Μερικά μπουκάλια νερού άρτια στοιχισμένα και χρώματα που μυρίζουν την ψυχή την ώρα που χορεύει. Η τελευταία εικόνα που έχουμε από παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου τοποθετείται ορισμένους μήνες πίσω με την παρουσίαση της τρίτης χορογραφίας του τρίπτυχου «Από τη Ρωσία με Αγάπη» στη σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής που έφερε την υπογραφή του.
Τον συνάντησα ένα πρωινό στο γραφείο του στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μιλούσε γρήγορα και βάζω στοίχημα πολλά εκατομμύρια ευρώ ότι ενώ συζητούσαμε στο μυαλό του περνούσαν ρυθμικά με σφιχτά δεμένες τις πουέντ τους μερικά δεκάδες ζητήματα τα οποία πρέπει να σκεφτεί πριν τη μεγάλη του πρεμιέρα. Ο Κωνσταντίνος Ρήγος στις 27, 30 και 31 Ιουλίου θα κάνει το ντεμπούτο του στην όπερα με την «Τραβιάτα» η οποία για πρώτη φορά θα παρουσιαστεί στα επιβλητικά μάρμαρα του Ωδείου Ηρώδου Αττικού.
» Η “Τραβιάτα” δεν ήταν δική μου απόφαση αλλά του καλλιτεχνικού διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Γιώργου Κουμεντάκη. Εκείνος επέμεινε ότι πρέπει να κάνω όπερα. Όταν μετά από ένα περίπου χρόνο σκέψης μου πρότεινε την “Τραβιάτα” συμφώνησα απόλυτα μαζί του. Πιστεύω ότι είχε δίκιο. Είναι ένα έργο που μου ταιριάζει σαν ιδιοσυγκρασία.
» Για μένα είναι μία διπλή χαρά και ευθύνη αφού η πρώτη μου φορά στην όπερα συνδυάζεται με την πρώτη φορά της “Τραβιάτας” στο Ηρώδειο - που από μόνο του είναι ένα ιστορικό γεγονός.
» Η όπερα είναι κάτι που το ήθελα αρκετό καιρό. Το είχα σκεφτεί πολλές φορές απλώς δεν είχε προκύψει. Έχω κάνει όλα τα υπόλοιπα είδη παραστατικών τεχνών και τώρα θεωρώ πως μου δίνεται η ευκαιρία να κάνω και αυτό και μάλιστα, με τις καλύτερες των συνθηκών.
» Η εμπειρία από όλα τα άλλα είδη είναι ουσιαστική γιατί σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις τη σωστή αφαίρεση και να παρουσιάσεις αυτό που θέλεις, τίποτα παραπάνω.
» Κάθε φορά μόλις ετοιμάσω μία παράσταση θέλω να βρίσκω δύο ημέρες να ταξιδεύω. Τα ταξίδια σου δίνουν αυτό το boost που χρειάζεσαι. Μπορεί να μην προλάβεις να δεις τίποτα στην πραγματικότητα. Και μόνο όμως που αλλάζει ο δρόμος που περπατάς είναι σημαντικό.
» Τα ταξίδια που μου έχουν μείνει είναι εκείνα στα οποία έχω κάνει και παραστάσεις. Αυτά τα ταξίδια έχουν κάτι ιδιαίτερο. Σε βάζουν σε μία περιπέτεια και ταυτόχρονα σου δίνουν τη δυνατότητα να μάθεις την κουλτούρα ενός λαού.
» Στη Βενεζουέλα πριν οκτώ-δέκα χρόνια ήταν ένας άλλος κόσμος αυτό που συνάντησα. Είχαμε πάει στο πλαίσιο ενός Φεστιβάλ. Είχαν συμβεί ούτε θυμάμαι πόσα πράγματα. Ήταν ένας μαραθώνιος μέχρι να καταφέρουμε να βγάλουμε τις παραστάσεις.
» Η Λατινική Αμερική μου έχει κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση. Η Ευρώπη έχει λίγο πολύ κοινό πολιτισμό και ιδιοσυγκρασίες με εμάς μην κοιτάς που τα κτίρια αλλάζουν.
» Στην Μπογκοτά ήταν πολύ επικίνδυνα. Από το Φεστιβάλ που είχαμε πάει μας είχαν πολύ περιορισμένους. Παρόλα αυτά, η ανάγκη μου να βγω ήταν τέτοια που το έσκασα και με έψαχναν μέσα στην πόλη.
» Οι εμπειρίες που έχω κερδίσει από το χορό είναι και το μεγαλύτερο κέρδος μου από την ενασχόλησή μου με αυτόν.
» Μου αρέσει να κάνω ταξίδια, να βλέπω θέατρο και σινεμά, να κάνω ηλιοθεραπεία και να διαβάζω. Αν καταφέρω να τα συνδυάσω όλα αυτά, είναι το ιδανικό.
» Μια φράση που χρησιμοποιώ συχνά είναι το “The future is now”.
» Η όπερα είναι ένα σύγχρονο είδος καθώς έχει εξελιχθεί πολύ μέσα στα χρόνια. Έχουν γίνει πολλές καινοτόμες παραστάσεις. Τόσο το νεανικό όσο και το πάλαι ποτέ πιστό κοινό της όπερας έχουν προσεγγίσει διαφορετικά τις παραστάσεις της. Γιατί είναι σε θέση να εντοπίσουν τη διαφορά.
» Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει ανεβάσει πολύ το επίπεδο της όπερας στην Ελλάδα και έχει βοηθήσει πολύ στην επαναπροσέγγιση του κοινού.
» Το τι συμβαίνει με το χορό στην Ελλάδα είναι ένα ερώτημα. Ο σύγχρονος χορός έχει ένα τελείως διαφορετικό κοινό από αυτό του κλασικού μπαλέτου. Γενικά, ο σύγχρονος χορός δανείζεται κοινό από το θέατρο και το κλασικό μπαλέτο από την όπερα. Όλη η συνθήκη για το χορό συνολικά είναι ακόμη με ερωτηματικό.
» Την περσινή σεζόν πιστεύω ότι καταφέραμε να ανανεώσουμε πολύ το κοινό του χορού. Αυτή για εμένα είναι μία πολύ σημαντική εξέλιξη. Τη βλέπω σαν μία πρώτη δυναμική είσοδο. Γιατί σίγουρα η πρώτη χρονιά είναι πάντοτε πιλοτική για να καταλάβουμε λίγο τις ομάδες αλλά και τον κόσμο.
» Σαφέστατα δεν πηγαίνεις με γνώμονα το τι θέλει να δει το κοινό αλλά με το τι θέλεις να κάνεις εσύ στο μέλλον. Απλώς αφουγκράζεσαι τις επιθυμίες του θεατή για να χτίσεις μία συνολική εικόνα.
» Το κοινό μου είναι το κοινό που του αρέσει να βλέπει χορό και που λογικά έχει δει δουλειές μου και του αρέσει ο τρόπος με τον οποίο επιλέγω να παρουσιάζω κάποια πράγματα. Ανήκουν στο ευρύτερο κοινό που παρακολουθεί παραστάσεις. Δεν πιστεύω ότι έχουν μπλε μαλλιά. Είναι άνθρωποι που επικοινωνούν με τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τα πράγματα.
» Στην αρχή ούτε ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεσαι την ταυτότητά σου. Την διαμορφώνεις κατά τη διάρκεια της πορείας σου. Όσο πιο μεγάλη είναι η πορεία τόσο πιο σφραγισμένη είναι η ταυτότητά σου. Έτσι ο κόσμος είναι σε θέση να αναγνωρίσει αν κάτι είναι δικό σου ή όχι. Αυτό ορισμένες φορές είναι και παγίδα γιατί μπορεί να μπεις σε μία κατάσταση επανάληψης.
» Ο δημιουργός ουσιαστικά δεν αλλάζει ποτέ. Απλώς εξελίσσεται μέσα από τους χορευτές, τους συνεργάτες του. Το ίδιο DNA λειτουργεί όμως μέσα του και παρουσιάζει στον κόσμο. Όποιον μεγάλο σκηνοθέτη ή χορογράφο και να βάλεις στο μυαλό σου έχει ένα συγκεκριμένο κώδικα με τον οποίο επικοινωνεί με το κοινό του.
» Δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Καθόλου. Όταν λέμε καθόλου, ούτε μισή ώρα. Αυτή η περίοδος είναι δύσκολη. Είναι πολλές οι ευθύνες και παίζουν σε πολλά διαφορετικά επίπεδα.
» Η πιο παλιά ανάμνησή μου από το χορό είναι το να χορεύω σε ένα κλαμπ της παραλιακής. Σε επαγγελματικό επίπεδο ήταν η συμμετοχή μου σε ένα διαγωνισμό χορογραφίας της Ραλλού Μάνου όπου χόρευα στη χορογραφία μία φίλης μου. Πήγα να χορέψω μη έχοντας κάνει χορό. Μου είπε “έλα να σου μάθω πέντε κινήσεις να τις κάνεις”, ε και τις έκανα.
» Αν είχα πολύ καλή φωνή θα ήθελα να είμαι τραγουδιστής. Αν δεν φοβόμουν τα ύψη θα ήθελα να είμαι αστροναύτης. Δεν ξέρω μωρέ, ο χορός ήρθε σε μένα περίεργα και τυχαία. Δεν ήταν κάτι που το έψαχνα, το ανακάλυψα απλώς μέσα μου ενώ χόρευα. Ήρθε και με βρήκε δεν σκέφτηκα ποτέ τι θα ήμουν έξω από το χορό.
» Η μόδα έχει πολύ μεγάλη σχέση με το χορό. Πολλοί μεγάλοι σχεδιαστές έχουν κάνει μεγάλα μπαλέτα και όπερες. Νομίζω ότι ιδίως στο μπαλέτο ένας σχεδιαστής μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στη μαγεία του. Στο σύγχρονο χορό είναι σίγουρα πιο δύσκολο αλλά παραμένει challenging.
» Τον Οκτώβριο θα παρουσιάσουμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή το «Χορός με τη Σκιά μου» το οποίο με εκφράζει απόλυτα σαν άνθρωπο. Ουσιαστικά είναι ένα τετράπτυχο με κομμάτια του Μάνου Χατζηδάκι με τον οποίο πάντοτε ήθελα να ασχοληθώ. Τα κοστούμια θα τα κάνουν οι Deux Hommes με τους οποίους επίσης ήθελα πολύ να συνεργαστώ.
» Η «Λίμνη των Κύκνων» θα συνεχιστεί για έξι παραστάσεις μέσα στα Χριστούγεννα χάρη στην μεγάλη επιτυχία που είχε πέρσι.
» Την επόμενη σεζόν θα κάνουμε το μπαλέτο «Δον Κιχώτης» όπου πρόκειται για μία κλασική βερσιόν του μπαλέτου με πολύ ανανεωμένο το εικαστικό μέρος με κοστούμια της Μαίρης Κατράντζου που συνεργάζεται για πρώτη φορά με ένα θεσμό στην Ελλάδα και σκηνικά του Γιώργου Σουρλή.
» Θα ήθελα να έχω την υπερδύναμη του διακτινισμού.
