Η ανεξιχνίαστη δολοφονία το 1991 της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, της εμβληματικής ιερόδουλης των Εξαρχείων, γίνεται η αφορμή για μια παράσταση μουσικής, λόγου και χορού στο Λόφο του Στρέφη από την ομάδα «όχι παίζουμε» σε σκηνοθεσία Γιώργου Σαχίνη. Ο Λεονάρδος Μπατής ερμηνεύει τον δολοφόνο της Γαβριέλλας· προσπαθώντας να κατασκευάσει μια πιστευτή απολογία που θα τον γλιτώσει από την καταδίκη, συγχέει τη μνήμη της αποτρόπαιης πράξης με την έμμονη φαντασίωση της μονομαχίας μ’ έναν βράχο. Ο λόφος του Στρέφη, παλιό λατομείο αργίλου στο κέντρο της Αθήνας, γίνεται το σκηνικό ενός έργου για την ύλη της ζωής και την ικανότητα των ανθρώπων να αφομοιώνουν και να μετουσιώνουν το ρευστό υλικό της σύγχρονης πόλης.
Υποδύεσαι τον υποτιθέμενο δολοφόνο της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, της εμβληματικής ιερόδουλης των Εξαρχείων που σκότωσαν το 1991. Γιατί ασχολείται η παράσταση με τη δολοφονία της Γαβριέλλας;
Η ανεξιχνίαστη δολοφονία αυτής της πραγματικά εντυπωσιακής προσωπικότητας έγινε αφορμή να φτιάξουμε μια αφήγηση που αφορά τον Νεοέλληνα ως κωμικοτραγική φιγούρα. Το πρίσμα του κωμικοτραγικού και η φόρμα που χρησιμοποιούμε δίνουν μια διάσταση που ξεπερνά την ηθογραφία. Η Γαβριέλλα, όπως και ο Λόφος του Στρέφη, λειτουργούν στην παράστασή μας ως σύμβολα. Ο ρόλος μου είναι να σταθώ απέναντι στους υποτιθέμενους ανακριτές (κοινό) και να τους πείσω ότι είμαι αθώος. Η γλώσσα που θα χρησιμοποιήσω απέναντι σε έναν εαυτό που δεν μιλάει και τους ανακριτές στο μυαλό μου είναι μουσική. Λόγια και κλαρίνο.
Δεν θα δούμε δηλαδή τη βιογραφία της Γαβριέλλας επί σκηνής...
Η Παναγιώτα Πανταζή έχει κάνει μια σπουδαία δουλειά, αντλώντας υλικό απο τη βιογραφία της Γαβριέλλας αλλά και τα τόσα πράγματα που έχουν ειπωθεί για αυτήν απο πολλούς. Σε συνεργασία λοιπόν και με τον σκηνοθέτη Γιώργο Σαχίνη και όλους τους συνεργάτες βρήκαμε σιγά-σιγά τον τρόπο και τα στοιχεία που χρειαζόμαστε για να πούμε την δική μας ιστορία. Πάντα με σεβασμό σε ένα αληθινό πρόσωπο που έχει γίνει αντικείμενο λατρείας, θαυμασμού ή ακόμα και φαντασίωσης σε ανθρώπους που ζουν ακόμα και φαντάζομαι μπορεί να έρθουν να δουν την παράσταση. Θέλω να πω ότι η Γαβριέλλα είναι «μύθος» για πολλούς αλλά και πολύ «πραγματική» για άλλους.
Στην παράσταση έχεις αναλάβει και τη μουσική επιμέλεια ενώ κατά τη διάρκειά της παίζεις και κλαρίνο. Ποιος είναι ο ρόλος της μουσικής στο Γαβριέλλας rock;
Στην παράσταση η μουσική δημιουργεί το ηχο-ψυχοτοπίο. Πραγματικά, ξέρετε, ο ήχος δημιουργεί χώρο... Μετατοπίζει. Το κοινό θα ακούει από ακουστικά, οπότε αυτό θα δίνει μια κινηματογραφική αίσθηση. Η επιμέλεια ως προς τις επιλογές έγινε κατά τη διάρκεια των προβών, προσπαθώντας να υπηρετήσουμε την αφήγηση. Παίζω κλαρίνο περνώντας το απο εφέ οπότε επί της ουσίας, πέρα από τη γκάμα του ίδιου του οργάνου, έχω μια ορχήστρα!
H παράσταση, εκτός από μουσική και λόγο, έχει και χορό.
Η Ειρήνη (σ.σ. Αλεξίου, χορεύτρια-χορογράφος) είναι φοβερή. Ο ρόλος του εαυτού, που είναι βασικά μια σωματική performance, είναι το κλειδί της παράστασης. Δε θέλω να σας πω πολλά, πάντως, πρόκειται πραγματικά περί άθλου. Μια πολύ ωραία σύλληψη. Ας πούμε μόνο πως πρόκειται για τη μάτσο διάσταση του χαρακτήρα, ένα σύμβολο του πολιτισμού μας, της προσπάθειας για κυριαρχία. Είναι αυτή η βουβή φωνή μέσα μας, η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αυτός χορεύει το δικό του σκοπό. Σε ποιό βαθμό μας ορίζει, όμως;
Υπάρχει χιούμορ στο έργο ή θα ζήσουν ένα... δράμα οι θεατές που θα επισκεφθούν το Λόφο του Στρέφη;
Ο στόχος μας είναι το κωμικοτραγικό. Πριν λίγο έμαθα για τον θάνατο του Χάρρυ Κλυνν. Μεγάλο πνεύμα. Όχι ότι αυτό είναι το ύφος της παράστασης, αλλά έστελνα πολλά δικά του βιντεάκια στους συντελεστές κατά τη διάρκεια των προβών. Όταν γελάμε κλαίμε και όταν κλαίμε κάπου εκεί πίσω αντιλαμβανόμαστε την γελοιότητά μας. Εγώ γι’ αυτό κάνω αυτή τη δουλειά. Δεν ξέρω.
Εκτός από ηθοποιός, είσαι και μουσικός, μέλος της μπάντας Klezmer Yunan. Ποια είναι τα σχέδιά σου;
Ναι, τα τελευταία χρόνια βούτηξα και στη μουσική. Πολύ χαίρομαι για αυτό! Φαντάσου να μην το είχα κάνει... Έφτιαξα αυτή την μπάντα συνθέτοντας στοιχεία της ταυτότητάς μου, πράγμα που πιστεύω πολύ και έχω ανάγκη. Δε λειτουργώ σαν επαγγελματίας μουσικός. Λίγο το έκανα και μου κακοφάνηκε. Η βασική μου παιδεία όμως και το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπω τα πράγματα είναι το θέατρο. Το τραγικό. Το κωμικοτραγικό. Το θέατρο για μένα δε νοείται χωρίς τη μουσική. Είναι μουσική. Ο ηθοποιός είναι και μουσικό όργανο. Η μουσική γεννιέται από τη σιωπή και μιλάει για τη σιωπή, όπως το θέατρο μιλάει μέσα από τα «γνωστά» για το άγνωστο, για το μυστήριο. Ο επόμενος στόχος είναι παρουσιάσουμε τον δίσκο μας με τους Klezmer Yunan. Το περιμένω πώς και πώς γιατί μου αρέσει πολύ αυτό που φτιάξαμε.
Πόση βία κρύβουν οι σχολικές τάξεις; Μπορούμε να διδάξουμε με τη βία; Γιατί είναι σημαντικό να δουν εκπαιδευτικοί και μαθητές την παράσταση «Η Μέρα της Φούστας»;
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
