του ονειρικού κόσμου που συνθέτει ο σπουδαίος νορβηγός συγγραφέας: το ερωτικό μελόδραμα, το έργο τρόμου, τον αναρχικό συμβολικό ρεαλισμό, την μαύρη κωμωδία, το ειρωνικό γκροτέσκο, την καλπάζουσα φαντασία, με άλλα λόγια, ολόκληρη τη χρωματική παλέτα στο πρωτοποριακό πανόραμα ενός ασυμβίβαστα ποιητικού σύμπαντος.
«Γραμμένο το 1896, μέσα στη καρδιά της ακμαίας περιόδου του καπιταλισμού, το αριστούργημα του Ίψεν περιγράφει με προφητικά ρεαλιστικό τρόπο τα υπερμεγέθη οράματα και την καταστροφική δύναμη ενός στυγνού οικονομικού συστήματος, που, στο απόγειο της παντοδυναμίας του, ισοπεδώνει οικονομικά και υπαρξιακά τους αδύναμους, αλλά αποξενώνει και τους φαινομενικά ισχυρούς από τα θεμελιώδη ανθρώπινα συναισθήματα και τους εξορίζει σε μια παγωμένη ψυχική έρημο.
Στη συνταρακτική ποιητική δυστοπία που χτίζει ο μεγάλος Νορβηγός, δίνονται ανάμεσα στα μέλη της παλιάς γενιάς αδυσώπητες μάχες ζωής και θανάτου για την κατίσχυση πάνω στο νέο αίμα. Ένα νέο αίμα χωρίς αξίες και προσανατολισμό, που αγωνίζεται απεγνωσμένα να αποδράσει από τον απάνθρωπο κόσμο του άκρατου εγωϊσμού που έχουν χτίσει οι μεγάλοι και να “ζήσει, μόνο να ζήσει!”. Όταν όμως το μίσος, η άκρατη φιλοδοξία, η υποκρισία και η φιλαυτία φτάσουν στο τέλος τους, όταν οι ψευδαισθήσεις καταρρεύσουν και η Νέμεσις αποδοθεί, θα ξημερώσει η μέρα μιας λυτρωτικής, αλλά και –όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό– αμφιλεγόμενης αλήθειας. Το μέλλον χαμογελά, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το χαμόγελο κρύβει μια ευοίωνη υπόσχεση ή μια δυσοίωνη απειλή» - Γιάννης Χουβαρδάς
Στον Γιον Γκάμπριελ Μπόρκμαν, μια νεκρή και απονομιμοποιημένη παγκόσμια τάξη
επιδιώκει να ξαναζήσει στο παρόν, να αφήσει τον τάφο της και να αποκτήσει δικαιώματα
ζωής και θανάτου πάνω στη νιότη. Το έργο δοκιμάζει τις αντοχές της ρεαλιστικής μεθόδου στο έπακρο. Τα πρόσωπα διαθέτουν χαρακτηριστικά που τα κάνουν να μοιάζουν με φαντάσματα, κάτι που ενισχύεται από τις ξαφνικές τους εισόδους και εξόδους σε κάθε πράξη. Κάθε είσοδος της Γκούνχιλντ, της Έλλας ή του Μπόρκμαν είναι πρωτοφανής, σαν γι αυρούς να υπάρχει μια ξαφνική επαναφορά στη ζωή μετά από έναν μακροχρόνιο ενταφιασμό.
Τα σκηνικά είναι της Εύας Μανιδάκη, τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, η μουσική του Θοδωρή Οικονόμου και οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου.
Το αριστουργηματικό έργο του Χένρικ Ίψεν παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά από τις 25 Ιανουαρίου έως τις 22 Μαρτίου 2020 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Πόση βία κρύβουν οι σχολικές τάξεις; Μπορούμε να διδάξουμε με τη βία; Γιατί είναι σημαντικό να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές την παράσταση «Η Μέρα της Φούστας»;
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
11°
